Noordenvelders: Anouk Coster

Afbeelding
actueel

De entree van de woning van Anouk en Harro Coster is op z’n minst een bijzondere; voor in de tuin prijkt een mini-bieb waar willekeurige mensen willekeurige boekjes uit kunnen plukken, de fraaie boeddha bij de voordeur is zeker een opvallende. Samen –ze kenden elkaar nog maar net- startten ze in 2000 Auberge Visvliet en zeven jaar later belandde het stel in Roden, waar ze op Landgoed Mensinge bouwden aan hun droom: Cuisinerie Mensinge. De Diner & Bed-kamers waren de kers op de taart. In 2018 stopten ze ermee. Nu geeft Anouk yogalessen voor kinderen, is ze de helft van ‘Harro & Anouk on tour’, waarmee ze zelfbereide heerlijkheden aan huis bezorgen en trekken ze er in hun dertig jaar oude camper op uit om de mooiste plekjes van Europa te ontdekken. ‘Het is goed om te switchen. Zéker na twaalf jaar.’


Niets is standaard in huize Coster. De immense keuken verraadt de aanwezigheid van een topkok.  De zelfgeschreven spreuk op het keukenraam roept op tot bezinning. ‘Tevreden zijn is een kracht, tevreden worden een geluk, tevreden blijven een meesterstuk.’ Het is hoe Anouk in het leven staat: klein geluk willen zien en dankbaar zijn voor wat je hebt. Een kip in de tuin staart strak voor zich uit, twee andere kippen kakelen er lustig op los. Tikkie, Tokkie en Olivier. ‘Tikkie is nog wat daas. Hij is drie dagen geleden gegrepen door een vos’, vertelt Anouk die ’s nachts wakker werd van een helskabaal. Toen ze op blote voeten de deur uit stoof, zag hoe een vos de kip te grazen had, gilde ze de hele boel bij elkaar, waarop de vos zijn prooi losliet en wegliep. Tikkie viste ze uit de sloot. Het dier was slap en bewoog niet. In shock, bleek later. Na twee nachten liefdevolle verpleging op hun eigen slaapkamer kwam ze er weer bovenop. ‘Tikkie was de brutaalste kip, nu is ze het rustigst.’ Dan: ‘We hebben kletsmajoors voor je gebakken, neem zoveel je wilt.’


Op het landgoed begon een droom van Anouk en Harro. ‘Ik weet nog goed toen ik er voor het eerst kwam. Dat ik híer mag wonen, dacht ik. Nooit gedacht dat er ooit een moment zou komen dat ik zou denken ‘ik wil hier niet meer wonen.’ We leefden met z’n vieren in twee kamers boven de Cuisinerie. Als Harro’s zoon vrienden op bezoek had, moest hij door onze slaapkamer om in zijn kamer te komen terwijl wij in bed lagen.  Op een gegeven moment is het klaar. We hebben twintig jaar keihard gewerkt, een fantastische tijd beleefd. Als je in uren kijkt, kun je de helft erbij optellen. De Cuisinerie liep geweldig. Onze gasten kwamen overal vandaan. De kers op de taart waren de Diner & Bed kamers. Alleen continuïteit was nog belangrijk. Maar dat is geen uitdaging toch? Op het hoogtepunt zijn we gestopt. Het is goed om te switchen. Zéker na twaalf jaar. We zijn blij dat we goede opvolgers gevonden hebben. We zijn het ‘normale’ leven ingestapt. Op zaterdag vrij, héérlijk.’


Na de Cuisinerie voelden Anouk en Harro de behoefte om afstand te nemen. Letterlijk afstand. ‘We wilden Europa ontdekken. In onze camper, een dertig jaar oude Westfalia’, bezochten we 13 landen in 6 weken. Op de bonnefooi. Slapen deden we in de camper, Lente boven, wij beneden op de uitschuifbank. Op de meest mooie plekjes zagen we de zon opkomen. We hebben genoten van de basale dingen in het leven; iets lekkers ontdekken, de schoonheid van de natuur, gesprekken met wildvreemden.’ Van vaste gasten kregen Anouk en Harro steeds vaker de vraag of ze misschien de catering wilden verzorgen voor feesten en speciale gelegenheden. Daaruit is Harro & Anouk on tour ontstaan. ‘Dat was totaal niet de bedoeling. Alle spullen hadden we laten staan in de Cuisinerie. Het ontstond gewoon, het kwam op ons pad. We hebben veel mooie dingen mogen doen, zijn op prachtige plekken geweest. Van Us Mem in Buitenpost tot mensen met een eigen museum in Norg. Thuis bereiden we alles in onze keuken, we bezorgen op locatie. Inclusief borden, bestek en servetten.’


Toen Anouk meer vrije tijd kreeg is ze zich gaan verdiepen wat ze altijd al wilde: yoga voor kinderen. Ze volgde verschillende opleidingen en workshops. ‘Puur voor mezelf. Ouder-kind yoga deed ik, ik werd er helemaal gelukkig van. Van het een kwam het ander. Ik ben me er steeds meer in gaan verdiepen. Ik volgde een cursus ‘nieuwe schoolverlichting’ in Amsterdam, je brengt aan de hand van thema’s rustmomentjes in de klas.Zes weken achter elkaar een half uurtje. Telkens staat één ding centraal. Dat kan ‘dankbaarheid’ zijn, of ‘zelfvertrouwen.’ Werd ik zomaar door de Poolster gevraagd om workshops te geven voor de klas. Later kwamen daar scholen in Haren, Glimmen en Groningen bij. Er ontstaan allemaal nieuwe dingen in mijn leven. Cadeautjes zijn het.’ Een pagina hadden we kunnen vullen. Met gemak. Anouk heeft zoveel moois te vertellen. Maar helaas. Het aantal woorden van deze rubriek is beperkt. ‘Snap je het nu, van die kletsmajoors?’

UIT DE KRANT

Lees ook