Noordenvelders

Deel 88

Nicola Southgate

Haar accent geeft onmiskenbaar haar Engelse achtergrond weer. Nicola Southgate is echter gelukkig in Nederland en vooral in Roden. Vanuit huis heeft ze haar eigen bedrijfje, maar verliest ze ook het maatschappelijke belang niet uit het oog. Dat de MensA nu al sinds maart stilligt, doet dan ook pijn. Hoog tijd voor een gesprek met de veelzijdige Nicola.

Een grote beker staat opvallend te glimmen in de vensterbank aan de Jan Ligthartstraat. Het blijkt de beker die hoort bij de jaarlijkse uitreiking van de Straatverlichtingsprijs. Volksvermaken Roden reikte hem dit jaar uit aan de bewoners van deze gezellige straat. ‘Mooi hè?’, lacht Nicola. Het winnen van de prijs is tekenend voor de Nederlandse maatschappij die ze heeft leren kennen. ‘Hier zoekt iedereen meteen contract. Er is geen drempel.’ Dat merkt Nicola onder andere wanneer het om zo’n verlichtingsprijs gaat. ‘Je doet het hier samen. Dat is heel mooi.’

Nicola groeide op in Londen. Shepherd’s Bush, om precies te zijn. Haar werkzaamheden in de marketing maakte dat ze naar Nederland kwam. Ze werkte onder andere voor Burger King en vertegenwoordigde later een sigaren- en alcoholbedrijf. ‘Niet heel gezond. Later besloot ik iets terug te doen voor de maatschappij. Zo ben ik ook bij de MensA terecht gekomen.’ Niet dat Nicola spijt heeft. ‘Nee hoor, zeker niet. Ik geloofde altijd in de bedrijven waarvoor ik werkte. Bovendien was het niet zo dat wij ons richtten tot mensen die niet rookten of niet dronken. Wij richtten ons tot de mensen die al rookten en misschien eens een ander merk wilden proberen.’

Voor de liefde verhuisde ze vanuit het westen des lands naar Roden. ‘Ik dacht dat ik Nederland wel kende. Ik was immer vaak genoeg in Amsterdam, Rotterdam en Utrecht geweest.  Maar Roden was toch heel anders!’, lacht ze. Toen later haar relatie uitging, bleef ze in Roden. ‘De omgeving is hier geweldig’, zegt ze. ‘Voor mijn dochter is dit ideaal. En voor mij ook.’ Het grote verschil met de plek waar ze opgroeide? ‘In Londen is men vriendelijk, maar duurt het twee jaar voor je bekend met je buren. Hier komt iedereen op je af. Men denkt hier meer om elkaar.’

Drie jaar geleden overleed de vader van Nicola’s dochtertje. Met hem onderhield Nicola altijd een uitstekende band. ‘Maar mijn dochter heeft mij nu meer nodig dan andere dochters van elf.’ Vandaar dat het voor Nicola ideaal is dat ze een eigen bedrijf heeft. Haar bedrijf ‘The Word Pro’ is verantwoordelijk voor voice-overs bij verschillende musea en verzorgt onder meer bijlessen Engels.

Nicola was zelf 32 toen ze Nederlands leerde. Als geen ander weet ze hoe belangrijk het is om de taal te leren. ‘Als je echt wil communiceren, moet je de taal kennen. Omdat men in Nederland goed Engels kan, kun je lui worden. Maar dat is niet goed. Je moet zo snel mogelijk kunnen communiceren in de taal van je land. Heel belangrijk.’

Het is ongetwijfeld één van de redenen dat ze zich inzet voor de MensA, een organisatie die statushouders eens per maand samenbrengt om te eten. ‘Maar het is vooral ook heel leuk. we hadden voor dit jaar zulke mooie plannen. Vorig jaar wonnen we de Vrijwilligersprijs en dit jaar zouden we allerlei leuke dingen organiseren, ook in het kader van 75 jaar vrijheid. Nu is alles stil. Ik mis het contact.’

Ander contact maakt ze via Allerzorg, waar ze nu 24 uur per week voor werkt. Dat ontstond toen ze geregeld bij een 95-jarige vriendin over de vloer kwam. ‘Ik ben begonnen aan de studie verzorgende-ig, want ik merkte dat ik het werk erg leuk vind. Bovendien is het fijn om wat terug te doen.’

In Nederland heeft Nicola haar draai absoluut gevonden. Toch blijft het thuisland trekken. Tweemaal per jaar vliegt ze terug naar Londen. De Brexit kon dat nog wel eens bemoeilijken. Nicola, die nog steeds de Engelse nationaliteit heeft, overweegt dan ook een Nederlands paspoort aan te vragen. Over de Brexit zelf heeft ze in ieder geval een duidelijke mening: ‘Ik denk dat het een foute beslissing is. Het is belangrijk om deel uit te maken van een maatschappij, ook van een maatschappij van landen. Er zijn zoveel voordelen. Samenwerken is belangrijk.’