‘Mijn vader zei: ‘boekhouders zijn ze altijd nodig’

Jan Slenema (65) doet stapje terug

RODEN – Hij is inmiddels 65 jaar, al is hem dat nog amper aan te zien. En dus – want zo gaat dat in Nederland- gaat Jan Slenema straks wat minder werken. De afgelopen periode werkte hij al een dagje minder, straks zal dat nóg minder worden. Helemaal stoppen doet hij niet. Daarvoor vindt hij het werk ook gewoon veel te leuk en te interessant. Jan ambieerde ooit een baan in de zuivelindustrie, uiteindelijk bouwde hij gestaag aan de groei van een veelzijdig administratiekantoor. Eerst onder zijn eigen naam, sinds 2007 in een maatschap onder de naam Sabanoord, accountants/adviseurs.
Norger Slenema zou de zuivelindustrie in. Totdat melkfabrieken steeds meer gingen fuseren en Slenema het ineens had gehad. Hij was achttien jaar en ging iets anders doen. Hij ging de accountantskant op en ging aan de slag bij Accountantskantoor (Jan) Koerts aan de Wilhelminastraat in Roden. Hij begon onderaan de ladder. Werkte en volgde studie na studie. Het kostte de snelle leerling geen enkele moeite. In 1974 vertrok Slenema uit Roden. De doorgroeimogelijkheden bij Koerts bleken beperkt en bij Zijlstra/Wisman in Assen lag meer uitdaging. Dat avontuur duurde drie jaar. Want na die periode begon Slenema een eigen administratiekantoor aan de Havezathelaan. Op de logeerkamer. ‘Dat was op 1 december 1976. Ik had meteen twee redelijk grote klanten, goed voor vier dagen werk. Een mooie basis. Eind 1978 nam ik mijn eerste medewerker aan, Henny Bos. Ze werkt nog steeds bij me, al heeft ze tegenwoordig dan een andere achternaam, haha. We groeiden snel. Van de logeerkamer gingen we naar de slaapkamer en ik nam nog iemand aan. We groeiden uit ons jasje en namen vervolgens onze intrek boven de Spar, destijds gevestigd op de plek waar nu de Korenaar zit.  In vier jaar tijd groeiden we door naar een bedrijf waar acht mensen werkten. Hoe dat kwam? Door onze aanpak. Kwaliteit leveren. Onze manier van werken, betrouwbaarheid en afspraken nakomen.’ Toen de Spar vertrok, moest Slenema ook wijken. ‘Warry Houwing, makelaar in Roden, belde dat hij iets heel leuks voor me had. De landbouwvereniging had de oude zuivelfabriek gekocht, maar wilde de directeurswoning en de bijbehorende kantoren doorverkopen. Dat was, vond Houwing, net wat voor mij. Ik ben ’s avonds gaan kijken en was eigenlijk meteen verkocht, al was de woonruimte nogal verwaarloosd. Op 1 januari 1983 zijn we onze werkzaamheden aan de Kanaalstraat gestart, drie maanden later zijn we er ook gaan wonen.’ De plek bleek goed, want nog steeds woont en werkt Slenema er.
Aan de Kanaalstraat groeide Slenema verder. Naar twaalf mensen. ‘Als leidinggevende is dat nog net beheersbaar. De organisatie van een bedrijf als die van ons is als een piramide. Twaalf mensen gaat nog net. Ik heb wel altijd goede mensen om mij heen gehad. Ik kon ongestoord drie weken op vakantie, terwijl het bedrijf gewoon open was.’
Slenema beleefde de intrede van de computer. Voorheen gebeurde alles nog met de hand. ‘Je kon met zo’n computer ineens veel meer werk aan. Ik heb overigens meteen geïnvesteerd in dat soort zaken. Je moet altijd met de tijd mee, je willen ontwikkelen’, zegt Slenema, die in 1985 Accountantskantoor Koerts overnam. ‘Mijn werkzaamheden werden steeds meer coördinerend. Ik werd ondernemer. Ik bezocht klanten, voerde overleg en stuurde aan. En hield de controle. Bovendien heb ik in 1995 nog een fiscale studie opgepakt. Ik had alles, maar nog geen specifieke fiscale opleiding genoten. Ik vond dat wel nodig, want als bedrijf stonden we voor een kruispunt. Die opleiding duurde drie jaar. Elke week ging ik een dag naar Utrecht. Loodzwaar in combinatie met het werk, maar ik slaagde met prima cijfers.’
