Minikul week 30 “15

Misschien bent u in Verwegistan op vakantie (en dan leest u dit verhaaltje waarschijnlijk niet.) Misschien staat u vlak voor het vertrek naar een al dan niet zonnige vakantiebestemming (en dan hebt u geen tijd en ook geen enkele behoefte om dit Minikulletje te lezen.) Misschien, nog een optie, hebt u uw vakantie al achter de rug (en bent u druk bezig om alle achterstallige rekeningen te betalen en maakt u de kas op. Dat valt natuurlijk weer tegen.) En misschien, tenslotte, gaat of ging uw vakantiereis dit jaar niet verder dan Balkonia of ’t Ailand (en leest u in alle rust dit niemendalletje.)

Vakantie heeft ieder mens nodig, is de algemene mening. Want u moet ontstressen van een jaar ploeteren. Uiteraard haken de reisorganisaties daar op in. Zij zijn – verkondigen ze in alle toonaarden – er in gespecialiseerd om u tegen ‘uiterst gunstige bodemcondities’ vakanties naar helemaal uw maat te leveren. Houdt u van zon: zij weten de juiste plekken compleet mét schaduw voor u. Desgewenst all-in. Bent u een – in uw eigen soms bijziende ogen – avonturier, dan hebben zij speciaal voor u onontdekte plekjes waar nog bijna niemand was. Compleet met een lokale gids. Natuurlijk zijn stedentrips ook hun specialiteit. En ga zo maar door. Want reisbureaus zijn namelijk echt niet in hun eerste cliché gestikt. Zon, zee, bos en duin, rust en avontuur, cultuur en vertier, u kunt het tegenwoordig à la carte op uw bordje krijgen. U vraagt en zij draaien. Vakantie, kortom, kan – kán - één groot avontuur, een bijzonder interessante culturele reis of één groot zonnefestijn worden.

Maar in alle gevallen krijg je eerst geheid nog de stress van het inpakken. En daarna die eindeloze autorit naar de Zuid Europese bestemming. Met dreinende kinderen – ‘zijn we er al?’- op de achterbank. De kilometerslange files op de péages. Of de stressvolle wachttijden op de luchthavens. Vervolgens de vakantie diarree en de toch wel erg luidruchtige buren op de camping of in de naastgelegen hotelkamer. En na veertien ‘toch wel heerlijke’ dagen volgt dan de terugreis met alles in omgekeerde volgorde.

Thuisgekomen is er eerst nog de stress van het uitpakken, de post doornemen en constateren dat de buurvrouw juist dat ene geliefde plantje geen water heeft gegeven. Maar morgen is alles weer als vanouds. Misschien kunt u dan eindelijk op het werk ontstressen. En denk dan toch nog maar eens goed na, of u écht die echtscheiding gaat doorzetten.

Henk Hendriks