Noordenvelders; Ellen Wynia
Paardenmens, pianospeler en natuurliefhebber. Drie woorden die perfect bij Ellen Wynia passen, maar haar daarmee nog lang niet omschrijven. Op het landgoed van haar en haar man Gert Holthuis, zocht De Krant haar op voor een goed gesprek. En het moet gezegd: er zijn mindere plekken om af te spreken.
De oprit is lang. Heel lang. Maar het is het zeker waard. Op de trap die naar de voordeur leidt, wordt het bezoek verwelkomd door twee schapen. ‘Het betreffen leenschapen’, zegt Ellen, die haar bezoek voorgaat de woonkamer in. ‘Hele makke beestjes.’ Zelf is ze meer van de paarden, al heeft ze ook honden, kippen en katten.
Op het landgoed, wat de naam Nieuw Holthuizen draagt, is genoeg ruimte voor al deze beestjes. Maar wanneer mag een landgoed officieel een landgoed heten? ‘Dat had nogal wat voeten in de aarde’, beaamt Ellen. ‘We woonden eerst in het huis tegen de weg aan, waar je langs bent gereden. Voor de paarden wilden wij graag een kapschuur bouwen, maar daar krijg je nog niet zo snel een vergunning voor. We hebben van alles geprobeerd en kwamen tot de conclusie dat we maar voor een landgoed moesten gaan. Uiteindelijk duurde het dan nog vier jaar voor het bestemmingsplan werd gewijzigd, want dan kom je in de ambtelijke molen terecht. Daarbij komt dat je, om een landgoed te willen worden, minstens tien hectare bos opnieuw moet laten planten.’
Uiteindelijk lukte het om officieel als landgoed te worden aangemerkt. Ellen en Gert stelden daarna maar al te graag hun landgoed open voor het publiek. ‘De mensen die hier door de bossen en over de paden lopen, dat zijn echte natuurliefhebbers. Ik zie ze best vaak lopen, vooral als ik achter in de paardenbak bezig ben.’
Haar paarden zijn meer dan een hobby, zoals ook pianospelen altijd meer dan een hobby is gebleken. ‘Het zijn passies van mij’, geeft Ellen toe, die in 2014 nog werd verkozen tot Sportvrouw van het Jaar in de gemeente Noordenveld. ‘Ik doe veel aan nationale concoursen mee. Ik train momenteel vooral heel veel, want ik wil straks naar de elite toe. Uiteindelijk wil ik in de top van Nederland aan Grands Prix meedoen.’ De juiste trainer heeft Ellen in ieder geval al gevonden. ‘Ik train bij Rien van der Schaft. Hij is een toptrainer die in de paardenwereld heel bekend is. Eén keer in de veertien dagen train ik met hem. Of het mij gaat lukken bij de top van Nederland te belanden? Ik hoop en denk het wel. Ik heb nu een goed paard en een goede trainer. 2020 moet mijn jaar worden, dan word ik namelijk vijftig. Dan hoop ik ook wat persoonlijke records als hardloper te verbreken.’
De geboren Leeuwarder blijft zo druk bezig. Daarnaast heeft ze haar pianoschool aan huis. ‘Ik heb altijd les willen geven. Een carrière als solist zag ik niet zitten. Ik vind het veel leuker om het vak over te brengen, of dat nou op kinderen of op volwassenen is. Samenwerken zit wel in mij. Ik begeleid ook koren, dat vind ik prachtig om te doen. Zo rondom kerst is het dan vaak een drukke tijd. Niet alleen in Roden en omgeving begeleid ik namelijk koren, maar ook in Havelte, waar ik ruim tien jaar gewoond heb. Dat maakt het een hectische tijd.’
Daarnaast hebben Ellen en Gert hun handen vol aan het onderhouden van het landgoed. ‘Gert is graag met hout bezig, dus dat scheelt. Hij is lid van de bosgroep. Verder is het onze visie dat we vooral zoveel mogelijk natuur natuur willen laten. We willen ervoor zorgen dat alles hier goed is en dat men hier onbekommerd van de natuur kan genieten.’ Daarnaast is het duo druk bezig om hun woning volledig energieneutraal te krijgen. Dat blijkt nogal een opgave. ‘We doen ons best, maar het lukt nog niet. Het is een groot huis, wat verwarmd wordt door warmtepompen. Dat kost veel elektriciteit, wat dan weer met zonnepanelen moet worden opgewekt. Maar volledig energieneutraal is nog niet gelukt. We doen wel ons best.’