‘Mensen hebben weer het idee onderdeel van een familie te zijn’

Bijzondere Oostwolmer stichting helpt eenzame mensen

OOSTWOLD – In Oostwold huist misschien wel de meest bijzondere stichting van de regio. Stichting Queri, opgericht door Marjan Kingma. Het grootste project binnen de stichting is ‘dierenmaatjes’. Hierbij worden dieren gekoppeld aan eenzame ouderen of chronisch zieken, met als doel eenzaamheid uit de weg te gaan. Onlangs kreeg de Oostwolmer stichting nog een bijdrage vanuit Appeltje van Oranje. Hoog tijd voor een bezoekje aan de oprichtster van de stichting.

Het huis van Marjan is moeilijk te missen. Aan de voorkant van het huis staat namelijk een kleurrijk versierde wagen. Met de wagen gaan vrijwilligers van de stichting soms de wijken van Groningen in, om als luisterend oor te fungeren voor eenzame mensen of advies te geven aan huisdierenbezitters. Het huis zelf is volledig op katten aangepast. Manden staan her en der in de woning, krabpalen zijn er eerder regel dan uitzondering en er is zelfs een stelling met gaas gebouwd. Deze staat pontificaal in de woonkamer. Omringd door vrijwilligers en katten, vertelt Marjan over haar stichting die ze enkele jaren geleden op heeft gezet.

‘Ik heb altijd bij een kattenopvang gewerkt’, vertelt Marjan. ‘Oude katten nam ik vaak mee naar huis, om ze hier te verzorgen. Toen ik in Oostwold kwam wonen, kreeg ik vanuit enkele ouderen de vraag of ik hen kon helpen bij de verzorging. Bij de Schutse in Leek heb ik later een briefje opgehangen, waarop ik aangaf dat ik aan thuiszorg voor katten doe. Zodoende is het balletje gaan rollen.’

Het was altijd al de wens van Marjan om een stichting op te richten, maar dat bleek financieel een lange tijd niet haalbaar. ‘Tot het moment dat ik een financiële meevaller kreeg. Opeens kon ik de stichting opzetten. Het was hier toen al één dierenpark. Ik had bijvoorbeeld 24 cavia’s, twee ratten en nog veel meer dieren. Ik heb altijd al iets met dieren gehad.’

Het project Dierenmaatjes is één van de projecten van de stichting. Mensen met een beperking of achterstand tot de arbeidsmarkt, worden gekoppeld aan eenzame mensen met als insteek hulp bij de zorg voor huisdieren en sociaal contact. Het huisdier kan via de stichting in bruikleen geplaatst worden. Ook helpen de vrijwilligers met de zorg voor de eigen huisdieren van de mensen.  De dienstverleners komen meerdere keren per week gedurende een aantal uren op bezoek bij hun cliënt. Zij maken de kattenbak schoon, laten het hondje uit of wandelen samen. Doen samen boodschappen, kunnen helpen met maaltijden of samen eten.

‘De stichting is eigenlijk ontstaan vanuit de behoefte van de mensen zelf’, laat Marjan weten. ‘We komen bij de mensen thuis en zien veel eenzaamheid. Het is een groeiend probleem, waar men in het hele land last van heeft. Mensen krijgen bijvoorbeeld wel mensen over de vloer, maar de emotionele connectie ontbreekt. Ik heb het dan over een connectie op zielsniveau. Het is wetenschappelijk bewezen dat een huisdier je gelukkig maakt. Door mensen een huisdier te schenken of er voor te zorgen dat mensen hun huisdier kunnen houden, schenken wij mensen geluk. Ondertussen zijn er mensen die niet meer voor hun kat of hondje kunnen zorgen. Zij nemen met ons contact op, zodat wij die dieren weer elders kunnen plaatsen.’ Wat hielp was een filmpje van het UWV. ‘Zij kwamen hier opnames maken en plaatsten dat even later op hun site. We kregen plotseling bericht uit heel Nederland. We hebben heel veel matches kunnen maken.’

