Minikul Week 15 “15

Voor een goed begrip: Natúúrlijk heb ik een mobiele telefoon. Dat hoort er tegenwoordig nu eenmaal bij. Je kunt, dat vind ik zelf ook, eigenlijk niet zonder. En het is, moet ik grif toegeven, als ik op pad ben vooral ook verrekte handig. Je bent altijd bereikbaar. Niks mis mee. Maar ik heb het allersimpelste abonnement: Er kan alleen maar mee gebeld worden. Dat is voor mij meer dan genoeg, ook op vakantie in het buitenland ben ik dan immers altijd voor het thuisfront aanspreekbaar. Het is een hele verbetering ten opzichte van ‘vroeger’- opa spreekt – toen je in het buitenland vaak heel lang voor een telefooncel bij de camping moest wachten – er waren velen vóór je - voordat jij je ‘goede aankomst’ naar huis kon doorbellen. Het liefst collect call, waarbij de ontvanger voor de - toen dure – kosten opdraaide.

Mijn mobieltje is een vijftien jaar oude Nokia, zo´n bijna koelkastmodel. De kinderen en kleinkinderen lachen me daarvoor uit. Zij hebben allemaal van die heel platte met allerlei appjes er op, dat zijn kleine programmaatjes die je op je telefoon kunt installeren waardoor het een mini-computertje wordt. En ze kijken er regelmatig op, véél te vaak vind ik ouwe lul, of er weer een nieuw berichtje is binnengekomen. Een lekker lopend gesprekje wordt daardoor soms wel moeilijk.

Twitteren, in maximaal 140 lettertekens je boodschap op je mobieltje doorgeven, schijnt echter af te nemen, is recent onderzocht. Bij Facebook, een – ik heb het even op Wikipedia opgezocht – ‘sociaal netwerk waarbij gebruikers hun persoonlijke interesses met anderen delen’ – schijnt die afname ook het geval te zijn. Maar dat betekent helemaal niet, dat ‘de mensheid tot inkeer komt’ en zijn mobieltje alleen maar weer als simpele beltelefoon wil gaan gebruiken om (ook) zelf tot rust te komen. Integendeel: Er komen weer nieuwe apps aanstormen: Zoals Integram, waarmee je op je mobieltje snel foto’s kunt maken die je vervolgens met de rest van de wereld, jaja, kunt delen. En Pinterest, wat al het snelst groeiende sociale medium schijnt te zijn. Zie het als een soort van online prikbord waarop je voor jou interessant van internet afgehaald beeldmateriaal via je mobieltje met anderen kunt delen. In feite dus wat we ‘vroeger’ een papieren ‘Knipselmap’ zouden noemen. Tot de volgende app zal ik maar zeggen. Want de kassa moet natuurlijk wél blijven rinkelen. Maar niet die van de gebruikers…

Henk Hendriks