Noordenvelders: Geert Schaaij
Wel een dingetje, een afspraak maken met Geert Schaaij. Zo vaak is hij niet te vinden op zijn fraaie landgoed in Zuidvelde. Tussen de televisieopnames van het zondagochtendprogramma Business Class door, spraken we de flamboyante vermogensbeheerder voor deze rubriek. Die opnames voor het programma van Harry Mens worden tegenwoordig in Zuidvelde gehouden. De uitkomst van een jaar sabbatical. Schaaij was wel even klaar met het gejakker naar de tv-studio’s die het hele weekend in beslag namen. Een bijzonder animerend gesprek met een selfmade zakenman die zijn carrière begon bij Vroom en Dreesman en uitgroeide tot de meest invloedrijke vermogensbeheerder van Nederland.
Begin twintig was Geert Schaaij (63)toen hij aan de slag ging bij warenhuis V&D. Dat hij over verkooptalent beschikte, viel al snel op. ‘Ik was altijd met handel bezig. Als kind al. Ik had wel veertig konijnen en oude brommers. Mijn ouders lieten mij m’n gang gaan. Zeiden niet bij twee konijnen: nu is het genoeg. Geld verdienen was mijn doel. En dat is het nog steeds. Als ik morgen geen kwartje meer kan verdienen met wat ik nu doe, begin ik overmorgen iets anders.’ Toen Schaaij bij V&D kwam wilde hij records verbeteren. Dat ging hem goed af. ‘Ik haalde topomzetten. Kreeg zilveren Parker-pennen en speldjes. Maar ik wilde meer salaris. Ik verdiende veertienhonderd gulden. Dat zat er niet in. Ik dacht: wat ik daar kan, kan ik ook voor mezelf doen. Ik begon twee schoenenwinkeltjes. Toen ik twintigduizend gulden had gespaard wilde ik beleggen. Al een tijdje volgde ik het zilver. Ik liet een belegger zijn gang gaan. Zelf keek ik toe. Dat ging helemaal mis. Er was nog drieduizend gulden over. Ik heb zoveel domme dingen gezien, dingen die ik anders zou doen. Met drieduizend gulden ben ik zelf opnieuw begonnen. Drie maanden later had ik vijftigduizend gulden.’
Ook bij Geert Schaaij ging het mis. En goed ook. ‘Het was 1980 toen er een bom op Khadaffi’s huis viel. De oliemarkt stortte volledig in. Ik verloor veel geld. Toen dacht ik: hoe had ik dit kunnen voorkomen? Ik ben me gaan verdiepen in derivaten, het verzekeren van aandelen.’ Schaaij meldde zich, vierentwintig was –ie, bij het Nederlands Instituut Bank en Effectenwezen. ‘Laat ik het meteen maar groot aanpakken dacht ik. Het lukte om de studie af te ronden, ik werd authorized trader op dit gebied. Mijn expertise ligt in met zo weinig mogelijk risico zoveel mogelijk overhouden. Ik kan nu wel zeggen dat ik daar goed in ben. ‘
Schaaij stortte zich na zijn studie volledig op vermogensbeheer. Een oom met melkkar in Sneek vroeg of hij misschien voor hem ook wat geld kon verdienen met aandelen. ‘Dat ging goed. Zo goed, dat ik binnen no time de hele melkwijk in Sneek als klant had. In 1986 kwam de wet op de effectenhandel. Ik heb alle vergunningen aangevraagd en gekregen.’ Inmiddels was Schaaij met zijn kantoor vanuit Friesland verkast naar Assen. ‘Een goede stap. Ik groeide snel. Op een gegeven moment had ik 175.000 euro winst. Maar ben je dan groot? Wist ik veel. Ik had geen enkel referentiekader. Toen heb ik me ingekocht bij een vermogensbeheerder in Baarn, een gerenommeerd kantoor. Al snel kreeg ik in de gaten dat ik veel beter was als hen. Achteraf wel een goede stap. Ik heb het bedrijf groot gemaakt. Het ‘Geert Schaaij-effect’ noemden ze het.’
In 2006 verkocht hij zijn aandelen en startte Beursgenoten. Tot op de dag van vandaag een megasucces waarmee hij ‘pareltjes’ weet aan te raken. Schaaij blijft er nuchter onder. Zijn succes dankt hij aan degelijkheid en betrouwbaarheid, zegt hij zelf. ‘Ik sta altijd met de voeten in de klei. Als ik iets voor iemand doe, voel ik me mede-eigenaar van dat bedrijf. Dat zie je terug in de analyses die we maken. Dat gevoel heb ik trouwens altijd gehad. Ik had eens voor vijfhonderd gulden Philips-aandelen gekocht. Toen er een vrachtwagen voor me reed met de bekende Philips leus ‘Let’s make things better’, dacht ik: die vrachtwagen is een heel klein beetje van mij. Al is het maar een wiel.’
Privé en werk lopen bij Geert Schaaij door elkaar heen. ‘Ik ben iedere dag met mijn passie bezig. Maar ik kan ook heel erg genieten van mijn tuin, mijn kinderen en kleinkinderen.’ En de IJslanders, de paarden waarmee hij er graag op uittrekt voor een buitenritje. ‘Mensen zeiden: Geert, wat moet je op zo’n kleine pony? Dus kocht ik twee grote paarden. Al snel voelde ik dat het misging. Ik geniet ervan, maar ben een slechte ruiter. Ik viel eraf en brak mijn elleboog. Een lesje nederigheid. Mijn ego heeft het verprutst, haha. De paarden zijn te koop.’ Een ding is zeker: binnenkort horen we meer van Geert Schaaij. Hij werkt aan een eigen tv-programma. Het script is zo goed als klaar. ‘Ik leef intensief. Ga door tot ik doodga. En als ik weet dat dat morgen is, plant ik vandaag nog een boompje.’