‘Mamiaanse bami’ te heet voor Pelikaan S

Eerste gevoelige verlies Oostwolders; keeper Mamio ‘Koning van De Parrel’

GRONINGEN – Mamio-Pelikaan S was een topper waarin alles zat: temperament, een regen aan kaarten, sfeer en voetbal om van te smullen. Dat het een heet potje zou worden was wel te verwachten. Maar de kenmerkende ‘Mamiaanse bami’ – lees: passie, emotie, vurige strijd- was voor de gedoodverfde titelkandidaat te heet. In de eerste helft lieten de rood-zwarten zich te veel uit de tent lokken, na rust liet Pelikaan S zien van hoger niveau te zijn, maar slaagde er niet in te scoren tegen het moegestreden Mamio, dat wonderwel overeind bleef. Mamio dankte keeper ‘Sammy’ die de onmogelijkste ballen eruit haalde. Samuel Touree-Le Roy was de absolute held van ‘De Parrel’. Hij deed zijn naam eer aan: ‘Koning’. Koning van De Parrel. En Pelikaan S? Dat liep daardoor de periodetitel mis.

Mamio betekent ‘lappendeken’. Het is een smeltkroes van culturen. ‘De gezelligste club van Nederland’ trekt spelers uit de meest exotische landen. Maar liefst twaalf nationaliteiten telt de selectie. Actief-trainer Peter Slijfer had dit prachtige mengelmoes onder zijn hoede, nu is het aan Saptenno, eerder onder meer werkzaam voor Haulerwijkse Boys. Voorzitter Roy Tewari wil wel promoveren, maar niet ten koste van alles. “Sportiviteit moet voorop staan, dat is in het verleden wel eens anders geweest”. Collega Wim Bulten sprak bijna dezelfde taal tegen zijn elftal: “rustig blijven en geen kaarten”. Beide voorzitters konden de beloftes niet nakomen. Hoewel het geen ordinaire veldslag was dat uit de hand liep, waren de aanslagen op de ledematen niet te tellen en regende het kaarten. Maar wel steeds dat handje, beide kemphanen bleven ondanks alles sportief. Voor scheidsrechter Struis een hels karwei om alles te volgen. De Fries trok negen keer geel en twee keer rood (voornamelijk voor Pelikaan S, Mamio had wel wat meer kaarten verdiend). Al vanaf de aftrap- na een lange een minuuts-stilte vanwege het overlijden van een Mamio-lid- werden er forse overtredingen gemaakt. Mamio zat fel op de huid van de tegenstander. De snel geïrriteerde vedetten van Pelikaan S konden daar niet mee omgaan. Voor de doelen in het eerste deel viel weinig te beleven. De meeste dreiging kwam van de kant van de geel-blauwen, maar de beste kansen voor Pelikaan S. Eerst leek een trap van Danny Holband met de hand beroerd, maar de scheidsrechter zag er geen strafschop in. Na een zoveelste vrije trap ranselde Holband de paal. Daarvoor een geweldig schot – vanuit een hoekschop-maar de pegel van El Baroudi werd op fabelachtige wijze gered door Sammy. ‘Lappendeken’ loerde op de counter en deed dit niet onaardig. Mamio werd steeds sterker. Een inzet van de Portugees Josemar Antonio Amaral werd met kunst en vliegwerk uit het doel verwerkt. Dan wederom een uitbraak via Surinamer Luciano Amelo, een van de betere Mamionanen, Mehmet Yetin wilde vervolgens inschieten, maar er zat nog net een Oostwolder voet tussen. Bij de tweede paal ramde Amaral over. Even later een prachtige indraaier van Abdel Aloui, die applaus kreeg van de toeschouwers, maar geen beloning. Op slag van rust dan toch de op dat moment verdiende 1-0. Uit een voorzet kon Amelo van dichtbij raak schieten. Freddy de Grooth had intussen de arena al verlaten met een knieblessure (wat dat betreft was het 1-1 want de ster van Mamio, Kenneth Slijngaard, kon niet eens beginnen). De Grooth, topscorer van de regio kon geen potten breken, werd ook niet goed bediend en kon niet verder na vele aanslagen. Pelikaan S zocht het te diep op de kunstmat en dan heb je aan anti-loper De Grooth niets. John de Hoop had intussen rood gezien na aanmerkingen op de leiding. Nog net voor de thee leek Handrit Hoxhaj de gelijkmaker te scoren. Hoxhaj deed alles goed, maar de kleine maar dappere Sammy verrichtte opnieuw een wereldredding. ‘Lange Mo’ was zijn voorganger. “In het begin was het een beetje grabbelen”, sprak een Mamio-vertegenwoordiger over de held van de dag. Petrit Hoxhaj’s uithaal werd dan nog eens door een speler van de lijn gehaald. Mamio haalde de rust met 1-0. Meteen na de pauze werd het zowaar 2-0. Alloui ging op avontuur, draaide langs enkele Oostwolders en schoot ‘via via’ in het doel. De derde was zelfs in de maak, bij een uitbraak. Mamio counterde erop los. Dan een cruciaal moment. Een foutje van Mamio leidde tot een uitgelezen kans voor Handrit Hoxhaj, die van de sokken werd gelopen. Een zuivere penalty! De anders zo trefzekere Holband schoot te zacht in, wat een simpele prooi werd voor Sammy. De misser kwam Pelikaan S duur te staan. De voor De Grooth ingevallen Kevin van Dellen leek de 2-1 te maken, maar mikte over. Eindelijk geen tackles over en weer, er werd nu door beide ploegen gevoetbald. Het tempo lag moordend hoog. Het niveau hoog. Mamio liet zien technisch niet onder te doen voor de gasten. Maar de krachten van de thuisclub vloeiden weg. En het was Handrit Hoxhaj die diagonaal inschoot en nu moest Sammy passen: 2-1. Het laatste deel was om te smullen. De druk van Pelikaan S werd enorm; Mamio kwam er niet meer uit en verdedigde op zijn Italiaans, Spaans en Surinaams. Die bal moest en zou weg. Het was een waar wonder dat het nog altijd 2-1 was. Een vrije trap van Petrit Hoxhaj werd wederom knap gered. Beide Hoxhaj’s excelleerden, maar konden de nekslag niet toebrengen. Terwijl de duisternis inmiddels inviel leverde een counter de 3-1 op. Door alle oponthoud- keeper Samuel Touree-Le Roy moest langdurig behandeld worden- trok de arbiter liefst zeventien minuten bij. In deze toegevoegde tijd gebeurde nog van alles. Pelikaan S scoorde de 3-2, maar het doelpunt werd afgekeurd wegens buitenspel. Laatste man Kor-Niels Kuiper trok aan de noodrem: rood!. Het paste allemaal in deze zeldzame vertoning, die, nadat de rookpluimen optrokken in een 3-1 overwinning eindigde voor de ploeg die er het meeste recht op had: Mamio. De ‘wereld van Mamio’ (Guinee, Turkije, Suriname, Marokko, Saudie Arabië, Nigeria, Frankrijk, Sierra Leone, Portugal) stond op zijn kop: dolle taferelen rond het veld. Na afloop deelde kok Rudolf kip met bami (“gehaktballen kennen we hier niet”) uit aan de gasten, waarvoor deze smakelijke maaltijd te heet was. Maar Bulten zou Bulten niet zijn als hij nog een uitsmijter had: “We gaan dit in Oostwold overtreffen”. Of dit ook op het veld gebeurt is vers twee. Pelikaan S zal weinig schade ondervinden van het verlies. Pelikaan S staat nog altijd op een en weet de hete adem in de nek van Mamio. Naar verluid promoveren twee clubs rechtstreeks….

