‘Uitkleden op de stoep’
Politiek Leek
LEEK – Mijn moeder belde. ‘Of ik een plint wilde vastmaken?’. Niet dat ik de technische man van de familie ben, maar een plintje vastmaken moest mij lukken. Na de reparatie vertrok ik weer, want nog even een rondje Liekeblom kon nog net voor vijf uur. Het schoot me te binnen dat ik nog foto’s wilde maken van een ‘pand’, achter het nieuwe parkeerterrein. Vanuit de verte was de bult roest te zien en het tinkelen van de loszittende dunne ijzeren platen te horen. Nadat ik enkele foto’s had gemaakt met mijn mobieltje, wilde ik iets dichterbij om nog één foto maken. Terwijl ik door hoog flora liep, hield ik mijn toestel reeds omhoog om de foto van de eeuw te maken. Plots stond ik tot aan mijn middel in een diepe sloot. Is het instinct?, mijn mobieltje hield ik nog steeds, of dit het belangrijkste in mijn leven was, hoog in de lucht. Nadat ik met grote moeite op de kant stond, toog ik met zompende schoenen naar mijn kever die honderden meters verder stond. Thuis aangekomen, direct uitgekleed op de stoep. Dit niet alleen om de natte kleding, maar ook de stank was niet te harden. Omdat het toch over water gaat maar direct door met het bezoek van de vier Westerkwartier-raden aan het Waterbedrijf in Nietap. Een bedrijf wat zich bezighoudt met Waterwinning, Waterzuivering, Winning en Distributie van Water. Lezers, gij bevroedt waarschijnlijk niet, wat er achter de muren van het bedrijf plaatsvindt, nadat het water is opgepompt uit de bodem van het waterwingebied. O.a. via een groot aantal kunstmatige watervallen, waar menig wildwaterkanoër jaloers op zou zijn wordt het water gezuiverd. Het proces is te uitgebreid om te behandelen, maar neem van mij aan dat er heel wat komt kijken voordat er glashelder water uit de kraan stroomt. Over het verloren gaan van restwarmte en de eventuele mogelijkheid om hier het zwemwater in Zwemkasteel Nienoord mee te verwarmen, zal ik aanstaande rondvraag benutten. Een heel ander onderwerp, maar wat een diepe indruk op mij heeft gemaakt is de toespraak die oud-Leekster Ronald Leopold, algemeen directeur van de Anne Frank Stichting, heeft gehouden tijdens de opening van de tentoonstelling ‘Shalom & Moi’. Leopold sprak o.a. over de 61 Joden uit Leek, die zogenaamd tewerk zouden worden gesteld, maar met het allereerste transport werden gedeporteerd. ‘De huizen’, zo sprak Leopold, ‘waar eens de Joden hebben gewoond, zijn opgeslokt door de loop van de geschiedenis en door nieuwe werkelijkheden’. ‘Maar onder de nieuwe werkelijkheden in de straten van Leek ligt de leegte die de vermoorde Joodse medeburgers hebben achtergelaten’. De tentoonstelling is geopend tot en met zondag 1 november 2015. Iets heel anders. Columns schrijven vraagt soms om het terdege afwegen van woorden en zinnen. Zo ook vorige week in mijn column waarin ik refereerde naar het agendapunt waar H&H werd behandeld. Achteraf gezien was mijn woordkeuze zeer ongelukkig en dus niet afgewogen. Ik verwees naar de besloten vergadering, waarin ik deed voorkomen alsof de coalitiepartijen besloten om een voorbereidingsbesluit te nemen om de plannen van Schuiling te voorkomen. Het was verstandiger geweest en beter afgewogen om de woorden van de PvdA te citeren: Zij verwezen i.v.m. het voorbereidingsbesluit naar ‘een pauzeknop, waarmee een pas op de plaats werd genomen om verantwoordelijkheid als volksvertegenwoordiger te nemen. Een pauzeknop als mogelijkheid om op basis van alle details van de voorliggende geschiedenis en aan de hand van een discussie in de openbaarheid te komen tot een weloverwogen besluit. Op voorhand niks uitsluitend en met oog voor de belangen van de betrokken ondernemer en de belangen voor de gemeenschap.’ Beter had ik het niet kunnen verwoorden. Mocht ik iemand hebben gegriefd met mijn woorden, dan hierbij mij welgemeende verontschuldigingen. ‘Ik groet u’. Shalom, moi’.