‘Moeilijk, moeilijk en nog eens moeilijk’
Gemeente Westerkwartier
LEEK – Papieren van een vierkante meter met tekeningen er op lagen op diverse tafels in een van de grote kamers van het gemeentehuis. Er omheen stonden tientallen belangstellenden naar de papieren te turen. Wijzend naar waar eigen belangstelling naar uit ging. Het betrof de rotonde Auwemalaan waar tevens de Lindensteinlaan op uit komt. Dit in verband met het wijzigen van deze rotonde om de doorstroming van het Hoogwaardig Openbaar Vervoer (HOV) beter en sneller te laten verlopen. Het betreft in de gemeente Leek het traject vanaf de A7 richting Zevenhuizen. Door de rotonde te vergroten en de knik in de Lindensteinlaan te verminderen kan reistijdwinst in beide richtingen worden gerealiseerd. Reizigers willen tenslotte graag snel, betrouwbaarheid, veilig en met veel comfort op weg naar hun bestemming. De aanwezigen waren het niet allemaal eens over het voorstel. Voor sommigen is het wel even slikken als de rotonde twee en een half meter dichter bij de woning komt te liggen en daardoor misschien overlast. Gelukkig kan daarnaast ook worden meegedacht over mogelijke oplossingen die enigszins verlichting brengen. Toch blijft het schuiven op een beperkte ruimte. Onder de grond liggen diverse kabels en gasleidingen. Veranderen van deze nutsvoorzieningen kan leiden tot torenhoge kosten. De benodigde tien miljoen euro (gelukkig geen kosten voor Leek) is beslist nodig voor het hele project en door grote wijzigingen zullen andere plannen geen doorgang kunnen vinden. Moeilijk, moeilijk en nog eens moeilijk. Respect voor hen die hier dagelijks aan werken en naar aanvaardbare oplossingen zoeken en gelukkig meestal ook vinden. Wat rotondes betreft, rijden we in Nederland en Engeland elk een andere kant op. Gelukkig hebben rotondes op plaatsen waar voorheen kruispunten waren, voor veel minder ongelukken gezorgd. In 1958 waren er nog geen rotondes. Toen het gezin waar ik deel van uitmaakte verhuisde van de Zuiderweg, (huidige Oldebertweg), naar de Hessel Jan Smitstraat, gebeurde dit niet door middel van Homan of Hoolsema met hun verhuiswagen. Met een motor bakfiets werd de complete huishouding tijdens diverse ritjes heen gebracht. Zo werden ook de kinderen van ons gezin zittend op een stoeltje verhuisd. Toch was lopend op onze klompjes achteraf verstandiger geweest. In de bocht van de Zuiderweg, ter hoogte van de voor vrachtverkeer en bussen prachtige huidige rotonde bij voormalig Hotel Leek, viel ik als kereltje van drie jaar over de rand van de bakfiets. Een hele schrik, maar zolang er gehuild werd, viel de ellende wel mee. Wat niet meevalt, is de concurrentie voor de gelegaliseerde kappers in de gemeente Leek. Tijdens het vaststellen van het Bestemmingsplan Leek Woonwijken, werd er ingesproken door Handelsvereniging Leek – Nietap en een afgevaardigde van de Algemene Nederlandse Kappers Organisatie (ANKO). In de gemeente Leek zijn 33 kappers. Hiervan zijn er 13 gevestigd in de centra, 20 andere knippen thuis in één van de woonwijken of het buitengebied in een garage of andere ruimte van het huis. Verder zijn er waarschijnlijk nog diverse kappers die niet bekend zijn bij de gemeente, dus onder het zicht van de radar mensen een ‘kopje kleiner knippen’. Dit alles is de ‘echte’ kappers een doorn in het oog. Zelf moeten ze voldoen aan alle vereisten, maar het merendeel van de andere knippers hebben door hun werkwijze minder kosten. Het voorstel van ANKO is daarom: ‘Alle activiteiten die in het centrum kunnen plaats vinden horen daar ook plaats te vinden’. Alweer moeilijk, moeilijk, moeilijk. Wie weet komt tijdens het overleg komend jaar over de Nota Detailhandel een aanvaardbare oplossing uit de hoge hoed, waar alle partijen zich in kunnen vinden. Op dit moment valt er bij kappers aan mijn haardracht helaas weinig te verdienen. Toch eens nadenken of hier ook een voor iedereen aanvaardbare oplossing is. Jammer, want ’t is wel lekker warm in de winter! ‘Ik groet u’. ‘Moi’.
