Nog één keer laatste kijkje in ‘de oude Marke’

||
|| Foto: ||
actueel

RODEN – Leerlingen en ouders van OBS de Marke werden afgelopen vrijdag bijgepraat over de komende sloopwerkzaamheden. De komende tijd zal het gebouw aan de Molenweg stapsgewijs worden gesloopt, waarna men zich langzamerhand kan focussen op de bouw van een nieuwe school. Ook kregen de aanwezigen nog een laatste kans om door hun oude school te wandelen, voor deze met de sloophamer te maken krijgt.


In een speciaal opgezette partytent waar heaters roodgloeien om de aanwezigen te verwarmen, neemt Bert Turksema het woord. Namens Oenema, het bedrijf dat zich straks met de sloop gaat bezig houden, vertelt hij over de sloop. Allereerst is daar het punt van asbestverwijdering. ‘Zo’n negentig procent van het asbest is verwijderd’, schat hij in. ‘De overige tien procent zit in de kruipruimtes. Daar gaan we binnenkort mee aan de slag.’ De sloopwerkzaamheden gaan allemaal volgens het Noordenveldse bouwprotocol, wat sinds september 2019 van kracht is. De tijd dat er simpelweg een kogel door het gebouw werd gehaald, is voorbij. ‘Eigenlijk wordt alles hergebruikt. Van de dakpannen tot het glas: het liefst werken we volledig circulair.’


En dan is daar het moment suprême. Ouders en kinderen mogen nog eenmaal het gebouw in, op enkele ruimtes na. Die zijn afgezet met rood-witte linten. Binnen lijkt het in niets op een school of het moeten kerstversieringen zijn in één lokaal. De versieringen zitten er al sinds december 2018, toen men aan de Molenweg nog geen idee had dat ze het pand op stel en sprong moesten verlaten.


Het woord ‘desolaat’ is op zijn plek in het gebouw. De school is volledig gestript, ruiten zijn gebarsten en radiatoren liggen op een bult in wat ooit een lokaal moet zijn geweest. In de slecht verlichte hal staan enkele centimeters water. ‘Het lijkt wel alsof de school gebombardeerd is’, laat een moeder zich ontvallen. De termen ‘oorlogsgebied’ en ‘verpaupering’ vallen. Niet zo verwonderlijk ook. Ondertussen rennen kinderen van lokaal naar lokaal. Ze proberen zich te herinneren waar alles zat. Dat lukt over het algemeen goed, al is de oriëntatie soms wat zoek. Geen wonder ook, alleen het geraamte van de school is nog hetzelfde als ‘toen’.


Eenmaal buiten, waar het niet veel kouder is als binnen, vult de geur van saté de lucht. Er is voor catering gezorgd. Wie wil, kan een kop tomatensoep met wat saté krijgen. Al kauwend kijken zowel kinderen als ouders naar het gebouw. Het gebouw waar zoveel herinneringen liggen, waar gespeeld, gelachen en geleerd is, dat gebouw gaat straks tegen de vlakte. Niet alleen de kinderen die eind 2018 zo halsoverkop het gebouw uit moesten, ook veel van hun ouders hebben hier nog op school gezeten. Het eindsignaal klinkt voor het oude gebouw, wat blijft zijn de herinneringen en verhalen. Nu is het zaak dat er zo snel mogelijk een nieuwe school verrijst. Op weg naar nieuwe herinneringen.



||
||

UIT DE KRANT