Ongenode gast
NORG – Ter afsluiting van het twee weken lange leesfeest van Hoera Noordenveld, brachten de jeugdige deelnemers een bezoek aan de Natuurplaats in Norg. In de verzengende hitte leerden ze op een leuke manier over de natuur, terwijl ze zich op één van de mooiste natuurplekken in Noordenveld waanden. De Ongenode Gast nam een kijkje.
Warm dus. En niet zo’n beetje ook. De Ongenode Gast zweet bijna zijn bolide uit. Hij draait de auto de kasseienstrook richting de parkeerplaats op. Wie hier met een gang van boven de twintig kilometer per uur over heen sjeest, kan naar de garage. Voorzichtigheid geboden dus, temeer het droge zand langs het pad flinke stuifwolken met zich meebrengen. Wanneer de auto eenmaal staat en de Ongenode Gast is uitgestapt, ziet hij Elly Pries. Zij is één van de fanatieke vrijwilligers die lezen tot een feest maakt. Uiteraard is ze weer uitgedost met een kleurrijke hoed: men moet immers wel weten dat zij van Hoera is.
De kinderen hebben zich verzameld in de schaduw, pal voor de entree van de Natuurplaats. Marianne van Wijk, die samen met haar man Peter eigenaar is van de Natuurplaats, heet eenieder welkom. Een jaar geleden opende het prachtige nieuwe natuurcentrum, waarmee Norg absoluut een hoogtepunt rijker is.
Na het welkomstwoord van Marianne, is het de beurt aan Albert Henckel. De boswachter van Staatsbosbeheer, komt aanlopen met een gigantische das in zijn handen. Een das met zulke temperaturen, het is even wennen. En nee, het is geen levende das. Het betreft een opgezette, al roept dat bij de kinderen alleen maar meer vragen op. ‘Is die echt?’, vraagt een kind. ‘Van buiten wel, van binnen niet meer. Er zit nu piepschuim in.’ ‘Dus hij leeft niet meer?’ ‘Nee, als je van binnen helemaal vol zit met piepschuim, leef je niet meer.’
Het zijn vermakelijke gesprekjes tussen de boswachter en de leergierige kinderen. Even later vraagt Albert aan de kinderen wat zij denken dat een boswachter doet. ‘Slapen’, klinkt het. ‘Ook’ geeft Albert toe. ‘Maar wat nog meer?’ De boswachter moet geduldig blijven wanneer er vragen over de das worden gesteld. Of hij tijgers eet? ‘Nee, die komen hier niet voor.’ ‘En kan hij mij ook opeten?’ ‘Nee hoor, daar zijn wij te groot voor.’
Als de kinderen eerst uitgepraat zijn, gaan ze naar binnen. Daar kunnen ze, pal tegenover de expositie van Rinske de Jong, dieren voelen en ruiken. En nee, lekker ruikt het nest van een das niet.
Wanneer iedereen is uitgevoeld en geroken, vervolgt de club hun weg naar buiten. Daar gaan de kinderen, zo’n twaalf, wederom in de schaduw zitten. Ditmaal om te luisteren naar een verhaal over een das. Want: uiteindelijk gaat het toch om leesbevordering. Terwijl haar vriendin voorleest over de Dassenman, vertoont Anne-Roos er plaatjes bij. De kinderen horen het rustig aan. Met deze temperaturen is het wel even lekker om niets te doen en gewoon in de schaduw te chillen.
Daarna doet de hele club een spelletje, waarbij men om beurten een haas nadoet. Later is er nog tijd om even te genieten van het waterplasje bij de natuurplaats. Een verfrissende toevoeging van deze middag.
En zo zitten twee leerzame weken er alweer op. De kinderen brachten een bezoek aan de burgemeester, aan de brandweer, de politie, een boekhandel, een boerderij en nog veel meer. Het leesproject heeft haar waarde laten zien, ook al zijn er flinke aanpassingen moeten doen vanwege het coronavirus. Feit blijft dat Hoera Noordenveld nu al een paar jaar aantoont hoe je kinderen aan het lezen krijgt. Van gevorderden tot kinderen die meer moeite hebben met tekst: als een kind eenmaal inziet dat lezen een feestje is, willen ze niks anders meer!
Wat: afsluiting leesweken Hoera Noordenveld
Wanneer: donderdag 5 augustus
Hoe laat: 14:00 uur
