Noordenvelders: Arenda Geersing

Afbeelding
actueel

Peize – Arenda Geersing, ze is de lievelingsjuf van zoveel kinderen. Ze heeft oog voor alle kinderen, observeert, is invoelend en weet al in het kringgesprek, waar ze elke dag mee begint, als er wat speelt. Ze leert elk kind kennen en krijgt dit vaak van ouders teruggekoppeld. De bescheiden Arenda vindt het best lastig om dit zo te vertellen, want ze wil vooral niet arrogant overkomen.


De in Peize opgegroeide Arenda wist van kleins af aan dat ze juf wilde worden. “Waarom? Ik hou van kinderen. Ze zijn zo puur, zo open en enthousiast.” Hoewel ze atheneum kon doen, koos ze ervoor om naar de havo te gaan. Dat was immers genoeg om naar de pabo te kunnen. In haar vrije tijd was ze altijd daar waar ook kinderen waren. Zo had ze verschillende oppasbaantjes en hielp ze wel eens mee bij de overblijf of bij de zomerfeesten op school. Vanaf het moment dat ze vast werk had besloot ze Peize in te ruilen voor Groningen. “Maar ik had al snel door dat ik geen stadsmens ben, want ik heb geleerd om mensen op straat te groeten.” Ze vertelt dat dat er al vroeg inzat. Toen ze als klein meisje bij een van haar ouders voor op de fiets zat, was ze vriendelijk tegen iedereen. Ze keerde terug naar Noordenveld en streek in Roden neer.


Hoewel ze vindt dat alle leeftijden iets moois hebben, passen de kleuters het beste bij haar karakter. “Het magische en het enthousiaste, daarin herken ik ook mijzelf.” Ze heeft een jaar gewerkt in groep 7, vond het prachtig, vooral omdat je deze leeftijdsgroep op cognitief vlak veel kunt leren. Maar de sociaal-emotionele ontwikkeling dat is waar ze het vak voor is gaan doen. “Er gebeurt op dat vlak zoveel in de kleuterjaren.” Ze vertelt over een oud-leerling die nu als student nog wel eens komt buurten. Op het moment dat hij bij haar in de klas zat zag ze het zorgzame karakter van hem dat ze, nu hij groot is, nog steeds ziet. Het is haar specialiteit om die kenmerken in beeld te krijgen. “Cognitieve groei is belangrijk, maar het komt pas tot ontwikkeling als je voelt dat je gezien wordt, als je goed in je vel zit.”


Inmiddels werkt Arenda al 17 jaar op De Eskampen. “Toen ik de school binnenkwam, voelde ik meteen een goede sfeer.” Ze brengt dit in verband met een fijn team waar veel verbinding is. Na werktijd is ze nog veel met school bezig. “Of dit goed is? Nee, maar ik doe het uit liefde voor het kind en de school. Voor mij is dit nog steeds in balans.”


Arenda had zelf helemaal geen fijne lagereschooltijd. Die periode werd gekenmerkt door pesten en dit heeft haar tot in het diepste van haar zijn geraakt. Ze vertelt dat ze door haar eigen ervaring kinderen iets mee wil geven. “Ik duld het absoluut niet dat iemand uit de groep ligt, dat raakt mij tot in het diepste van mijn ziel.” Arenda ging met haar eigen verleden aan de slag maar ze kan zich nog steeds wel eens afvragen waarom mensen aardig tegen haar doen. Maar ze merkt ook dat ze steeds meer open staat en dat er daarom mensen op haar pad komen die haar leuk vinden om wie ze is.


Op haar onderarm prijken twee tatoeages. De ‘Z’ staat voor haar kat Zara, het engeltje staat in verband met een naar ongeluk, enige tijd geleden. “Het engeltje op mijn schouder moest een eeuwige plek krijgen op mijn lichaam”, zegt Arenda, die haar vrije tijd invult met zingen, wandelen en zo nu en dan eens netflixen, maar zich vooral richt op zelfontwikkeling.


“Waar ik over 10 jaar denk te staan? Ik hoop met een partner aan mijn zij. Dat zou humor zijn, als ik via De Krant iemand zou ontmoeten”, lacht ze. Wat betreft haar ontwikkeling haalde ze op het gebied van hooggevoeligheid haar coachingsdiploma. Ook begeleidt ze nu pabo-stagiaires. Ze geniet ervan om studenten die tegen problemen aanlopen, te helpen. Dat zit nu eenmaal in haar, er zijn voor anderen. “Ik ben nog niet klaar in het onderwijs en wil nog niet voor de klas weg, maar wie weet heb ik over 10 jaar een coachingspraktijk.”

UIT DE KRANT