Monique voor haar moeder, Roel voor z’n vrouw

Vader en dochter uit Norg doen mee aan Alpe d’HuZes
NORG – Roel Huizing en zijn dochter Monique Kemkers doen in juni mee aan de Alpe d’HuZes. Ze fietsen net als al die andere deelnemers voor KWF, maar zeker ook ter nagedachtenis aan hun in 2005 overleden vrouw en moeder. Ze overleed aan kanker, leukemie. En alsof dat nog geen reden genoeg is om de berg te bedwingen, werkt Monique ook nog eens op de afdeling oncologie van het UMCG in Groningen. Al eerder liepen vader en dochter met plannen om mee te doen, het kwam er echter nooit van. Nu dus wel. ‘Ik word straks 65. Dus het moet gewoon dit jaar gebeuren’, zegt Roel. ‘Toen we besloten hadden dat we mee zouden doen, hebben we meteen een afspraak gemaakt bij de sportschool’, lacht Monique.

En dus staat alles voor vader en dochter de komende maanden in het teken van het evenement. Er wordt getraind en zo ondertussen gaan ze aan de slag met het inzamelen van geld. Want om mee te mogen doen, moeten beiden tenminste 2500 euro inleggen. ‘We gaan daar nu mee aan de slag. We hopen dat er mensen of bedrijven zijn die ons willen helpen. Dat moet lukken. Dat gaat lukken. We gaan zelf bij bedrijven langs, er staat ondertussen een collectebusje bij de korfbalclub en we willen nog acties ontwikkelen. Daarnaast hopen we natuurlijk dat mensen ons spontaan helpen. Elke euro is er één.’

De organisatie van het evenement, was een aantal jaren geleden in opspraak. Er bleef geld aan de strijkstok hangen. Dat is – zo verzekeren Roel en Monique- nu niet meer het geval. ‘ De organisatie heeft een professionaliseringsslag gemaakt. Er is een raad van toezicht gekomen, er is een nieuw bestuur én er is een vrijwilligersraad. Het is een organisatie waarvoor iedereen zich geheel belangeloos inzet. Niets wordt betaald of vergoed. Alles gebeurt op vrijwillige basis. Alle geld gaat rechtstreeks naar KWF. En die kunnen het geld ontzettend goed gebruiken.’
Daar zeggen Monique en Roel wat. Het onderzoek naar kanker levert steeds meer kennis op. Behandelmethodes zijn in de loop der jaren sterk verbeterd en er is veel meer kennis. ‘Een op de drie mensen komt in aanraking met kanker. Dat is ontzettend veel. Er wordt volop onderzoek gedaan, maar ‘we’ zijn er nog lang niet. Met die onderzoeken, vaak gigantische projecten, is veel geld gemoeid. Mijn moeder is overleden aan leukemie. Dat alleen al is een enorm ingewikkelde en complexe ziekte’, zegt Monique. ‘Mijn vrouw heeft toen ze ziek was een transplantatie ondergaan. Dat moest toen nog in Utrecht. Tegenwoordig kan dat ook in Groningen, in het UMCG. Er is dus ontwikkeling, maar nog niet voldoende. Daarom fietsen wij tegen die berg omhoog. Hoe vaak? We leggen de lat hoog en proberen drie keer de top te bereiken’, vertelt Roel.

Drie keer dus. Voor Roel – hoewel al wat ouder- zal dat niet zo’n probleem zijn. Hij sport tenminste drie keer per week. Monique spint sinds enige tijd bij Fitnesscentrum Roden. Ze kocht al een fiets, maar zal nog wel even aan de bak moeten. ‘ Behalve het fysieke aspect zal ook het mentale gedeelte een zeer prominente rol gaan spelen. En we weten waarvoor we fietsen. Voor mijn moeder, voor een ontzettend goed doel. Dat geeft extra energie. Drie keer de Alpe d’Huez op. Dat gaat ons lukken. We gaan er in elk geval alles aan doen.’
Behalve Monique en Roel gaat ook Elly – de vriendin van Roel- deelnemen. Niet op de fiets, maar te voet. Een dag voor Roel en Monique gaan fietsen, probeert zij lopend de top van de berg te bereiken. Ook een enorme opgave. ‘We gaan in totaal een week die kant op. We hebben een appartementje op de top van de berg gehuurd. Voorafgaand aan het evenement is er al van alles te doen. Het schijnt allemaal bijzonder indrukwekkend te zijn. Aan het evenement doen mensen mee die gezond zijn, maar ook survivors en mensen die kanker hebben. Sinds het evenement bestaat, is al ongeveer 130 miljoen bijeen gefietst. Een prachtig bedrag, waar al heel veel goede dingen mee gebeurd zijn.’
Monique wordt beroepshalve dagelijks geconfronteerd met kanker. ‘Er zijn enorme stappen gemaakt, al lijkt het wel alsof steeds meer mensen met deze ziekte geconfronteerd worden. De druk op onze bedden is torenhoog. Ik heb ontzettend dankbaar werk. Mensen zijn veelal heel positief. Er wordt op onze afdeling ook gewoon gelachen. Aan de andere kant heb je natuurlijk ook heel verdrietige momenten. We werken op onze afdeling echt als team. Na een dienst praten we na, soms is daar een arts bij. Je moet het los kunnen laten, het verdriet niet mee naar huis nemen. Dat lukt goed. En nogmaals: dit is enorm dankbaar werk’, zegt Monique. In 2005 overleed haar moeder. Roel’s vrouw. ‘Toen was ik echt dochter hoor. Een dochter die wat meer van de materie wist’, zegt Monique. Roel knikt. Voor haar moeder en zijn vrouw, voor KWF en voor al die mensen die nu of in de toekomst met kanker te maken krijgen, gaan ze de berg op.
Roel en Monique willen zo veel mogelijk geld bijeen fietsen. Wie – bedrijf of particulier- wil helpen, kan dat doen door de sites www.deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/roelhuizing, www.deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/moniquekemkers en www.deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/moro te bezoeken.