meester Bareld,
moi noordenveld
Half dreei op een deurdeweekse dag. De verlössende schooulbel geeit.
Groep 6, de kinder van meester Bareld Buksus stroomt wild naor boeten.
Net as meester achter de computer zit um an zien oetgebreide administratieve rompslomp te begunnen, komp het schooulhoofd het lokaol binnenschoeven. Herman Toffelmaier veurmaolig hoofd der schooul, inmiddels directeur. Hij hef iets te bepraoten wat neeit van harte geeit, dat is ‘m an te zeein. De man, ok dialektspreker, hef veul begrip veur Bareld en zien bezundere lesmethodes. Mor dizze keer mot hij toch zachies ingriepen, zo blek oet zien veurzichtig begun.
“Bareld, ik vin daj as leerkracht gooud bezig bent, laot ik dat veuropstellen. Dat weej ok wel. En ik bemui mij niet graog met je groep”. “Waorum doej het dan”, troeft Bareld der geliek overhen. Even lacht ze saomen.
Dan: “Nou lao’k het zo zeggen, ’t geeit neeit um mij, mor ik ben bang daw trammelant kriegt met de inspectie. Jij weeit ok wel daw het al drok genog hebt met oous leerlingvolgsysteem, plannen en protocollen”. Bareld veuilt al nattigheid:
‘De natuur in‘ ! “Jao”, zeg Herman.
“Har dat dan meteein zegd”. Even haopert de directeur. Dan: “Prachtig daj de kinder de natuur wilt laoten zeein, prachtig nogmaols, mor gien dreei of veer keer in de week. Dat levert de schooul te veul oetval van aandere vakken op.” “Zie leert underweg en in het Noordheegbos reken, taol, natuurkunde, aardrijkskunde en geschiedenis”, opperde Bareld. “ ’t Is gien wandeltocht! “
“Dat snap ik ok wel, zo ken ik je ok wel, mor de inspectie geeit der neeit met akkoord en de olders begunt ok al te moppern.” “De olders! Nuum mij der dan eens eein die verstaand hef van underwies ! Jao, de mam van Jasmijn steeit ok veur de klas, mor die hef zeker neeit klaogd, want dat weeit ik gewoon.”
“Mor ja Bareld, verstand of neeit, de olders hebt tegenwoordig recht van metpraoten, dus daor moet wij toch wel een beetie rekenschap met holden. Wij moet gewoon ’n vaste dag in de week veur de boswandeling instellen. Dat liekt mij ’t beste, dan wet een ieder waor as e an toou is”.
En de directeur slag Bareld op de rug. “Ik kan ’t neeit helpen, dat weej eigelk ok wel, mor je begriept mij vast en zeker wel.”
Bareld veegt met wiesvinger over zien toetsenbord, wat beteeikent dat e naodenkt over het hele geval.
Half eein. Tweei week laoter. De kinder hebt net heur metgebrachte broodties en drinken op. Het is boeten prachtig weer. ’t Hef de hele veurige week regend.
De natuurwandeling op de vaste ‘natuurvrijdag’ is der zölfs um aoflast. En nou is het nog mor dinsdag. Nog dreei daogen in de klas tusschen de booukies en taofelties …? Bareld kek peinzend naor boeten.
“Jonges en wichter, kiek eeins naor boeten. Wat een weer! “ Groep 6, die nog niks wet van het opgelegde oetgaonsverbod rop in koor: “De natuur in!”
“Jao, de natuur in. Mor dat geeit nou even neeit. Vrijdag pas weer.”
“Oòòòh”! Deur de klas klinkt teleurstelling vermengd met verbaozing. Meester,
deeip geheimzinnig met opgestoken vingertie: “Nou, dat geeit allennig mor, ik zeg allennig mor, as jullie – mor dan ok héél – precies doet wat ik zeg”. Dan volgt de oetleg, over meester Herman en de inspectie en zukswat. Ungeleuf in de groep. “Wàààt”! “Gien vraogen” ! Daorna wordt het plan oetlegd. “Doe gewoon wat ik zeg,
Frits maok jij zo stil meugelk ’t raom lös, Wim zet jij een stooultie en taofeltie veur de vensterbaank. En nou allemaol zo moesstil daj een speld kunt heuren vallen. Kom, nou der oet allemaol. Gien woord. De veurste taofel eerst, dan de tweeide enz. Aj boeten bent zo leeg meugelk over de grond, naor ’t fietsenhok kroepen. Elkeneein mag het zeein, behalve meester Herman.” Zie begriept allemaol het plan en veuilt de spanning.