Het wordt 2005. Slenema’s bedrijf is en blijft solide. Toch denkt Jan aan de toekomst. ‘Je kunt pas handelen als je vooruitkijkt. Ik had al eens wat vrijages met andere kantoren gehad, maar dat was op niets uitgelopen. In 2006 zat ik in de auto met Robert van Straten en Gerrit Meppelink. Hadden we het over de toekomst. In de auto zijn de eerste plannen voor Sabanoord ontstaan. Dat bedrijf werd in 2007 gesticht. Assen is de hoofdvestiging, Roden is ook altijd standplaats gebleven. Onze medewerkers – 41 in totaal nu- werken flexibel vanuit onze vier vestigingsplaatsen Assen, Roden, Paterswolde en Hoogeveen. Ondanks het feit dat je toch te maken krijgt met wat aanloopproblemen, is de oprichting van Sabanoord goed geweest: klaar voor de toekomst, een goed draagvlak en breed georiënteerd.
Vorig jaar werd Slenema gevraagd hoe hij zijn eigen toekomst zag. De opvolging was er klaar voor, onder wie zoon Jacob. ‘Per 1 juli treed ik terug uit de maatschap en treed Jacob toe, samen met Jan Aalders. Ik ga tot het einde van dit jaar nog zo’n tweeënhalve dag per week werken, na 1 januari zien we wel verder. Zo’n twee dagen per week zou ik dan nog wel willen werken. Gewoon, omdat ik het leuk vind. Het is bovendien een mooi vak. Bedrijfsoverdrachten, begeleiden, adviseren in investeringsprojecten, tax-planning bijvoorbeeld. Hoe maak je soms van onmogelijkheden toch mogelijkheden. Waar liggen de kansen. Dat werk is uitdagend. En: je moet altijd kwaliteit bieden.’
Slenema was een prima baas. ‘Strak en duidelijk, maar zeker ook tussen de mensen. Serieus en geen flauwekul. Dat wil overigens niet zeggen dat er nooit gelachen werd hoor, integendeel. Ik heb altijd gewild dat mijn personeel zich ging ontwikkelen. Kennis zou vergaren. En dus bood ik ze opleidingen aan.. Kennis is alles in dit vak’, weet Slenema.
Wie zich ook bij Slenema meldde de afgelopen jaren, het maakte hem niets uit. ‘Iemand die een probleem heeft, kan bij me komen. Ik probeer iedereen zo goed mogelijk te helpen. Ongeacht afkomst of wat dan ook. Ik ben een sociaal mens en sta midden in de samenleving. Ik heb altijd gewild dat mensen zich veilig voelden hier. Een must, want klanten leggen wel hun hele hebben en houden op tafel. Zijn dan soms best kwetsbaar. Daar moet je goed mee omgaan. Ik durf best te zeggen dat dit de afgelopen tientallen jaren prima gelukt is.’
Slenema werd al geridderd. Is nog steeds dolgelukkig met vrouw Jantje, met wie het ook weer goed gaat. Hij heeft twee kinderen en vier achterkleinkinderen. Slenema is een gezegend man. Een actieve man ook. Schaatsen, wielrennen, ontelbare evenementen maakte hij mede mogelijk. Hij was er altijd, zorgde voor samenwerking en was geïnteresseerd in de breedtesport. ‘Ja, ik ben best wel een beetje trots hoor. Op m’n bedrijf, op alles wat ik gedaan heb en op mijn Koninklijke Onderscheiding. Behalve dat lintje kreeg ik ooit ook het Zilveren Wiel van de KNWU. Ook daar ben ik heel trots op.  Het zal zeker na 1 juli allemaal wat anders zijn. Toch is het goed straks. Ik merkte wel dat ik steeds wat meer rust nodig had om me weer op te kunnen laden voor een drukke werkweek.  Dat is de realiteit gewoon. We worden allemaal een dagje ouder. En straks? Dat zien we wel. Ik golf nu al heel graag, wellicht ga ik dat in de toekomst nog vaker doen. En fietsen natuurlijk. We zien wel wat de toekomst brengt. En eigenlijk ben ik dit werk gaan doen na een tip van mijn vader. Die zei vroeger al dat ‘ze altijd een boekhouder nodig waren’. Die tip heeft me geen windeieren gelegd.’