‘Gevoelloze ambtenaren, dát zijn het’
De kwestie grafrecht
RODEN – En dan ineens is het graf van je grootouders weg. Ligt de zerk ergens weggemoffeld in het hoge gras en ligt er iemand anders begraven op de plek waar jij doorgaans een bloemetje brengt. Het kan, want het overkwam Ben Willems uit Blauwestad, de Krant berichtte er al eerder over. Willems liet het er niet bij zitten en stapte naar de Klachtencommissie en de Ombudscommissie. Ben hield bepaald geen goed gevoel over aan de gang naar die commissies. Integendeel.
Voor de duidelijkheid nog even kort de voorgeschiedenis. Op de algemene begraafplaats in Roden liggen al jarenlang Ben’s grootouders, ouders en broer begraven. Tot voor kort was Ben’s zus rechthebbende van de graven. Die zus en andere familieleden zorgden voor het onderhoud van de graven en legden er zo nu en dan een bloemetje. Na de dood van Ben’s zus was de gemeente Noordenveld weer rechthebbende. Zij vonden door allerlei misverstanden geen vervanger voor Ben’s overleden zus. Het wordt Kerst 2014. Ben’s anders zus- ze is 88 jaar- bezoekt de begraafplaats in Roden om een bloemetje te leggen. ‘En toen bleek dat het graf van mijn grootouders was verdwenen’, zegt Ben. ‘Bij navraag bleek dat iemand anders- wel familie- de grafrechten had overgenomen. En dan niet om te onderhouden of om een bloemetje te leggen, nee, om het zelf te gebruiken. Hoe verwerpelijk. De nieuwe rechthebbende heeft zijn vrouw laten begraven in het graf van mijn grootouders. Weg zerk en weg namen van de grootouders. Er ligt dus gewoon een vreemde vrouw in het graf van onze schoonouders.’
Ben ondernam uiteraard meteen actie. Hij schreef brieven, was bij de Klachtencommissie en bezocht zelfs de Ombudscommissie van de gemeente Noordenveld. ‘En ze verwijzen allemaal naar artikel 23. Zelfs de Ombudscommissie. Ik vraag me af of ze überhaupt wel naar mijn verhaal geluisterd hebben. Ik vind het een stel gevoelloze ambtenaren. Iets anders kan ik er echt niet van maken. Het gaat in deze kwestie niet om wie er nou wel of niet gelijk heeft. Het gaat om de menselijke maat. Maar nee: artikel 23. Gewoon een verwijzing in een kil, koud briefje naar artikel 23. Onvoorstelbaar’, zegt Willems.
Willems is teleurgesteld en boos en schreef ondertussen een brief aan de gemeenteraad. ‘De gemeente Noordenveld heeft na het overlijden van mijn zus geen andere familieleden geconsulteerd. Mijn zus van 88 jaar is diep bedroefd en hevig ontdaan. Zij heeft mijn en haar grootouders persoonlijk gekend. Een drama in optima forma. Loop je de begraafplaats op en blijkt het graf zomaar weg. Moet je je dat eens voorstellen. In de correspondentie met de gemeente zeggen ze vol trots dat ze geen toestemmin hebben gegeven om het graf te ruimen, maar wel toestemming hebben gegeven om het graf te schudden. Op basis waarvan, vraag ik mij dan af. Een ambtenaar van openbare werken heeft terplekke onderzocht wat mogelijk is. Een ambtenaar beslist dus over zoiets belangrijks. Hoe is het mogelijk.’
Willems vraagt de gemeenteraad er alles aan te doen om de situatie in de oorspronkelijke staat te herstellen. ‘Tot overmaat van ramp heeft de zoon van de man die het graf van mijn grootouders heeft veroverd de rechten gekregen van het graf van mijn broer en ouders. Zonder veel fantasie is wel te bedenken wat hiermee gaat gebeuren. Mijn familie, inclusief neven en nichten, willen graag voorkomen dat over een aantal jaren er zich weer een dergelijke situatie voordoet. Wij willen geen gerommel in het graf van mijn ouders en broer. Laat de doden rusten. Kom op zeg.’
Willems heeft spijt dat hij de tocht van Blauwestad naar Roden überhaupt heeft gemaakt. Achteraf was dat zonde van de tijd en van de benzine. ‘De hele sessie was overbodig met zo’n instelling. Zelfs een zinnetje als ‘ de gemeente had voor de nabestaanden misschien beter zus of zo kunnen handelen’ kwam er niet. Nee, ze verwijzen alleen naar artikel 23. Ik zal in elk geval nooit meer voor zo’n commissie verschijnen. Ik heb mijn portie nu wel gehad.’