Achter mekaor huppelt de kinder behendig over stooul, taofel en vensterbaank en met een spronggie kompt ze in de zaandbak terecht. ‘Dat is ok alvast meteein de gymles”, zeg Bareld zachies.
Hij slöt zölf de rij aof en drukt het raom zo wied meugelk dicht. Achter het fietsenhok langs en opstellen op straot. Toffelmaier hef niks zeein, stelt Bareld vast. Die zit in de directiekaomer stief op zien laptop te kieken. Draait even de kop naor het raom mor zöt gelukkig niks …
Het wordt een prachtige wandeling. De haarfstzun schient en kleurt de bladties van bomen en stroeken nog mooier dan ze van zukzölf al bent. In het Noordheegbos leert meester Bareld de kinder underlinge verschillen tussen al die paddestooulen die der staot. Hij legt het ontstaon van die haarfstkleuren oet en ok Marietje, die aans zoveul meuite hef met reken, wet nou de hoogte van een boom te schatten.
Het waren weer fantastische leerzaome uurties boeten in de natuur. Terug ,stooultie en taofeltie der boeten veur en in umgekeerde volgorde weer stiekem de klas in. Missie geslaagd. Meester Herman har nog altied niks in de gaoten …
De volgend mörgen, bij de koffie in de personeelskaomer, wur het programma veur de lopende week nog even deurnommen.
“Groep 6 geeit dan vrijdagmiddag w…. ‘de natuur in’ “, zee directeur Toffelmaier.
Het woordtie ‘weer’ slikte hij heel gauw in. Want hij har dinsdag ja niks markt.
Diezölfde middag. Half dreei. De klas is leeg. Meester Bareld Buksus zit
achter zien computer um met frisse moed an zien nog altied roeme rugkrommende rompslomp te begunnen. Herman Toffelmaier komp de klas binnenschoeven ………
Jans Geerts
Half dreei op een deurdeweekse dag. De verlössende schooulbel geeit.
Groep 6, de kinder van meester Bareld Buksus stroomt wild naor boeten.
Net as meester achter de computer zit um an zien oetgebreide administratieve rompslomp te begunnen, komp het schooulhoofd het lokaol binnenschoeven. Herman Toffelmaier veurmaolig hoofd der schooul, inmiddels directeur. Hij hef iets te bepraoten wat neeit van harte geeit, dat is ‘m an te zeein. De man, ok dialektspreker, hef veul begrip veur Bareld en zien bezundere lesmethodes. Mor dizze keer mot hij toch zachies ingriepen, zo blek oet zien veurzichtig begun.
“Bareld, ik vin daj as leerkracht gooud bezig bent, laot ik dat veuropstellen. Dat weej ok wel. En ik bemui mij niet graog met je groep”. “Waorum doej het dan”, troeft Bareld der geliek overhen. Even lacht ze saomen.
Dan: “Nou lao’k het zo zeggen, ’t geeit neeit um mij, mor ik ben bang daw trammelant kriegt met de inspectie. Jij weeit ok wel daw het al drok genog hebt met oous leerlingvolgsysteem, plannen en protocollen”. Bareld veuilt al nattigheid:
‘De natuur in‘ ! “Jao”, zeg Herman.
“Har dat dan meteein zegd”. Even haopert de directeur. Dan: “Prachtig daj de kinder de natuur wilt laoten zeein, prachtig nogmaols, mor gien dreei of veer keer in de week. Dat levert de schooul te veul oetval van aandere vakken op.” “Zie leert underweg en in het Noordheegbos reken, taol, natuurkunde, aardrijkskunde en geschiedenis”, opperde Bareld. “ ’t Is gien wandeltocht! “
“Dat snap ik ok wel, zo ken ik je ok wel, mor de inspectie geeit der neeit met akkoord en de olders begunt ok al te moppern.” “De olders! Nuum mij der dan eens eein die verstaand hef van underwies ! Jao, de mam van Jasmijn steeit ok veur de klas, mor die hef zeker neeit klaogd, want dat weeit ik gewoon.”
