Minka Zaal laat kinderen in Noordenveld hun stem gebruiken
‘Als je het aandurft om je stem een stem te geven, ben je al op de helft’
PEIZE - Dit jaar bestaat zangschool Stempalet van Minka Zaal 15 jaar. Evenzoveel jaar geleden kwam ze in Peize wonen. ‘Ik studeerde nog en wilde me profileren als docent in opleiding. De aanmeldingen gingen van nul naar honderd! We gaven voorstellingen en workshops in café Boonstra en zetten de tent op de kop! Ik kreeg de vraag van ouders of ik dat niet vaker kon doen. Nu geef ik verschillende groepen kinderen les, en volwassenen individueel. Er zijn ongeveer 80 kinderen in verschillende leeftijdsgroepen, van 4 tot 20, zou je kunnen zeggen.’
Als kind zong Minka al veel, maar na de mavo ging ze niet meteen naar het conservatorium, maar naar het mbo. ‘Ik koos voor de richting sociaal cultureel werk. Niet heel enthousiast, het was op dat moment het leukste van het minst leuke. Maar ik bleek het ontzettend naar mijn zin te hebben in die studie. Het paste me heel goed. En die studie komt me nu nog steeds goed van pas, ik voel me erg thuis in de sociale omgang met kinderen. Het conservatorium heb ik alsnog gevolgd.’
Mensen zeggen vaak dat iedereen kan leren zingen, Minka is het daar deels mee eens. ‘Als kinderen op les komen, is dat omdat ze graag willen zingen. Als je durft je stem een stem te geven ben je al op de helft. Vertrouwen is belangrijk, net als jezelf de ruimte geven om fouten te maken. Het is wel zo dat de een meer talent heeft dan de ander, maar iedereen kan de techniek leren. Ik denk dat mijn talent erg ligt bij het vertrouwen geven aan kinderen.’
Ook volwassenen kunnen beter leren zingen. ‘Zij komen vaak omdat ze zingen leuk vinden, of omdat ze bij een koor willen, maar niet alleen durven voorzingen. Op het moment dat ze durven te proberen, kan ik horen waar de verbetering mogelijk is. Die weg is voor iedereen anders, maar durven is heel belangrijk. En het niet erg vinden dat het niet zuiver is, want je staat niet voor gek.’
Zelf heeft Minka ervaring met faalangst. ‘Ik heb daar erg veel last van gehad. Maar hoe ouder je wordt, hoe meer je durft en hoe kwetsbaarder je je durft op te stellen. Ook kom je er dan steeds meer achter wat je leuk vindt. En wat je kunt. Dat laatste is ook belangrijk. Vroeger zei ik altijd dat het geluk was dat mijn zangschool goed loopt, dat ik het naar mijn zin heb en dat veel kinderen de weg naar mij weten te vinden. Tegenwoordig durf ik steeds beter trots te zijn op mezelf. Bij alles wat ik doe gebruik ik mijn intuïtie en ik durf mezelf steeds meer credits te geven.’
Terugkijkend op haar carrière ziet Minka ook kansen die ze heeft laten liggen, maar spijt heeft ze daar niet van. ‘Ik had dit misschien veel meer kunnen uitbouwen tot een musicalschool of een veel groter bedrijf. Maar ik blijf veel liever kleiner en maak al die kinderen blij, dan dat ik een groot bedrijf heb. Ik hoor nu kinderen zeggen: Ik zit op Minka. Dat is toch prachtig?’
Hoe tevreden Minka ook is, ze heeft ook nog toekomstplannen. ‘Ik zou muziek willen gebruiken als verbindende kracht bij minderheden. Hoe ik dat precies ga doen weet ik nog niet. Ook schrijf ik steeds meer mijn eigen muziek, wat ik ook heel leuk vind. Waarschijnlijk komt er nog een voorstelling die ik samen met een vriend maak, maar daar zijn we nog mee bezig. Genoeg plannen dus.’