Mamio-Pelikaan S 3-1 (1-0); Scoreverloop: 43. Luciano Amelo 1-0, 47. Abdel Alloui 2-0, 60. Handrit Hoxhaj 2-1, 85. Luciano Amelo 3-1; Scheidsrechter: Struis; Gele kaart: Walid Khatir, Mehmet Yetin, Ludson Maria (Mamio), Ali-Hussein Jaffar, Handrit Hoxhaj, Tomas Boven, Wasim El Baroudi, Freddy de Grooth (allen Pelikaan S); Rood: John de Hoop (trainer Pelikaan S) en Kor-Niels Kuiper; Toeschouwers: 250

Opstelling Pelikaan S: Jonathan Hensens, Kor-Niels Kuiper, Danny Holband, Ali-Hussein Jaffar, Petrit Hoxhaj, Handrit Hoxhaj, Joni Assouline, Tomas Boven, Wasim El Baroudi, Fouad Faraouini, Freddy de Grooth (44. Kevin van Dellen)

Ster van het Veld: Petrit Hoxhaj (Pelikaan S). Ontbeert de snelheid van broer Handrit, maar heeft dezelfde technische bagage. De ‘Tita Tovenaar van de Balkan’. Heeft fluwelen traptechniek, zet lijnen uit op het middenveld en creeërt kansen.

Opvallend: Mamio-Pelikaan S trok menig prominent zoals Hans Top (“wat een passie!”), Peter Slijfer, Mileski van Macedonië (“welke wedstrijd hebben jullie gezien”), Freddy Laturiuw (ex-Tolbert en Leek) en zelfs Radiotynaarlolokaal uit Eelde was uitgerukt. Jack Wijker is als oud-betaaldvoetballer wel wat gewend, maar keek zijn ogen uit. Collega ‘wielerkenner’ Henk Baron zette nog grotere ogen op. Een kind zette vraagtekens bij dit medium en de verslaggever van de Krant: “zijn jullie scouts?”. Radiotynaarlo (“we nemen die keeper mee”) kwam niet alleen voor de topwedstrijd, voor Pelikaan S, maar kwam op uitnodiging van collega Rudolf en wilde – en mocht letterlijk- de sfeer proeven van Mamio. .