Maria’s Mooie Mensen

Bij ons thuis is het niet vaak stil. Het schijnt dat ik zelf genoeg praat en ook onze dochters babbelen er lekker op los. Zingen, - bij tijden -  naar elkaar schreeuwen, de hond commanderen of luidruchtige spelletjes; wie van stilte houdt, is bij ons aan het verkeerde adres. We hebben altijd muziek aan staan en er is altijd wat te bespreken. Rond zeven uur kruipen de dames hun bed in en zit de dag er echt wel op in huize Wijnands. Manlief en ik rommelen wat om, we bespreken nog wat laatste dingen en hangen lekker op de bank. De stilte is enorm na een dag vol impulsen. En heerlijk. In de jaren die achter ons liggen, bleek de avond lang niet zo stil als wij graag zouden zien. Vooral de jongste dames bleken onrustige en slechte slapers waarvoor we regelmatig in de benen konden. Van doorkomende tanden tot oorontstekingen of niet onder woorden te brengen verdriet; we hebben het allemaal voorbij zien komen. Menig nacht brachten we gebroken door, menige ochtend bleek het moeizaam opstarten. Inmiddels kunnen we regelmatig een goede nacht afvinken. Helaas speelt de grote fantasie van onze dames ons nog wel eens parten. In hun dromen kan deze fantasie de vrije loop nemen en komen de gekste dingen voorbij. Waar oudste dochterlief daardoor eenhoorns temt in haar slaap of Dikkie Dik’s verjaardag viert in haar dromen, neemt de fantasie van onze jongste dochters nog wel eens een vervelend loopje met ze. Midden in de nacht op zoek moeten naar ogen die vanuit de kast de kamer in loeren of een clown die met ballen gooit, wegjagen; ik heb het allemaal gedaan. Op heksenjacht kan ik ook regelmatig. ’s Nachts doken deze enge vrouwen op aan het bed van onze middelste om daar – volgens haar – uitgebreid aan haar vingers te knabbelen. Ik kan dan heel goed begrijpen dat ze schreeuwend wakker wordt, maar het is wel erg lastig om middenin de nacht de rust weer te vinden. Een plas, een slok water en samen de kamer doorzoeken voldoet niet altijd. Gelukkig heeft ze een ruime collectie knuffels. Ik bouw haar in met een leeuw op het krukje naast haar bed, een grote eenhoorn tegen haar aan en dan hebben we nog Kikker die ik consequent opdraag alle heksen ver weg te jagen. Ze slaapt dan als een roosje terwijl ikzelf helaas wat moeizamer weer inslaap na al deze activiteit. Een goede nacht wordt in ons huis regelmatig ’s ochtends verwonderd geconstateerd. Wakker worden van de wekker is opeens zowaar een fijn gevoel. Behalve zo tegen de vakantie aan. Met die drie weken zonder wekker binnen handbereik lijkt opeens elke ochtend van dit geluid teveel. En dan kan het zomaar zijn, dat wij niet heel gezellig zijn. Over het algemeen is dit ochtendhumeur collectief. De één weigert onder de dekens uit te komen, de ander heeft geen zin meer om zichzelf aan te kleden. Het brood is standaard verkeerd gesmeerd, tassen worden nét even te hard in de auto gesmeten. Die laatste loodjes, ja, die zijn echt zwaar. Gelukkig nog een paar dagen en dan laten we het gemopper weer achter ons. En wie dan nog chagrijnig uit bed komt, sturen we gewoon even terug om zich nog eens om te draaien.