Nationale vogel

|
| Foto: |
Puur natuur

Puur Natuur

In navolging van veel andere landen heeft Nederland sinds kort haar eigen nationale vogel. Het was een initiatief van het VARA-programma Vroege Vogels waarbij uit tien vogels kon worden gekozen. Elke vogel had een ambassadeur die haar/zijn best deed de vogel aan te prijzen. Ze zullen de vogel vast niet zelf hebben mogen uitkiezen, want waarschijnlijk hadden de meesten dan gekozen voor de uiteindelijke winnaar, de Grutto (foto: Bertus van der Velde), waarvan Syb van der Ploeg de ambassadeur was.

Alles dat een beetje in de belangstelling staat kan rekenen op veel aandacht van de sociale media, waarop jan en alleman openlijk een mening kan spuien. Dat gebeurt dan ook en soms is dat leuk, want dat is iets dat Nederlanders graag doen: leuk uit de hoek willen komen. Natuurlijk was volgens velen de lijst met genomineerde vogels niet correct, want waarom stond bijvoorbeeld de Struisvogel er niet op, vroeg iemand zich af die het politieke wegkijken (kop in het zand steken) erbij haalde. Een ander vond de Dodo een goede keuze als symbool van onze VOC-mentaliteit. Weer een ander opteerde voor een kip zonder kop, want als dat geen typisch Nederlandse vogel is… Ook kwam de plofkip langs, de snoeshaan, schijtlijster en zelfs de poelifinario werd genoemd. Grappig hoor, maar het moest er wel één worden van de lijst van tien.

In het tv-programma PAUW kwamen eerder Astrid Kersseboom (Koolmees) en Pieter van Vollenhove (Roodborst) aan het woord om hun vogel te promoten. Leuk verhaaltje van Pieter, maar de Roodborst is al de nationale vogel van Engeland en het moet toch wel iets unieks zijn. Daarom vond ik de keus voor de Merel (Nico Dijkshoorn) ook geen gelukkige. Deze ’blackbird’ is namelijk de nationale vogel van Zweden. Overigens komt het wel voor dat meerdere landen één en dezelfde nationale vogel kennen. Je kunt je wel iets voorstellen bij de keus van de imposante Condor als nationale vogel, als die zich binnen je landsgrenzen ophoudt. Dat is de reden dat zowel Bolivia, Chili en Colombia voor de Condor hebben gekozen. Dat had Peru ook kunnen doen, maar zij hebben gekozen voor de parmantige Rode rotshaan. De ‘gewone’ haan is tevens welbekend als nationaal symbool van Frankrijk.

Op onze lijst stond ook de Huismus (Kees Jansma) die het tot plaats 3 schopte. Een andere mus, de Sinaïroodmus werd wel uitverkoren tot nationale vogel van Jordanië. Heel aardig is het dat een klein land als Luxemburg voor een klein vogeltje heeft gekozen, namelijk het nietige goudhaantje, hoewel deze officieel als Goudhaan door het leven gaat, maar daar wordt hij niet groter van. De in Amsterdam woonachtige Redmond O’Hanlon vond het onbegrijpelijk dat de Fuut niet op de lijst was gezet. Onterecht meende hij en motiveerde één en ander, onder meer door de Fuut te vergelijken met het achterwerk van de Nederlandse vrouw. Ik zal hier niet verder over uitwijden, maar zeg er wel bij dat de Nederlandse man zich ook moet kunnen vinden in de keus van een nationale vogel. O’Hanlon vond de IJsvogel (Jan-Pierre Geelen) op de lijst misstaan, omdat deze vogel de uitwerpselen van de jongen niet verwijderd en het nest daardoor één grote smeerboel wordt. Dat past niet bij de opgeruimde (als het maar netjes is) Nederlandse aard. Een andere vogel die van zijn nest een grote stinkzooi maakt, de Hop, is de nationale vogel van Israël. Diens nest ruik je op grote afstand. Maar deze is gekozen vanwege zijn kuif, die op de kroon lijkt van Koning Salomo, vandaar. Overigens zijn er tal van andere nationale symbolen, dat kunnen planten, bomen en dieren zijn. Het ministaatje Andorra koos voor de koe als nationaal symbool. Dat is dus het dier waardoor het zo slecht met de Grutto gaat, omdat in een weiland alleen maar gras mag groeien en al het andere niet welkom is.

|

UIT DE KRANT

Lees ook