Noordenvelders; Evelien Smid
Een echte Rowolmer? In ieder geval voelt Evelien Smid – geboren en getogen Hoogevener – zich thuis in het knusse Roderwolde. Vier jaar geleden vertrok ze met Klaas naar de Kop van Drenthe. ‘Het was een sprong’, beaamt Evelien. ‘De wijk in Hoogeveen waar wij woonden, telde waarschijnlijk meer inwoners dan Roderwolde. Binnen een halve minuut waren we in het centrum. Maar nu zijn we binnen een halve minuut in de prachtige natuur.’
Opgroeiend in Hoogeveen raakte Evelien verknocht aan ‘haar’ stad. En toch vertrok ze vier jaar geleden, in het spoor van de huidige burgemeester van Noordenveld. ‘We hebben er uiteraard lang over gesproken’, blikt Evelien terug. ‘We konden er lang over nadenken, want Klaas kwam in een geheime procedure terecht. Die procedure nam enige tijd in beslag, waardoor we langzaamaan konden wennen aan het idee van een nieuwe omgeving.’ Toch is het spannend, zo’n nieuwe omgeving. ‘Je bent benieuwd hoe je wordt opgevangen. Zeker als vrouw van de burgemeester. Voor mij was het ook nieuw. Het is Klaas zijn burgemeesterschap. Maar ik moet zeggen dat het in Roderwolde heel natuurlijk is gegaan. Ik heb er nooit last van gehad. Men kijkt niet anders naar mij.’
Integreren in het nieuwe dorp bleek voor Evelien bovendien geen probleem. ‘Ik werd al snel bij de Rowolmer Fair betrokken. Het viel mij trouwens direct op dat er veel in dit dorp wordt georganiseerd. In heel Noordenveld trouwens. Zelf loop ik veel met de hond, waardoor je andere hondenmensen tegenkomt. Dat helpt ook’, lacht Evelien. In huize Smid hebben ze sinds kort weer twee honden. Na een geadopteerde zwerfhond uit Griekenland, is er een Roemeens exemplaar bij gekomen. ‘We hebben altijd dieren gehad. En als we een hond nemen, dan doen we dat dus uit een buitenlands asiel. Waarom? Nou, je ziet de beelden op tv wel eens voorbijkomen. Beelden van uitgemergelde en zieke honden, die zo treurig uit hun ogen kijken. Dat doet iets met Klaas en mij. Daarbij komt dat honden in het buitenland het slechter hebben dan honden in een Nederlands asiel. Het hondje wat wij sinds kort uit Roemenië hebben, zou richting het dodingsstation gaan.’
Evelien heeft haar draai gevonden in Roderwolde. Zo was ze betrokken bij de jeugdafdeling van toneelvereniging De Woldbloem en loopt ze nog met de collectebus voor het Reumafonds en KWF. Maar veel meer nog kan Evelien haar ei kwijt binnen het onderwijs. In 1981 studeerde ze af aan de pedagogische academie (PA) in Assen. ‘Het ging in die tijd enorm slecht met het onderwijs. Het was haast onmogelijk om een baan te krijgen. Ik deed vooral veel invalwerk. Omdat ik wat met zwemmen heb, in totaal bezit ik zes diploma’s, ben ik ook nog bij het zwembad terecht gekomen. Ik voelde mij daar als een vis in het water’, lacht Evelien. Het onderwijs boeide haar mateloos. ‘Ik wist vrij snel dat ik het onderwijs in wilde. Ik wilde niet bij de kleuters, want ik wilde kinderen leren lezen en schrijven. Ze echt zien ontwikkelen. Dus koos ik voor de wat oudere jeugd.’
Ze had het als lerares uitstekend naar haar zin. ‘En toch heb ik geen spijt dat ik, na 25 jaar in het onderwijs, ermee stopte in Hoogeveen. Ik kreeg in toenemende mate last van de papieren rompslomp binnen het onderwijs. Alles moest opeens gedocumenteerd worden. Op deze manier wordt het onderwijs kapot gemaakt, daar ben ik van overtuigd.’ En toch houdt ze van het werk. ‘Het is een fijne baan. Dat je kinderen een bepaalde kennis aanleert, dat is prachtig. En het is een wisselwerking. Je leert ook van de kinderen. Ze zijn zó puur. Eigenlijk zouden we allemaal nog een beetje kind moeten zijn.’ Het mag dan ook geen verrassing heten dat Evelien als vrijwilliger verbonden is aan OBS Het Palet. ‘Ik was er eens bij een uitvoering, waar het hele dorp naartoe mocht. De geur van lijm en knutselen op de vrijdagmiddag, wakkerden iets bij mij aan. Toen heb ik me aangeboden en nu werk ik er als vrijwilliger een aantal uren.’
Net als Klaas is ook Evelien in hart en nieren socialist. ‘Een rooie, jazeker’, lacht Evelien. ‘Ik volg de politiek. En aan tafel wordt natuurlijk ook één en ander besproken. Dingen die Klaas bezighouden tijdens het werk bijvoorbeeld. Zelf interesseer ik mij voor de menselijke aspecten. De gaswinning in Groningen bijvoorbeeld. Wat doet dat met die mensen? Dan leef ik echt mee.’ Ondertussen ziet Evelien hoe het politieke landschap op nationaal niveau verandert. ‘We moeten waken voor een bepaald extremisme, denk ik. Als je kijkt wat er soms op Facebook geroepen wordt.. Wat er daar gezegd wordt, is soms beangstigend. We mogen bijna alles zeggen, maar moeten ons ook afvragen: moet ik dat wel zeggen?’
