Minikul week 34

minikul

Ik zal op dat gebied best wat ouwerwetserig zijn. Maar ik heb nog altijd schroom om bij een eerste contact meteen maar jij en jou te zeggen. Zoals vroeger, in mijn jonge jaren, dat een ‘meerdere’ meteen maar tegen een ‘mindere’ begint te jijen en te jouwen, daarmee bewust het statusverschil onderstrepend, was zeker niet goed. Vernederend zelfs. Even belachelijk en denigrerend was het dat je zo’n ‘meerdere’ - let svp wel op de aanhalingstekens – onderdanig met meneer of mevrouw moest aanspreken terwijl zij je enkel bij de achternaam noemden. Volstrekt uit de tijd, gelukkig maar. Maar het meteen tegen iedereen beginnen te jijen en te jouen plús diens voornaam gebruiken zoals tegenwoordig de gewoonte is, vind ik weer het andere uiterste. Ik probeer altijd eerst de ontmoeting wat af te tasten en als het klikt, ben ik maar al te graag bereid elkaar te dutzen, hoewel ik bijna nooit de eerste zal zijn. Dat is, ik wil me zelf niet beter voordoen dan ik ben, ook een kwestie van schroom van mijn kant.

Op scholen was het in de zeventiger jaren bijna normaal dat leerlingen de docenten met hun voornaam aanspraken. Daar is men nu toch een beetje op teruggekomen. Maar alweer: zoals vroeger, in mijn scholierentijd, hoeft het zeker ook niet meer te worden. Dat de docent de leerling enkel met diens achternaam aansprak. En waar nog niet zo lang geleden tijdens het werk mannelijke collega’s een seksegenoot met diens voornaam aanspreken not-done was, was dat onder vrouwen allang niet meer het geval. Die waren ook op dat gebied de mannen al lichtjaren vóór.

In Duitsland is het ook nu nog steeds bijna een doodzonde als je iemand met ‘du’ aanspreekt zonder daarvoor nadrukkelijk toestemming te hebben gekregen. Titels, rang en hiërarchie zijn in dat land nog altijd enorm belangrijk, terwijl in ons land de omgangsvormen de afgelopen decennia steeds informeler zijn geworden. Tot het hof aan toe. Kort voordat Willem Alexander koning werd, werd hem gevraagd hoe hij aangesproken wenste te worden. WA zei toen, mede namens Maxima, dat mensen hen mogen aanspreken zoals ze willen als ze daarmee op hun gemak kunnen zijn. Maar om nou meteen maar Willem of Alex te zeggen….. Tot slot: merk ik het goed dat er tegenwoordig weer wat meer u dan jij wordt gezegd? Prima, die vorm van beleefdheid naar elkaar toe, als we maar niet terugkeren naar de oude neerbuigende hiërarchie van vroeger. Dan toch liever jij en jou, vindt

Henk Hendriks

UIT DE KRANT