Maria’s Mooie Mensen 330

maria's mooie mensen

Zodra de basisschool zijn intrede doet in het leven, beginnen ook onherroepelijk de speeldates. Zodra de school uit gaat, verandert het plein bij tijden in een slagveld van kinderen die hand in hand al de school verlaten en doelgericht van de ene naar de andere ouder gaan om hun zelfbedachte date te beklinken. Van de notoire ‘beroeps-speler’ van het type ‘een dag niet gespeeld is een dag niet geleefd’, tot aan degene die een ‘nee’ van zijn ouders niet kan verdragen; je ziet het allemaal voorbijkomen. Mijn dochter is gelukkig niet van de overdaad aan spelen en heeft meestal geen grote wensen. Ik moedig haar aan het vooral zelf te regelen, want we weten als ouder allemaal wel: altijd wanneer je zelf fanatiek een leuke speeldate opzet een paar dagen eerder, zal je zien dat je dochter er op de dag zelf totaal geen zin in heeft. Hoe de middagen verlopen, is altijd weer afwachten. Als je geluk hebt, gaat je kind mee met een ander. In mijn geval betekent dat een keertje niet naar het schoolplein als de school uitgaat, wat bijna voelt als spijbelen. Meestal echter, geeft mijn meisje de voorkeur aan spelen in haar eigen huis en dus hijs ik regelmatig één kind extra mijn auto in. Het spelen met jongetjes is een hele nieuwe tak van sport voor mij waar ik echt wel even aan moest wennen. Eén van de heren heeft het als levensvervulling opgevat om mijn meisjes aan het lachen te krijgen en trekt al in de auto zijn hele trukendoos open. Met veel vertoon en lawaai draait hij zich vanuit het niets om richting de achterbank, waarna ik van schrik bijna het stuur om gooi en mijn meisjes achterin de slappe lach krijgen. Ondertussen houdt hij ook de snelheidsmeter in de gaten en merkt bezorgd op ‘of ik niet te hard rij’. Thuis vliegt vaak al snel het speelgoed door de lucht van enthousiasme en kan soms al na vijf minuten een bal kan opspeuren die over de schutting is verdwenen – is mijn dochters nooit gelukt. Het spelen met meisjes is weer anders. Soms tutten dames samen een hele middag om met poppen of kunnen ze urenlang werken aan de mooiste kunstwerken. Dat niet iedereen even netjes werkt, ontging me ook weleens en dan kon ik later een kind onder de verfspetters afleveren. Meisjes kunnen het elkaar ook heel lastig maken en ik heb ook wel eens met mijn handen in het haar de ene na de andere ruzie gesust. Of gehoord hoe er boven doktertje gespeeld werd en er wel heel wonderlijke ziektes werden opgerakeld: “jij hebt een spierziekte, dus je kan niet meer lopen”. Zodra de sfeer om begint te slaan, zet ik het hele stel onverbiddelijk in de auto om de date te beëindigen, want het liefst breng ik iemand thuis om dit einde zelf in de hand te houden. Daar heb ik alleen wel onlangs een kind heel wat nachtmerries mee bezorgd, toen ik even niet meer op zijn straatnaam kon komen. ‘Ik woon op zeven’, riep hij telkens, terwijl ik rondjes reed door een wijk vol hofjes en kronkels en me hardop afvroeg hoe die straat ook alweer heette. Zelden iemand zo opgelucht mijn auto zien verlaten. Een volgende speeldate zal vast wel even op zich laten wachten.

UIT DE KRANT