“Mor ja Bareld, verstand of neeit, de olders hebt tegenwoordig recht van metpraoten, dus daor moet wij toch wel een beetie rekenschap met holden. Wij moet gewoon ’n vaste dag in de week veur de boswandeling instellen. Dat liekt mij ’t beste, dan wet een ieder waor as e an toou is”.
En de directeur slag Bareld op de rug. “Ik kan ’t neeit helpen, dat weej eigelk ok wel, mor je begriept mij vast en zeker wel.”
Bareld veegt met wiesvinger over zien toetsenbord, wat beteeikent dat e naodenkt over het hele geval.
Half eein. Tweei week laoter. De kinder hebt net heur metgebrachte broodties en drinken op. Het is boeten prachtig weer. ’t Hef de hele veurige week regend.
De natuurwandeling op de vaste ‘natuurvrijdag’ is der zölfs um aoflast. En nou is het nog mor dinsdag. Nog dreei daogen in de klas tusschen de booukies en taofelties …? Bareld kek peinzend naor boeten.
“Jonges en wichter, kiek eeins naor boeten. Wat een weer! “ Groep 6, die nog niks wet van het opgelegde oetgaonsverbod rop in koor: “De natuur in!”
“Jao, de natuur in. Mor dat geeit nou even neeit. Vrijdag pas weer.”
“Oòòòh”! Deur de klas klinkt teleurstelling vermengd met verbaozing. Meester,
deeip geheimzinnig met opgestoken vingertie: “Nou, dat geeit allennig mor, ik zeg allennig mor, as jullie – mor dan ok héél – precies doet wat ik zeg”. Dan volgt de oetleg, over meester Herman en de inspectie en zukswat. Ungeleuf in de groep. “Wàààt”! “Gien vraogen” ! Daorna wordt het plan oetlegd. “Doe gewoon wat ik zeg,
Frits maok jij zo stil meugelk ’t raom lös, Wim zet jij een stooultie en taofeltie veur de vensterbaank. En nou allemaol zo moesstil daj een speld kunt heuren vallen. Kom, nou der oet allemaol. Gien woord. De veurste taofel eerst, dan de tweeide enz. Aj boeten bent zo leeg meugelk over de grond, naor ’t fietsenhok kroepen. Elkeneein mag het zeein, behalve meester Herman.” Zie begriept allemaol het plan en veuilt de spanning.
Achter mekaor huppelt de kinder behendig over stooul, taofel en vensterbaank en met een spronggie kompt ze in de zaandbak terecht. ‘Dat is ok alvast meteein de gymles”, zeg Bareld zachies.
Hij slöt zölf de rij aof en drukt het raom zo wied meugelk dicht. Achter het fietsenhok langs en opstellen op straot. Toffelmaier hef niks zeein, stelt Bareld vast. Die zit in de directiekaomer stief op zien laptop te kieken. Draait even de kop naor het raom mor zöt gelukkig niks …
Het wordt een prachtige wandeling. De haarfstzun schient en kleurt de bladties van bomen en stroeken nog mooier dan ze van zukzölf al bent. In het Noordheegbos leert meester Bareld de kinder underlinge verschillen tussen al die paddestooulen die der staot. Hij legt het ontstaon van die haarfstkleuren oet en ok Marietje, die aans zoveul meuite hef met reken, wet nou de hoogte van een boom te schatten.
Het waren weer fantastische leerzaome uurties boeten in de natuur. Terug ,stooultie en taofeltie der boeten veur en in umgekeerde volgorde weer stiekem de klas in. Missie geslaagd. Meester Herman har nog altied niks in de gaoten …
De volgend mörgen, bij de koffie in de personeelskaomer, wur het programma veur de lopende week nog even deurnommen.
“Groep 6 geeit dan vrijdagmiddag w…. ‘de natuur in’ “, zee directeur Toffelmaier.
Het woordtie ‘weer’ slikte hij heel gauw in. Want hij har dinsdag ja niks markt.
Diezölfde middag. Half dreei. De klas is leeg. Meester Bareld Buksus zit
achter zien computer um met frisse moed an zien nog altied roeme rugkrommende rompslomp te begunnen. Herman Toffelmaier komp de klas binnenschoeven ………
Jans Geerts