‘Muziek hoeft wat mij betreft niet altijd mooi te zijn, als het maar interessant is.’

Margaretha Consort viert eerste decennium

HUIS TER HEIDE – Het is tien jaar geleden dat Marit Broekroelofs het Margaretha Consort oprichtte. In het afgelopen decennium maakte dit ensemble furore, waardoor het inmiddels een gerenommeerde naam is. In haar woning aan de vaart in Huis ter Heide, blikt Marit terug op tien jaar Margaretha Consort. En nog veel meer breekt ze een lans voor pre-klassieke muziek.

Het was de Margarethakerk in Norg waar het ensemble van Marit voor het eerst optrad. Vandaar ook dat deze groep (in steeds wisselende samenstelling) te boek staat als Margaretha Consort. Marit bracht het ensemble bijeen vanwege haar voorliefde voor pre-klassieke muziek. Maar wat bedoelt ze daarmee? ‘Klassieke muziek wordt vaak over één kam geschoren, terwijl er veel onderscheid in zit. De klassieke muziek bestrijkt een periode van vierhonderd jaar, dus het is niet verwonderlijk dat er grote verschillen te vinden zijn. Wij richten ons vooral op het pre-klassieke tijdperk.’ Geen bombastische muziek, maar juist fijnbesnaarde tonen. Of zoals Marit het zegt: ‘Geen herrie. Wat wij doen is heel fijn, heel delicaat. Het ligt goed in het gehoor maar men moet er wel aan wennen.’

Toen Marit tien jaar was ging ze op celloles. ‘Muziek uit de zeventiende eeuw heeft mij altijd getrokken. Ik ben naar het conservatorium gegaan en ben mij later op de barokcello gaan toeleggen.’ Volgens Marit is er een groot verschil in de barokcello en de ‘gewone’ cello. ‘Je kunt het vergelijken met een auto. Een oldtimer is wezenlijk anders als een nieuwe auto. Zo is de barokcello zwaarder te bespelen. Maar dat maakt de liefhebber van de barokcello niks uit. Je wil als oldtimerliefhebber toch immers ook geen stuurbekrachtiging?’

Wanneer het over haar muziek gaat, spreekt Marit bevlogen. Het is haar lust en haar leven. Toch concludeert ze ook dat er relatief weinig aandacht is voor klassieke muziek, laat staan háár muziek. ‘Onbekend maakt onbemind’, concludeert zij. ‘Onze muziek is heel sierlijk. Daarbij heeft ieder woord haar eigen toon.’ Ze legt uit: ‘Wanneer er gezongen wordt over liefde, dan hoor je dat terug in de tonen. Gaat het over oorlog, dan hoor je een zware toon. Alles heeft zijn toon.’

In haar muziek is het dan ook belangrijk om te weten wat er gezongen wordt. Teksten kunnen gaan over het geloof maar ook over hele aardse zaken. ‘Ik ben zelf gelovig. Dat is geen voorwaarde, maar wel een meerwaarde. De kerk speelde een grote rol in de tijd dat deze muziek geschreven werd. Je hoeft absoluut niet achter de teksten te staan, maar het is belangrijk om te weten waar het over gaat. Als je dat zelf weet en ook uitstraalt, maak je het stuk direct interessanter voor het publiek. En juist dat is belangrijk: dat je het interessant maakt. Muziek hoeft wat mij betreft niet altijd mooi te zijn, als het maar interessant is.’

Over haar muziek raakt ze maar moeilijk uitgepraat. ‘Het is echt een kunst, al wordt het nogal ondergewaardeerd. We zijn het een beetje kwijt, die connectie met deze muziek. Het wordt ook niet meer op de Pabo gegeven, dat is vrij ernstig. We zijn een sportcultuur. Als je de aandacht voor sport vergelijkt met muziek, dan is er een gigantisch verschil. Jammer eigenlijk.’

Om het jubileum van het Margaretha Consort te vieren, keert het ensemble in juni terug naar waar het allemaal begon: de Margarethakerk in Norg. Op 26 juni verzorgen ze daar een bijzonder concert, mede dankzij de steun van de gemeente Noordenveld. ‘We hebben een subsidie gekregen, waarvoor we de gemeente zeer dankbaar zijn.’ Kijk voor meer informatie en kaarten op www.margarethaconsort.nl.