Mangalitsa varkens doen zich te goed aan de braamstruiken in het bosje van Altena

‘Deze varkens kunnen makkelijk de hele winter buiten staan’

ALTENA – Het begon met drie varkens, die hij bij de struisvogelboerderij in Boerakker liet lopen. Toen er biggen kwamen breidde de groep varkens zich snel uit. Hans Wilpstra van Ecolife Natuurvlees heeft momenteel 25 varkens die hij op verschillende plekken laat lopen. Het is een drassig gedoe, als Hans Wilpstra en zijn vader achteruitrijdend hun kar met varkens precies goed proberen te manoeuvreren. Uit de kar klinkt gestommel en gebrom. Er zijn alvast netten gespannen, zodat de varkens straks de goede kant op lopen, namelijk het bosjes van Altena in.

‘We zijn door de gemeente gevraagd onze varkens hier te laten lopen. Normaal eten ze onder andere de eikels op, maar dit is een slecht eikeljaar. Ze zullen dus vooral de woekerlaag van bramen opeten. Daarbij eten ze ook de wortelknoop op, die graven ze uit.’
Ondertussen maakt hij de achterklep van de kar los en klapt hem naar beneden. De varkens, kort op de poten, krullende vacht, kijken even rustig om zich heen. ‘Dit zijn Mangalitsa varkens, een Hongaars ras. Deze varkens hebben een flinke vetlaag, die zorgt dat ze in de winter buiten kunnen staan. De zeugen kunnen hun biggen ook gewoon in de winter krijgen. Ze zijn dan al tevreden met een afdakje. In deze groep lopen alleen zeugen en gecastreerde beren.’

Om de varkens uit de kar te krijgen wordt er niet geprikt of geroepen, maar vader Wilpstra strooit brood over het pad. ‘Zo weinig mogelijk stress bij de dieren,’ legt Hans uit. Brood werkt prima, de varkens lopen gezellig knorrend rustig over het bruggetje het bosje in.
Omdat Mangalitsa varkens een hele dikke vetlaag hebben, worden ze meestal gekruist. ‘Dat doen we zelf ook. Zo krijgen we een varken dat meer vlees heeft, maar toch goed winterhard is.’ Na zo’n anderhalf jaar worden de varkens geslacht. ‘Het vlees verkopen we. We hebben een redelijk vast klantenbestand. Het is wel wat duurder vlees dan gewoon varkensvlees, maar je ziet dat het gezond en mooi vlees is. Het is donker, heeft langer kunnen groeien omdat onze varkens niet vetgemest worden en ze hebben goed kunnen bewegen, wat goed voor de spierontwikkeling is.’

Het bosje van Altena is een populair hondenuitlaat-bosje. Om de varkens op hun plaats te houden staat er schrikdraad. Het draad is niet hoog genoeg om een grote hond tegen te houden. Toch maakt Wilpstra zich daar niet te druk over. ‘Het zijn geen schapen. Die vluchten, wat het jachtinstinct van een hond wekt. Deze varkens vluchten niet. Ze maken zich niet zo druk over honden. En nee, voorlopig maken we ons ook nog niet druk over wolven. Dat valt vast wel een beetje mee.’ De varkens worden ook bijgevoerd. ‘We gaan er elke dag langs. Even controleren hoe het met de dieren gaat en bijvoeren. Er is niet genoeg te eten waar ze staan, dus voeren we ze bij met restproduct. Bijvoorbeeld brood dat wordt weggegooid omdat het niet meer verkocht kan worden. Eigenlijk alles wat we krijgen.’ Wilpstra’s droom is een boerderij beginnen. ‘Dicht bij de natuur, met ecologische producten. Ja, dat zou ik heel graag willen. Het is niet heel makkelijk, maar we werken eraan.’

Niet iedereen is even gelukkig met de knorrepotten in het bosje van Altena. Een aantal inwoners vind het jammer dat hun viervoeters niet langer dwars door het bos kunnen rennen. De vrees bestaat dat grote honden, die met gemak over het kniehoge draadje kunnen springen, de varkens op jagen met alle gevolgen van dien. Ook wordt de wolf als mogelijk gevaar genoemd, die zou al in de regio Assen/Norg gesignaleerd zijn. Verder is er wat onvrede over de matige communicatie. De afspraak tussen EcoLife en de gemeente zou ergens in juni gepubliceerd zijn, aldus een inwoner die van niets wist en research heeft verricht. ‘Veel mensen wisten van niks. Ineens stond er het bordje van EcoLife. Maar goed, het is gepubliceerd, dus beroep was mogelijk. Ik heb er zo mijn bedenkingen bij, maar EcoLife staat volledig in haar recht.’