‘Mensen nemen zelf meer verantwoordelijkheid’
actueel
RODEN – Ach, een wijkschouw. Zijn de notabelen van de wijkbelangenvereniging er ook even uit. Even kijken of de tegels nog wel helemaal recht liggen. Gekheid natuurlijk, want de wijkschouw, elke wijk kent dit fenomeen, is wel degelijk van waarde. Het bevordert de leefbaarheid in de wijk. Het zet mensen aan het denken en het vergroot de veiligheid. De Hofsteden, zo’n negenhonderd huishoudens in het vierkant Maatlanen, Roderweg, Kastelenlaan en Groenestein, hield vrijdag de wijkschouw. En burgemeester Klaas Smid was er bij.
Dat de burgemeester er bij was, was voor Jan Dijkstra toch wel een verrassing,. Dijkstra was jarenlang bestuurslid maar stopte vorig jaar. Wel blijft hij betrokken. Hij doet nog steeds zijn dingetjes in de wijk. Nooit eerder was de burgemeester bij een wijkschouw, en speciaal voor Jan had voorzitter Bert Akker Smid gecharterd tijdens de openingsavond van het Jaar van de Democratie. ‘Leuk voor Jan, die veel voor ons betekend heeft en gelukkig nog steeds betekend’, zei Akker, die de burgervader zelf met de fiets van het gemeentehuis haalde. Voor de wijkschouw van vrijdag was er al een voorschouw geweest. Bert en Jan trokken toen samen de wijk. Het kladblokje bleef aardig leeg. ‘We constateerden toen al dat de wijk er heel behoorlijk bij ligt. Natuurlijk ligt er wel eens ergens een tegeltje scheef en is er sprake van overhangende takken, het algehele beeld was erg positief. Wat je zeker zag is dat de BOR weer terug is op basisniveau. Bovendien nemen de bewoners zelf meer verantwoordelijkheid. Is er sprake van een overhangende tak? Dan lossen mensen dat zelf wel op. Dat is mooi om te zien.’ De punten die wel geconstateerd werden, werden doorgegeven aan de gemeente. Zij bekeken de situatie en de knelpunten werden vrijdag, in het bijzijn van Smid dus, nogmaals bekeken. Grote problemen en woordenwisselingen leverde het niet op. Partijen waren het over alle genoemde punten wel eens, de gemeente was zelfs met een aantal benoemde zaken al aan de slag gegaan. Met wat voetpaden bijvoorbeeld. Die liggen er in de gemeente toch al niet florissant bij. ‘Het kan te maken hebben met de aanleg van glasvezel. Het is de vraag of de stoepen na aanleg van glasvezel weer helemaal in orde zijn gemaakt, zoals ook onkruid zorgt voor minder goed begaanbare voetpaden. Onkruid maakt de voegen breder, waardoor de tegels wat verschuiven. Behalve Smid waren er meer mensen van de gemeente aanwezig. Dat werkt echt verhelderd, zij kunnen bepaalde zaken uitleggen. Vaak wordt snel gewezen richting gemeente, soms is dat echt niet terecht. Bovendien: waar een vinger wijst naar een ander, wijzen drie naar jezelf’, vindt Akker. Wat de problemen in de Hofsteden waren? Er was een stoep waar het water wat minder goed weg wil lopen en op een bospadje rijden wel eens brommers. De politie, ook aanwezig, maakt daar werk van. Ook kwam de caravan die al ‘eeuwen’ ergens staat geparkeerd aan de orde net als de kwestie parkeerplaatsen. Mensen claimen nogal eens eigen parkeerplaatsen, terwijl het gros toch echt gewoon op gemeentegrond is. Maar verder? Weinig schokkende zaken. ‘En dus was het een gemoedelijke wijkschouw en werd het een fietstocht met een grap en een grol. Smid was onder de indruk en benadrukte nog maar eens het belang van wijkbelangenverenigingen. Daar zijn we blij mee.’
Dat ze daar blij mee zijn, is wel te verklaren. Alle verenigingen zijn namelijk verenigd in een platform dat zo nu en dan eens met de wethouders om tafel wil. ‘We slagen er echter maar niet in om een afspraak met de wethouders te krijgen. En dus vroegen we ons wel eens af hoe serieus we eigenlijk genomen werden. Smid neemt dit mee en is voorstander van jaarlijks overleg. Dat lijkt ons een prima zaak’, zegt Akker. Een wijkschouw balanceert soms wel eens op de grens van de privacy. ‘Kun je iets zeggen van een slecht onderhouden tuin? Misschien vinden mensen dat immers wel mooi. Wij kijken echter anders. Als we zien dat het wat rommelig is en niet onderhouden wordt, willen we graag weten waarom niet. Misschien is de bewoner niet in staat de tuin te doen. Misschien moeten we dan zorgen dat iemand anders dat doet. Omzien naar elkaar vinden we belangrijk, belangrijker dan onkruid in een tuin. Normaliter is er ook iemand van Woonborg bij de schouw aanwezig. Nu niet, dus gaan we later nog eens met die partij door de wijk.’
Ook de schapen kwamen natuurlijk aan de orde. ‘Die hebben we een tijdje in de wijk gehad. Wat ons betreft een groot succes. Behalve begrazing zorgde het voor vertier, voor sociale contacten. Mensen raakten bij en door de schapen in gesprek. Er hing dus ook zeker een sociale component aan. Wat mij betreft komen ze terug, want het leverde ook mooie plaatjes op. Wat we ons wel eens afvroegen is waar de schapen dat gras lieten. Ze aten de hele dag door. Alsof ze niet vier maar veertig magen hebben’, lacht Akker.
