Minikuil week 31

minikul

We zitten midden in de komkommertijd dús moet je het nu vaak ‘geconstrueerde’ nieuws maar met een beetje meer zout nemen. Maar met zogenaamd nieuws kun je ook te ver gaan, vind ik. Dan heb ik het over sommige wetenschappelijke onderzoeken die, hoe je het ook wendt of keert, op kosten van de belastingbetaler, van u en mij dus, worden uitgevoerd. Doorgaans is met wetenschappelijke onderzoeken niks mis. De meeste hebben de mensheid steeds een stapje verder vooruit gebracht. Maar hebben we wat aan wetenschappelijk geconstateerde conclusies dat wie lastige karweitjes uitstelt meestal ook te laat naar bed gaat? Of dat zelfs pijn nog beter is dan verveling?

Zo werd bij de Universiteit Utrecht proefondervindelijk vastgesteld dat mensen die de neiging hebben om klusjes op de lange baan te schuiven vaker later naar bed gaan dan ze van plan waren. Van dit uitstelgedrag kunnen ze een chronisch slaapgebrek dan wel duurzame vermoeidheid oplopen. Maar trappen de wetenschappers die aan dit ‘project’ hebben gewerkt, hiermee niet gewoon een open deur in? Want het is toch algemeen bekend dat slaaptekort niet alleen de geestelijke maar ook de lichamelijke gezondheid aantast? Maar hoe ernstiger het uitstelgedrag is, des te meer kan vermoeidheid overdag door slaapgebrek zijn invloed hebben, wordt daar nu wetenschappelijk bewezen aan toegevoegd. Daar hebben we met ons allen iets aan, zeg ik vol dankbaarheid aan de academici die dit toch maar weer mooi voor ons hebben uitgezocht.

En dan is er nog dat Amerikaanse onderzoek dat sociaal-psychologen hebben verricht met als resultaat, dat veel mensen het (zelfs) niet vol houden om zes tot 15 minuten alleen te zijn met hun gedachten. Sterker: ze geven zichzelf desnoods liever een onprettig elektrisch schokje dan dat ze moeten denken. Conclusie dus: ‘Liever pijn dan verveling, want een ogenblikje alleen met je gedachten bezig zijn is vervelend.’ Een collega hoogleraar aan de VU in Amsterdam haakte daarop kennelijk verrukt in met de constatering dat dit een bevestiging is van wat al bekend was. Hij noemt het Amerikaanse onderzoek zelfs een eye-opener, hoewel hij ook zelf al constateerde dat mensen tijdens opdoemende ‘verveelmomenten’ graag iets te doen hebben, al is het nog zo iets kleins. ‘Kijk maar eens hoeveel mensen tijdens een vergadering met hun pen spelen. Actief zijn geeft ons het gevoel dat we controle hebben.’

Over een paar weken is de komkommertijd weer voorbij.

Henk Hendriks

UIT DE KRANT