Nog steeds negatieve geluiden Esrank Peize
“Er kan niks, er mag niks en er gebeurt niets”
PEIZE – Twee maanden geleden berichtte de Krant over onrust onder bewoners de Esrank omdat er geen activiteiten meer georganiseerd worden in het gebouw. Eigenaar Woonborg beloofde iets te doen aan de situatie. Er zou een gesprek komen met de bewonerscommissie en bovenal invulling worden gegeven aan de lege ruimtes.
Op het eerste oog blijkt er niets verandert. De biljartzaal is leeg. Nou ja, er staan acht stoelen keurig rond een tafeltje. Maar verder? Niets. Ook de grote zaal is nog steeds gesloten. Een anoniem persoon die namens de bewoners spreekt klapt uit de school. En laat geen spaan heel van Woonborg. “Voor Kerst hebben we de hal versierd. We kregen plotseling een brief van Woonborg. De stopcontacten moesten weg. Er zouden nieuwe lampen komen. Maar waarom niet na de Kerst? Nu hebben we weer een brief gekregen. Bewoners moeten 200 euro betalen voor nieuwe stopcontacten. Woonborg heeft ze zelf weggehaald! Dat hoeven wij toch niet betalen?” De persoon gaat in op meer kleine zaken. “De scootmobielen moeten voortaan in huis om aan de stroom te zetten. Je zet een natte fiets toch ook niet binnen?” Woonborg heeft deze eis gesteld omdat de gangen vrij moeten zijn van obstakels voor brandweer, politie en ambulance. Er is nog veel meer kritiek. “We betalen niet alleen huur, maar moeten ook betalen voor de huismeester. Maar de helft van de bewoners weet niet welke functie deze man heeft. Hij loopt het gebouw in en weer uit. En als er iets stuk is in huis moeten bewoners 6,40 euro betalen voor servicekosten. Het lijkt een schijntje, maar tel het maar eens op. Ook het sneeuwvrij maken van de parkeerplaats moeten we zelf betalen. Het is in tien jaar nooit sneeuwvrij geweest! We betalen ook voor de schoonmaker. Er is al twee maanden niet gestofzuigd. De stopcontacten zijn immers weggehaald. Er zouden sloten op de deuren van het fietsschuurtje komen, maar dat was drie jaar geleden al beloofd. Ouderen hebben niet de macht om de sloten open te maken. Dat is gezegd op de vergadering, maar is op de lange baan geschoven.” En dan de activiteiten. Daarvoor zijn bewoners aangewezen op de Essen. “Alles is hier weggehaald. We kunnen het doen met oude rommel. Dit terwijl die andere stoelen door de hele bevolking gekocht zijn. We hadden zelf alles schoongemaakt. Niks gaat in overleg. Woonborg beslist.” “Pas als het klaar is krijgen bewoners bericht.”, zegt een andere persoon. Woordvoerder gaat door. “In de winter willen bewoners wel iets organiseren, maar van het bestuur van de bewonerscommissie horen we nooit wat van. We stellen al tien jaar dingen voor, maar worden niet serieus genomen.” Dan het koffie-uurtje dat wel door de Woonborg georganiseerd wordt, maar dan in de Essen. “Daar gaan hooguit tien mensen heen. Mensen zijn aangewezen op de VOR-bus, en moeten daarvoor betalen. Het is ook niet nodig. Jongeren horen in de Essen, niet de ouderen. Mensen kwamen hier te wonen omdat er zoveel te doen is. Maar er is niks. Nu zitten de mensen achter de geraniums, dat is niet de bedoeling.” Ook de gemeente krijgt er van langs. De gemeente heeft wel geld voor de Albertsbaan, maar niet voor ouderenzorg.” Over WiN: Als WiN beter op de centjes had gepast hadden ze hier kunnen blijven. De ene groep betaalde zaalhuur en de ander niet.” Bob Hulsof van WiN spreekt dit tegen. “Alle verenigingen moesten huur betalen, behalve wanneer het clubs van WiN waren.” Over het meubilair: “Het meubilair is naar het Dorpshuis gegaan. Alles wat het Dorpshuis kon gebruiken. “ Als we Woonborg benaderen over de lege ruimten in de Esrank worden we weinig wijzer. Christiaan van Wijnen: “Ik kan de vraag niet beantwoorden. Ik ben wel verantwoordelijk voor een project, We zoeken nieuwe huurders voor de lege m2 voor huisartsen in het gebouw. Ik weet dat er onder bewoners links en rechts behoefte is, maar Baukje van Warners gaat hierover. Zij begeleidt de bewonerscommissie. Helaas is ze deze week op vakantie.”. Van Wijnen probeert nog een ander persoon, Ellie Weertsma. Maar ook dit levert niks op. “Ze weet net zoveel als wij. “ Anoniem persoon is nog niet klaar. “Als we iets moeten organiseren moeten we dit aanvragen. Dat is toch niet nodig. We zijn geen kleine kinderen.” De geïnterviewde persoon wil niet met naam in de krant, omdat hij bang is op het matje geroepen te worden.
