Maria’s Mooie Mensen 259

maria's mooie mensen
Mijn oudste dochter heeft een enorme voorliefde voor roze. Genderneutraal is ze als ze volledig in deze kleur rondloopt op geen enkele manier. De voorliefde voor deze kleur zit diepgebakken en is geworteld in een discussie over plastic wijnglazen. Ja heus, een overblijfsel uit de studententijd die het goed bleek te doen in haar speelgoedkeuken. Tótdat er een vriendinnetje kwam spelen en er al snel strijd ontstond om dat roze wijnglas. En nadat het vriendinnetje boos had geroepen dat roze toch echt háár lievelingskleur was, werd dat mijn dochters levensmotto. Wil ik een leuke jurk kopen, dan mag ik erg mijn best doen om enige andere kleur dan het roze hier binnen te krijgen. Elke ochtend voor de kast is het soebatten: als er in elk geval maar iets rozigs aan haar outfit is, kom ik nog wel eens weg met iets anders. “Ik hou gewoon van roze”, kan ze dan hysterisch zeggen om er voldaan aan toe te voegen: “in roze ben ik zó mooi”. Ik vind het geen probleem. Zoals het met alles is met kleine kinderen: het is een fase en het zal wel weer overwaaien. Heel normaal lijkt me, maar als ik tegenwoordig de discussie over genderneutrale kleren volg, blijken wij toch een vreemde eend in de bijt. Inmiddels gaat het zover dat de Hema in haar kleren niet meer vermeldt of deze voor jonges of meisjes zijn. Ik vraag me al af of straks nog wel de geliefde roze kleuren kan krijgen voor mijn dochter. Het hele concept van genderneutraal gaat in dit huishouden met drie dochters sowieso niet op. Hier staan roze kinderbuggy’s in de kamer, er liggen poppen verspreid door de woonkamer en er hangt een roze prinsessenjurk in de speelhoek. Mijn andere meisjes lopen absoluut niet alleen in roze, maar zijn wel overduidelijk meisjes. Inderdaad, er zijn vaak alleen maar kleren voor hun te koop waarop ‘beauty’ of ‘pretty’ staat, maar als trotse moeder vind ik dat niet echt een ramp. Ik vind mijn meisjes namelijk ook prachtig, ben er maar wat blij mee en heb er geen moeite mee om ze een shirt hiermee aan te trekken. Doe ons maar gewoon glitterharten, paardenjurken en veel roze. Tuurlijk: ‘girls rule the world’ klinkt fantastisch, maar mijn dochter van bijna vier heeft geen idee wat daarmee bedoeld wordt. Voor haar is het vanzelfsprekend dat er nou eenmaal jongens en meisjes zijn, die jongens zijn voornamelijk wild en vervelend en die dragen natuurlijk geen roze. En zij dus wel, het liefst in overvloed. Let wel: ook wij hebben ballen in huis, ook wij kijken naar ‘paw patrol’ en ook mijn meisjes kunnen een aardig balletje trappen. Ze kunnen wild spelen, worden echt wel vies buiten en anders al wel binnen en er hangt ook in hun kasten donkerblauw. Maar voor mij hoeven de dames echt nog niet allerlei aspiraties uit te stralen met hun kleren en ik heb op geen enkele manier het gevoel dat ze minderwaardig zijn aan een jongetje die ‘astronaut’ op zijn shirt heeft staan. Want, ach wie weet worden ze wel astronaut, maar ‘pretty’ worden ze zeker.

UIT DE KRANT