Niet worstelen met autisme en ADHD, maar ermee om leren gaan

‘De diagnose opende een deur voor me, ik realiseer me dat ik veel meer kan dan ik dacht’

LEEK – Een zootje in huis, een zootje van je administratie maken, schulden krijgen en verzuipen in het dagelijkse leven. Zo zag het leven van Ike Stubbe er tot een paar jaar geleden uit. De 48-jarige kunstenares werd jaren geleden al gediagnostiseerd met ADHD en daar kwam zes jaar geleden ook nog eens autisme overheen. Maar ze worstelde, kwam boven en is tegenwoordig bij zichzelf thuisgekomen.
Toen bij Ike ADHD werd vastgesteld, kreeg ze na een lang traject een pgb. Dat ging een tijdje goed, tot de regels veranderden en ze geen huishoudelijke hulp meer kreeg. ‘Het werd meteen een puinhoop. En ik werd heel boos op mezelf. Ik dacht: ik heb het verstand, ik heb de handen, waarom lukt het mij niet? Ik verhuisde naar Leek en daar had ik een keukentafelgesprek met iemand van de gemeente. Ze was er duidelijk in: dat pgb zou er komen, maar er werd me ook geadviseerd een test op autisme te doen. Dat moest ik even in laten dalen.’
Uiteindelijk besloot Ike de test toch te doen. ‘Er volgde een serie gesprekken, een heel intensieve tijd. Uiteindelijk bleek ik toch autisme te hebben. Dat was heel dubbel. Ik raakte in een soort rouwproces, want als ik het eerder had geweten dan was ik minder hard voor mezelf geweest. Aan de andere kant was er ook opluchting. Het lag niet aan mij! Ik was steeds hard aan het werk om mezelf te verbeteren, maar dat kon ik nu loslaten. Ik zou natuurlijk wel aan de slag moeten om ermee om te leren gaan.’
In de krant kwam Ike een advertentie tegen van een oude vriendin, die als autismecoach werkte. Ze nam contact op en kreeg zowel praktisch als psychisch hulp. ‘Ik moest vooral leren lief te zijn voor mezelf. Mezelf niet meer overal de schuld van te geven. Dat lukte. Die verandering is zó groot, dat de wereld daardoor voor mij veranderd is. Ik heb zoveel meer ruimte en rust in mijn hoofd. De eerste stap is heel simpel: namelijk om hulp vragen. Ik vond dat moeilijk, maar ik merk dat mensen het fijn vinden om te helpen, ze vinden het fijn om er voor een ander te kunnen zijn.’ Inmiddels woont Ike samen met Peter. ‘Hij is niet mijn partner, maar wel een hele goede vriend. Hij zorgt ervoor dat ik niet weer in chaos verval, ik kan op zijn ritme meedrijven.’
Ondanks haar ADHD wist Ike Academie Minerva te voltooien. ‘Dat ging niet zonder slag of stoot, maar ik heb de opleiding afgemaakt. Ik ben van schilderen en tekenen, naar multidisciplinair gegaan. Daar liep het vast, omdat ik niet goed communiceerde.’ Ze schiet even in de lach. ‘Daar geef ik toch weer mezelf de schuld hè? Daarna kwam ik op modevormgeving terecht, gecombineerd met theatervormgeving. Uiteindelijk ben ik afgestudeerd op kleding voor vrouwen met borstkanker. Kleding die met of zonder prothese te dragen is.’

Gekookte rijst
Schilderen kwam er heel lang niet van. ‘Ik begon met toneelspelen en toen ik bij het Sprookje terecht kwam en de decormakers ermee stopten, vroeg ik of ik de decors mocht schilderen. Gelukkig had ik er alle tijd voor en ik vond het heerlijk. Schilderen doet iets met me. Er is een theorie dat je water kunt programmeren door er liefde in te stoppen. Er zijn ook testjes mee gedaan.’ Ze laat een filmpje zien waarin iemand in drie verschillende potten gekookte rijst stopt. De pot met ‘love’ erop wordt elke dag liefdevol toegesproken, de pot met ‘hate’ erop wordt verbaal afgemaakt en de pot met ‘ignore’ erop wordt genegeerd. Na negen weken is de rijst in de pot met ‘love’ in aanzienlijk betere staat dan de ‘biologische kweekjes’ die in de andere twee potten te zien zijn. ‘In verf zit ook water, dus ik probeer liefde in al mijn schilderijen te steken. Op deze manier wil ik die liefde ook aan andere mensen doorgeven. En vergeet niet dat we zelf voor 70 procent uit water bestaan.’
Ike mocht de geschilderde decorstukken houden, deed er een lijst om en bewaarde ze. Naast grote werken, waarvan eentje 7 bij 2,5 meter meet, maakt ze ook kleinere tekeningen en beelden. Ook schilderde ze het volgende decorstuk voor het sprookje. Wat de toekomst voor haar in petto heeft weet ze natuurlijk niet. Maar ze ontdekte naast toneelspelen ook zingen. ‘Ik geniet nu van wat ik doe en zie wel wat ik nog tegenkom.’
Ike exposeert van 9 tot 23 oktober in de Roomsterborgh in Leek, waar onder andere het achterdoek en een ander decorstuk voor het komende Sprookje te zien zijn.