Minikul week 10 “15

Ik heb niets met Amerikanen als volk. Dat ligt, weet ik eigenlijk wel zeker, overgrotendeels aan mij. Aan mijn ingeboren afkeer van hardheid, van oog om oog & tand om tand. En ook aan mijn gewilde onbekendheid met ’s lands zeden en gewoonten. Daar wilde ik, al weer een week of wat geleden, toch wat aan doen. Daarom stelde ik de wekker af op de tv-(en voor ons nacht-)uitzending van de Super Bowl, naar Europese voetbalmaatstaven vertaald als de Champions League Finale van American Football. Die sport heeft echter niets met ‘ons’ voetbal te maken. Het is weliswaar jaren geleden door Engelse immigranten als rugby geïmporteerd, maar ook daar lijkt het niet meer op. En op voetbal zelfs in de aller aller verste verte niet. Waar bij voetbal ruimte, techniek en snelheid de basisprincipes zijn, zijn dat bij American Football vooral Massa & Macht. Op een veld van exact 91,44 meter wordt letterlijk en figuurlijk landjepik gespeeld. En dat is voor ons Europeanen saai, want een wedstrijd kan wel drie uur duren, waarbij door in alle betekenissen van het woord ‘gepanserde’ teams en door strenge coaches bepaalde tactieken telkens maar een heel klein stukje land wordt veroverd. Om elke meter vooruitgang wordt gevochten, niet tussen aanhalingstekens maar letterlijk & figuurlijk. De wedstrijd ligt, door de ingewikkelde spelregels, ook heel vaak stil waardoor de effectieve speeltijd meestal niet langer dan een kwartier is. Als de wedstrijd stilligt, en dat gebeurt dus om de haverklap, worden er op tv peperdure en bijna door het ganse Amerikaanse volk bekeken reclames uitgezonden. Dan is er voor de stadion-bezoekers ook voldoende tijd om opnieuw hamburgers en gefrituurde Buffalo chicken wings – kippevleugeltjes – in te slaan. De Super Bowl bevat in de pauzes ook veel show. Geen lullige C-artiesten zoals die bij ‘ons’ wel eens voorafgaand of in de rust van een voetbalwedstrijd het daarin totaal niet geïnteresseerde publiek quasi komen vermaken, maar de crême de la crême op entertainmentgebied. There’s no business like showbusiness. Maar als ik de keuze zou hebben tussen drie uur kijken naar de Super Bowl of anderhalf uur naar een 0-0 wedstrijd in de Eredivisie, geef mij dan toch maar het voetjebal, want dat is in anderhalf uur gepiept. Ik hield het kijken naar de Amerikaanse tv-registratie ook slechts een kwartiertje vol en ben toen weer naar bed gegaan. Waarna ik moeilijk in slaap kon komen. Maar dat zal echt aan mij hebben gelegen.

Henk Hendriks