Moi Noordenveld week 2 “17
moi noordenveld
Het is woensdag 4 jannewaori as ik dit schrief. En dus begun ik met veul heil en zegen in het neie jaor! Dat het maor brengen wat aj der van verwacht.
Vandage is een gedenkweerdige dag. Het is twintig jaor leden dat de leste Tocht der Tochten reden is. Daorom zend de NOS de hiele tocht weer uut. Op internet, van begun tot èende. Op het moment dat ik dit schrief – vlak veur tien uur ’s mörgens- is de kopgroep net veurbij Franeker. Zölf scharrelde ik rond dizze tied argens tussen IJlst en het Slotermeer, schat ik. Op scheuvels, want ik ree met. De streek waor ik opgruide, op Erica, was een streek met veul water. Een veenkolonie. Het veen was dan wel zo ongeveer vort, maor de kanalen en wieken waren der nog allemaol. Neudig veur het ofvoeren van de sukerbieten en de fabriekseerappels. En dus was der zat ies as het winter was. Oons pappe keurde of het dik zat was, of het lieden kun. En as het lieden kun waren we vanof dat het licht weur, tot an het duustern op het ies. Op scheuvels naor schoele, een kilometer wiederop an de Hoogeveensche Vaort. En op zundag soms op scheuvels naar de kerk. Wat het strengere deel van het kerkvolk maor niks vun. Maor mien olders trökken zich der niks van an. Die hadden grootkaans luusterd naor oonze roomse buurman die vun dat, as Oonze Lieve Heer niet wol daw op zundag scheuvellopen gungen, Hij dan maor regeln mus dat het dooide.
Zo leerde ik scheuveln. Toen ik later in Heerenveen terecht kwam, kun ik dat doen op Thialf. Eerst nog niet overdekt. En in mooie winters in de jaoren tachten op natuuries, met twei Elfstedentochten, waorvan ik der ok ien metreden heb. En vanuut Heerenveen kuj op scheuvels ok aordig rap in de kop van Overiessel kommen. En daor maakte ik ien van de mooiste momenten met op scheuvels. We reden op ien van die meren daor, het kan de Beulakerwijde west wezen. Met zien drieën, met twei collega’s waormet ik vroeg het ies op gaon was om kilometers te maken. Der was wieder gien mèens te zien. We hadden de wind achter en gungen knap hard. En toen kwamen de twee scheuvellopers oons achterop. Marathonrieders, an het pak te zien. Het was asof we stille stunden, zo hard gung dat. In het veurbijgaon een körte groet. Henk en Evert van Benthem, zee ien van oons toen ze in een paor seconden honderd meter wieder waren. Een paor dagen later was het zowied.
In de tied van dit schrieven is de kopgroep vlak veur Bartlehiem. Buten klettert de regen tegen de ruten. Ik neem een koppie sukelaodemelk. He’k toch een beetie het gevuul dat het winter is!
Anne Doornbos
Vandage is een gedenkweerdige dag. Het is twintig jaor leden dat de leste Tocht der Tochten reden is. Daorom zend de NOS de hiele tocht weer uut. Op internet, van begun tot èende. Op het moment dat ik dit schrief – vlak veur tien uur ’s mörgens- is de kopgroep net veurbij Franeker. Zölf scharrelde ik rond dizze tied argens tussen IJlst en het Slotermeer, schat ik. Op scheuvels, want ik ree met. De streek waor ik opgruide, op Erica, was een streek met veul water. Een veenkolonie. Het veen was dan wel zo ongeveer vort, maor de kanalen en wieken waren der nog allemaol. Neudig veur het ofvoeren van de sukerbieten en de fabriekseerappels. En dus was der zat ies as het winter was. Oons pappe keurde of het dik zat was, of het lieden kun. En as het lieden kun waren we vanof dat het licht weur, tot an het duustern op het ies. Op scheuvels naor schoele, een kilometer wiederop an de Hoogeveensche Vaort. En op zundag soms op scheuvels naar de kerk. Wat het strengere deel van het kerkvolk maor niks vun. Maor mien olders trökken zich der niks van an. Die hadden grootkaans luusterd naor oonze roomse buurman die vun dat, as Oonze Lieve Heer niet wol daw op zundag scheuvellopen gungen, Hij dan maor regeln mus dat het dooide.
Zo leerde ik scheuveln. Toen ik later in Heerenveen terecht kwam, kun ik dat doen op Thialf. Eerst nog niet overdekt. En in mooie winters in de jaoren tachten op natuuries, met twei Elfstedentochten, waorvan ik der ok ien metreden heb. En vanuut Heerenveen kuj op scheuvels ok aordig rap in de kop van Overiessel kommen. En daor maakte ik ien van de mooiste momenten met op scheuvels. We reden op ien van die meren daor, het kan de Beulakerwijde west wezen. Met zien drieën, met twei collega’s waormet ik vroeg het ies op gaon was om kilometers te maken. Der was wieder gien mèens te zien. We hadden de wind achter en gungen knap hard. En toen kwamen de twee scheuvellopers oons achterop. Marathonrieders, an het pak te zien. Het was asof we stille stunden, zo hard gung dat. In het veurbijgaon een körte groet. Henk en Evert van Benthem, zee ien van oons toen ze in een paor seconden honderd meter wieder waren. Een paor dagen later was het zowied.
In de tied van dit schrieven is de kopgroep vlak veur Bartlehiem. Buten klettert de regen tegen de ruten. Ik neem een koppie sukelaodemelk. He’k toch een beetie het gevuul dat het winter is!
Anne Doornbos
