Noordenvelders – Jacob Bezema
Het huis van Jacob Bezema in Peize ademt historie. De geschiedenis ervan gaat terug naar 1873, toen het nog een boerderij was. Een verbouwing in 1951 zorgde ervoor dat er een twee-onder-één-kapwoning kwam te staan. Onder andere de drie balken in de woonkamer zijn nog origineel, vertelt Jacob. En hij kan het weten, want als voorzitter van de Historische Vereniging Pezie-Peize kent hij het verhaal van bijna iedere steen in het dorp.
Al eeuwenlang woont de familie Bezema in Peize en zelf heeft Jacob ook nooit ergens anders geresideerd. Hij ging naar school op de Pol, was 6 jaar raadslid voor gemeentebelangen Peize en stond 25 jaar op de planken bij het Peizer toneel. Jacob werd geboren aan de Streek, in het huis waar zijn ouders nu wonen. De eerste jaren woonde hij in een andere woning aan de Oostingslaan, daarna in en een boerderij die langs de weg bij het zomerbad Peize stond. Vervolgens naar zijn geboortehuis op de Streek en nu woont hij nu al zo’n 36 jaar in zijn huidige huis aan de Oostingslaan. Al die tijd is hij al aan het verbouwen, wanneer hij tijd heeft tenminste. ‘Vaak maak je een planning, zodat je ervan kunt afwijken, maar ik heb geen planning. Zo kan ik er ook niet van afwijken,’ lacht Bezema.
Momenteel is hij bezig met de hal, waardoor alle spullen tijdelijk zijn verhuisd naar de woonkamer. Bezoekers komen hier ogen tekort. Er zijn veel spullen uit grootmoederstijd te zien en ook heeft Jacob een enorme verzameling honingpotten. ‘Het begon met één en toen kwam er één bij en zo werden het steeds meer. Ik vind het gewoon mooi.’ Eén van de grote eiken kasten in de woonkamer is na omzwervingen weer terug in Peize, vertelt Jacob. De kast werd waarschijnlijk gemaakt in Nietap door dhr. Meelker, stond bij meester Hovinga in huis en kwam uiteindelijk terecht bij de historische vereniging in Vries. Jacob wist de kast via via op de kop te tikken, waardoor hij weer terug is in Peize. Zo is de historische cirkel weer rond.
Opvallend is ook een schilderij van het voormalige gemeentehuis van Peize, dat een prominente plek heeft in het midden van de kamer. Bezema kan er hartstochtelijk over vertellen. De historische vereniging kreeg het schilderij van een zoon van de voormalige burgemeester Römelingh, die het op zijn beurt ontving bij zijn afscheid in 1948. Op het schilderij ziet de omgeving van het raadshuis er anders uit dan nu. Uit een kast met mappen vol foto´s van Peize tovert hij foto´s van het voormalige gemeentehuis tevoorschijn. Dat werd gebouwd in 1918, maar daarvoor stond er een ander raadhuis – een oude boerderij, waarvan de schuur o.a. dienst deed als cellencomplex. Als hij eenmaal begint, weet Bezema Jacob van geen ophouden. Urenlang zou hij kunnen doorpraten over de geschiedenis van Peize – van de eerste vermelding van ‘Pezie’ rond 1176, tot de hoofdonderwijzers en de Oude Velddijk - en van alles weet hij foto’s op te diepen uit zijn enorme archief. Bezema is een wandelende encyclopedie als het over zijn woonplaats gaat.
Waar die liefde voor geschiedenis vandaan komt? ‘Ik heb eerlijk gezegd geen idee,’ zegt Jacob. Hij volgde de LTS en daarna de MTS, waarna hij aan de slag ging als bouwkundig tekenaar. ‘Dat heeft ook wel met geschiedenis van gebouwen te maken, dus ik denk dat het daar wegkomt.’ De interesse voor het verleden werd ook aangewakkerd toen de basisschool op de Pol in 1982 het honderdjarig jubileum vierde. Als lid van de reüniecommissie ging Bezema destijds op zoek naar oude foto’s, waarbij hij terechtkwam bij Sieny Veurman, die boeken vol foto’s en krantenknipsels had van Peize en omstreken. Zo begon ook Jacob met verzamelen. Vanaf het begin is hij betrokken bij de historische vereniging in Peize, die in december 1986 werd opgericht en dit jaar het 35-jarig jubileum viert. Of dat feestelijk wordt gevierd is nog even de vraag. ‘Ik mis de activiteiten wel,’ geeft Bezema aan. ‘Maar veel van onze leden zijn al op leeftijd. Dan is het een te groot risico om iets te organiseren.’ Wel liet de vereniging historische ansichtkaarten drukken en deelde zij thee uit aan leden. Plannen voor de toekomst zijn er ook nog genoeg. ‘Hopelijk kunnen we binnenkort weer eens een bijeenkomst houden,’ mijmert Jacob. ‘En we willen graag weer een expositie maken.’ Maar eerst gaat hij deze zomer klussen, zodat de verbouwing eindelijk wordt voltooid.