Op die manier komen er aanvragen vanuit het hele land. Niet alleen om dieren te schenken, maar ook om zelf een dier te krijgen. ‘Maar we beperken ons tot de regio. De meeste cliënten zitten in Groningen. In de stad zie je doorgaans meer eenzaamheid dan elders in de provincie. Dat merk je echt. Waar het hier heel normaal is dat je je buren kent, is dat daar heel anders. Daar kennen veel mensen elkaar niet en is er geen contact. Dan zie je dat mensen snel vereenzamen.’

Stichting Queri neemt de zorg voor dieren volledig uit handen, geeft Marjan aan. ‘Wij regelen alles rondom de huisdieren. Dat doen onze vrijwilligers.’ Die vrijwilligers worden zorgvuldig gekoppeld aan een cliënt. ‘We willen dat er een klik is. Een vrijwilliger doet namelijk veel meer dan voor de huisdieren zorgen. Vaak eten ze samen, gaan ze samen op pad. Je kunt een vrijwilliger van onze stichting als het ware als mantelzorger beschouwen. Mensen die wij helpen, hebben doorgaans weinig. Mensen die echt eenzaam zijn of hulpbehoevend, die helpen wij.’

Als Marjan in één zin treffend zou moeten omschrijven wat de stichting doet, dan stelt zij dat Stichting Queri helpt om ‘mensen weer het idee te geven dat ze onderdeel van een familie zijn.’ Dat geldt overigens ook voor de vrijwilligers en stagelopers van de stichting. ‘Zij hebben eigenlijk allemaal een afstand tot de arbeidsmarkt’, vertelt Marjan. ‘Ook voor hen is het belangrijk om aan de slag te gaan. En je merkt dat ze al gauw een band opbouwen met de mensen thuis.’ Het mes snijdt dus duidelijk aan twee kanten.

Door de jaren heen zijn al ontzettend veel katten (en zo af en toe honden) geplaatst. ‘Maar dat duurt soms maanden. Dat heeft te maken met het aantal vrijwilligers. Je kunt niet altijd een geschikte vrijwilliger vinden. De vrijwilliger moet tijd hebben en het moet klikken met de cliënt. ‘Daarbij kunnen ze ook lang niet iedere dag. Bij sommige cliënten komen er wekelijks drie verschillende vrijwilligers over de vloer, want de dieren moeten natuurlijk wel verzorgd worden. Dat maakt dat het soms even kan duren.’

De stichting houdt Marjan dagelijks bezig. ‘Ik ben er 24 uur per dag, zeven dagen in de week mee bezig. Er komt een hoop organisatie bij kijken, maar uiteindelijk is het het waard.’ Desondanks is het lastig om financieel het hoofd boven water te houden. ‘We zijn altijd fondsen aan het werven. Dat is een constante zoektocht. Wij hoeven geen geld te verdienen maar juist zoveel mogelijk mensen helpen. Dat gaat lastig als de middelen beperkt zijn.’

Op een subsidie hoeven ze vooralsnog niet te rekenen. ‘De gemeente Westerkwartier subsidieert sowieso niet, aangezien de meeste van onze cliënten niet uit deze gemeente komen. De gemeente Groningen wil er ook niet aan. Hierdoor lopen we op onze wenkbrauwen. We helpen mensen die met het minimum moeten leven, maar doen dat ondertussen zelf ook. Het is een constante strijd om het hoofd boven water te houden.’

‘Heb geen privéplek meer’

Het is haar levenswerk, haar passie en haar missie. Vandaar dat Marjan onverstoorbaar verder gaat met waar ze al mee bezig was. Maar ondertussen neemt het haar leven over. Zo ook thuis, waar katten in en uit lopen. ‘De stichting heeft mijn plek overgenomen. Ik heb in mijn eigen huis eigenlijk geen privéplek meer. Ook vakantie heb ik zelden. In totaal ben ik de afgelopen zes jaar zes dagen weggeweest. Het kost veel geld om iemand betaald mijn werk een paar dagen over te laten nemen. Ik sta namelijk ook altijd paraat voor mensen wiens dier ziek is. Dan moet ik halsoverkop langskomen, ook al is het ’s nachts. Vervanging zoeken is dus lastig.’ Even gemakkelijk is het dus zeker niet. ‘Nee, maar het is nog steeds leuk. En daarom doe ik het.’

Ondertussen kijkt de stichting wel naar een eventuele verhuizing. ‘We hebben meer ruimte nodig. Het wordt hier simpelweg te krap.’