Noordenvelders, Monique Roossien

Deel 17

Wie aan Monique Roossien denkt, denkt automatisch aan Mo’s Café. De markante kroegbaas heeft in de voorbije jaren een reputatie opgebouwd met haar oer-Hollandse bruine kroeg. Het is een uitstervend fenomeen in Nederland, maar in Roden houdt het café met gemak stand. Daarnaast breidt Monique haar activiteiten uit. Ze streeft ernaar om op 3 augustus een pannenkoekenhuis te openen aan de Brink.

We treffen Monique op de woensdag voor Kleintje Rodermarkt. Ze had wel even tijd, ondanks haar bomvolle agenda. Er moet een hoop gebeuren voor zulke weekenden. Vandaar dat ze standaard vakantie neemt na beide Rodermarktedities. Haar favoriete bestemming? ‘Marbella. Ik ga altijd naar Marbella. Heerlijk weer. En als ik er ben probeer ik ook te leren van hun manier van werken. Ik kijk naar hoe zij daar de horeca runnen en of ik daar wat van kan opsteken’, zegt Monique. Zo ziet zij een tapasbar wel zitten. ‘In Spanje krijg je bij de borrel altijd wat te eten. Iets kleins, maar toch. Ik vind dat mooi. Zelf ga ik ook vaak met nootjes, kaas en worst in de rondte. Of laat ik een schaal bitterballen rondgaan. Het is een stukje gastvrijheid.’ Maar nog voor de geboren Stadjer over een tapasbar kan nadenken, moet er tijd worden geïnvesteerd in het pannenkoekenhuis. ‘Hoe ik op het idee kwam? Dat is wat gek gegaan. Ik was aan het wandelen met een vriendin, toen ik opmerkte dat het pand aan de Brink wel wat op een Hans en Grietje-huis leek. Die gedachte bleef in mijn hoofd zitten.’ De impulsieve Monique besloot de stap te wagen. ‘Zo ging dat destijds ook met het café. Daarvoor werkte ik gedeeltelijk in de zorg en gedeeltelijk in de horeca. Maar toen kwam dit pand vrij en bedacht ik mij dat je hier een perfecte bruine kroeg van kon maken.’Zelf zal Monique zich bezig blijven houden met haar café. Dochter Stephanie zal de dagelijkse leiding in het pannenkoekenhuis krijgen. Het streven is om op 1 augustus alles klaar te hebben en dan 3 augustus de officiële opening te laten plaatsvinden. ‘We zijn al druk aan het verbouwen. Niet dat er heel veel moet gebeuren, het is vooral verven en renoveren’, aldus Monique. ‘Het leuke aan pannenkoeken is dat je die de hele dag door kunt serveren. We denken er dan ook over na om ’s ochtends al vroeg open te gaan, zodat men hier ook voor een ontbijt terecht kan. Er zijn vrij veel wandelaars en fietsers die vroeg op pad zijn, maar nergens terecht kunnen. Een kok hebben we overigens al. Verder zoeken we nog hulp in de bediening.’Wie in de horeca werkt, zal flink zijn best moeten doen. Het is hard werken, iets wat Monique gelukkig niet schuwt. ‘Je moet zorgen dat je naamsbekendheid hebt. En je zult hard moeten lopen. Daar heb ik gelukkig geen moeite mee. De horeca trekt mij, ik vind het een fantastisch beroep. Maar de zorg lag mij ook echt. Heel soms heb ik heimwee naar de zorg.’ Dat Mo’s Café een populair café onder Noordenvelders is, komt volgens Monique door het intieme karakter. ‘Het is hier erg ons kent ons. Daarnaast doen wij een stukje extra voor onze klanten. Dat maakt het dat sommige bezoekers mij “moeke” noemen’, lacht ze. In het café komen teams van Roden, ONR maar ook Zevenhuizen geregeld een biertje drinken. ‘Alles loopt hier door elkaar. Ook ONR en VV Roden. Van enige rivaliteit is in het café geen sprake. Zo moet het ook zijn.’Het mag dan wel goed gaan met haar bruine café, Monique ziet ook dat steeds meer bruine kroegen verdwijnen. ‘In de Stad heb je veel concurrentie. Je ziet dat sommige kroegen het hoofd niet meer boven water kunnen  houden. En we slaan natuurlijk een beetje door met het rookbeleid. Dat er niet meer in de kroeg mag worden gerookt, vind ik prima. De meeste gasten vinden het ook fijn. Maar als men straks al niet meer op het terras mag roken, dan gaan we te ver met de betutteling. Ik snap dat het voor mensen die zitten te eten niet fijn is, maar moet ik straks klanten van mijn terras sturen omdat ze niet mogen roken? Wat gaan we dan doen? Een soort paal aan de overkant van de straat zetten waar men omheen moet staan?’