Kortom: prima wijkschouw. Mensen groetten onderweg de fietsende burgemeester. En Jan Dijkstra? Die vond het prachtig. De lach om zijn gezicht verklapte dat hij genoot van de ochtend. En dat was niet meer dan verdiend.
Dat de burgemeester er bij was, was voor Jan Dijkstra toch wel een verrassing,. Dijkstra was jarenlang bestuurslid maar stopte vorig jaar. Wel blijft hij betrokken. Hij doet nog steeds zijn dingetjes in de wijk. Nooit eerder was de burgemeester bij een wijkschouw, en speciaal voor Jan had voorzitter Bert Akker Smid gecharterd tijdens de openingsavond van het Jaar van de Democratie. ‘Leuk voor Jan, die veel voor ons betekend heeft en gelukkig nog steeds betekend’, zei Akker, die de burgervader zelf met de fiets van het gemeentehuis haalde. Voor de wijkschouw van vrijdag was er al een voorschouw geweest. Bert en Jan trokken toen samen de wijk. Het kladblokje bleef aardig leeg. ‘We constateerden toen al dat de wijk er heel behoorlijk bij ligt. Natuurlijk ligt er wel eens ergens een tegeltje scheef en is er sprake van overhangende takken, het algehele beeld was erg positief. Wat je zeker zag is dat de BOR weer terug is op basisniveau. Bovendien nemen de bewoners zelf meer verantwoordelijkheid. Is er sprake van een overhangende tak? Dan lossen mensen dat zelf wel op. Dat is mooi om te zien.’ De punten die wel geconstateerd werden, werden doorgegeven aan de gemeente. Zij bekeken de situatie en de knelpunten werden vrijdag, in het bijzijn van Smid dus, nogmaals bekeken. Grote problemen en woordenwisselingen leverde het niet op. Partijen waren het over alle genoemde punten wel eens, de gemeente was zelfs met een aantal benoemde zaken al aan de slag gegaan. Met wat voetpaden bijvoorbeeld. Die liggen er in de gemeente toch al niet florissant bij. ‘Het kan te maken hebben met de aanleg van glasvezel. Het is de vraag of de stoepen na aanleg van glasvezel weer helemaal in orde zijn gemaakt, zoals ook onkruid zorgt voor minder goed begaanbare voetpaden. Onkruid maakt de voegen breder, waardoor de tegels wat verschuiven. Behalve Smid waren er meer mensen van de gemeente aanwezig. Dat werkt echt verhelderd, zij kunnen bepaalde zaken uitleggen. Vaak wordt snel gewezen richting gemeente, soms is dat echt niet terecht. Bovendien: waar een vinger wijst naar een ander, wijzen drie naar jezelf’, vindt Akker. Wat de problemen in de Hofsteden waren? Er was een stoep waar het water wat minder goed weg wil lopen en op een bospadje rijden wel eens brommers. De politie, ook aanwezig, maakt daar werk van. Ook kwam de caravan die al ‘eeuwen’ ergens staat geparkeerd aan de orde net als de kwestie parkeerplaatsen. Mensen claimen nogal eens eigen parkeerplaatsen, terwijl het gros toch echt gewoon op gemeentegrond is. Maar verder? Weinig schokkende zaken. ‘En dus was het een gemoedelijke wijkschouw en werd het een fietstocht met een grap en een grol. Smid was onder de indruk en benadrukte nog maar eens het belang van wijkbelangenverenigingen. Daar zijn we blij mee.’
Dat ze daar blij mee zijn, is wel te verklaren. Alle verenigingen zijn namelijk verenigd in een platform dat zo nu en dan eens met de wethouders om tafel wil. ‘We slagen er echter maar niet in om een afspraak met de wethouders te krijgen. En dus vroegen we ons wel eens af hoe serieus we eigenlijk genomen werden. Smid neemt dit mee en is voorstander van jaarlijks overleg. Dat lijkt ons een prima zaak’, zegt Akker. Een wijkschouw balanceert soms wel eens op de grens van de privacy. ‘Kun je iets zeggen van een slecht onderhouden tuin? Misschien vinden mensen dat immers wel mooi. Wij kijken echter anders. Als we zien dat het wat rommelig is en niet onderhouden wordt, willen we graag weten waarom niet. Misschien is de bewoner niet in staat de tuin te doen. Misschien moeten we dan zorgen dat iemand anders dat doet. Omzien naar elkaar vinden we belangrijk, belangrijker dan onkruid in een tuin. Normaliter is er ook iemand van Woonborg bij de schouw aanwezig. Nu niet, dus gaan we later nog eens met die partij door de wijk.’
Ook de schapen kwamen natuurlijk aan de orde. ‘Die hebben we een tijdje in de wijk gehad. Wat ons betreft een groot succes. Behalve begrazing zorgde het voor vertier, voor sociale contacten. Mensen raakten bij en door de schapen in gesprek. Er hing dus ook zeker een sociale component aan. Wat mij betreft komen ze terug, want het leverde ook mooie plaatjes op. Wat we ons wel eens afvroegen is waar de schapen dat gras lieten. Ze aten de hele dag door. Alsof ze niet vier maar veertig magen hebben’, lacht Akker.
Kortom: prima wijkschouw. Mensen groetten onderweg de fietsende burgemeester. En Jan Dijkstra? Die vond het prachtig. De lach om zijn gezicht verklapte dat hij genoot van de ochtend. En dat was niet meer dan verdiend.