Maria’s Mooie Mensen 541

‘Kijk, zo lopen wij over tien jaar ook’, zei ik manlief toen we op vakantie gepasseerd werden door een gezin met drie tienermeiden. De meiden voorop, ouders op veilig afstand erachter. Ik zag al helemaal voor me hoe de jongste later in zo’n naveltruitje zou paraderen, oudste dochterlief – net als nu overigens – met een grote zonnehoed voorop flaneert en de middelste verveelt achter haar grote zonnebril koers naar de bar zet. ‘Tien jaar hè’, peperde ik manlief nog maar eens in. ‘Dat is ons voorland’. Met pijn in mijn hart bekeek ik de glitterbikini’s van mijn jonge dames en zag ik hoe ze nog heerlijk in het zand zaten te rommelen. Oudste dochterlief echter lag al als een volleerde tiener in een tijdschrift te lezen. Hoewel ze negen is, begint ze maar wat groot te worden. Regelmatig verzucht ik tegen haar zusjes dat hun grote zus ‘te cool voor mij is’. Wanneer ik bijvoorbeeld alle drie naar school breng, is madame al geruisloos en ‘cool-tjes’ het schoolplein opgelopen terwijl ik nog druk ben met de driedubbele knuffels en extra kusjes die haar zusjes nog van mij willen. Geregeld stap ik vervolgens de auto in om me te bedenken dat ik mijn oudste meisje geen gedag heb gezegd. Als ik haar vervolgens ’s middags maan in het vervolg toch even een knuffel te geven in de ochtend, haalt ze haar schouders op. ‘Als jij dat wilt’, zie ik haar denken, maar ze is zelfs te cool om het te zeggen. En zo gaat het ook als ik me kan opgeven om te helpen in de klas. Nou heb ik daar zelf een gruwelijk hekel aan – niet iedereen is geschikt als juf – maar om altijd mijn snor te drukken, vind ik sneu voor de dames. Als ik oudste dochterlief echter pols of ze het leuk vindt als ik kom helpen, bekent ze eerlijk dat ze wel zonder mij kan. ‘Voor mij hoef je niet ín de klas te komen’. Even cool als ze alles benadert, heeft ze inmiddels ook verkering geregeld. Op eigen houtje stopte ze op school een kaart in de luizenzak van de betreffende jongen – als je het over koelbloedig hebt. Later werd de verkering via de chatbox van een spelletje bezegeld. Eén blik van mij op het scherm leerde me dat ik echt oud werd. Uit de veelvoud aan smileys kon ik geen wijs worden. Gelukkig kan ze nog niet helemaal zonder mij. Vooral ’s avonds mag ze graag even samen met mij tv kijken als haar zusjes nog op bed liggen. Goede Tijden lijkt haar wel wat en oh, dat klinkt ook alweer zo cool voor negenjarige. Hoewel ik prima zonder deze dagelijkse soap kan, koester ik de momenten dat ik met haar mee mag kijken. Ze accepteert zelfs mijn commentaar op de personages en is verwonderd dat ik de achtergrond van deze types weet. Ja, je moeder was ook ooit cool en keek ook dagelijks naar deze serie. Als ik ergens in mijn commentaar het woord ‘cute’ laat vallen, kijkt ze me verrukt aan. ‘Mama, je zei cute, dat is zo cool van je.’ Het komt wel goed met ons. En we hebben nog tien jaar. Daar hou ik me aan vast.