Noordenvelders; Nancy Bekkering
RODEN – Ze vierden hun 30-jarig huwelijk van 2,5 jaar geleden afgelopen week met het gehele gezin in Athene. ‘Een heerlijk samenzijn waar nu ook onze 9 maanden oude kleindochter van de partij was’, vertelt Nancy Bekkering-Bruins. Sinds haar komst koos Nancy ervoor om zo eens in de twee weken ook op te passen. Hoewel het eigenlijk niet in haar werkschema paste, vond ze het fijn om haar agenda toch een dag leeg te maken en te houden. ‘Ik moet het echt leren, loslaten, maar ik geniet volop van mijn oppasdag.’
De mama van vier kinderen, inmiddels twee uit huis en twee al grote pubers nog thuiswonend, heeft haar kantoor aan huis waar in een grote kast een grote schare aan dossiermappen hangen en waar twee grote computerschermen opvallen. ‘Dat is omdat ik slechte ogen heb’, aldus Nancy.
Nancy wilde na de meao eigenlijk naar de heao. Ze schreef zich niet in omdat ze niet had verwacht te slagen. Ze slaagde toch en kwam met een leer- en arbeidsovereenkomst terecht bij een bank. ‘Het mooie ervan? Ik leerde daar ook nog eens mijn man kennen.’ Bij een bankagentschap komt Nancy vervolgens in aanraking met de makelaarswereld. Ze deed hbo woningmakelaardij en rolde op die manier het vak in. Toch merkte ze dat ze hier door omstandigheden niet helemaal op haar plek zat. Ze had net haar 3e kindje en voelde dat ze iets moest zoeken zonder stress. Ze belandde bij WiN, had daar een leuke tijd maar ze merkte dat ze verdieping miste. ‘Wel wist ik na een coachingstraject dat ik iets met welzijnswerk wilde blijven doen.’ Ze kreeg de ruimte om haar eigen praktijk te beginnen. ‘Mijn eigen praktijk als mantelzorgmakelaar en wat heeft het mij al veel gebracht.’
Als mantelzorgmakelaar is ze vooral aan het werk voor mensen die naar de Wet Langdurige Zorg moeten, maar die niet weten wat de consequenties zijn, wat de mogelijkheden zijn en welke valkuilen er zijn. ‘Ik wil eigenlijk niet dat mensen mij betalen, dat voelt niet goed. Ik kijk altijd of er een voorziening voor ze is.’ Ze wil de zorg graag voor iedereen toegankelijk en inzichtelijk maken. Daarbij is ze constant op zoek naar de juiste kanalen om de juiste zorg en ondersteuning te krijgen. ‘Ik hou ervan om bijvoorbeeld uit te zoeken hoe iemand zo lang mogelijk thuis kan blijven wonen.’ Als onderaannemer mag Nancy inmiddels ook cliëntenondersteuning bieden aan mensen die al in de WLZ zitten.
Nancy heeft zelf genoeg ervaring als mantelzorger. Eerst voor haar vader en nu ook voor haar moeder. Ze vertelt dat ze met de wetenschap van nu het destijds bij haar vader anders had willen aanpakken. ‘Nu ben ik assertiever en heb ik de mantelzorg voor m’n moeder anders ingezet. Dat gun ik iedereen!’
Nancy zet zich ook in voor de Stichting Zulu Aid, een stichting die werd opgericht door haar zus. Zij was geraakt door een boodschap achter een kralen ketting. Een ketting, gemaakt door mensen in Zuid-Afrika die te maken hebben met aids, veelal gemaakt door oma’s die zorgen voor kleinkinderen, waarvan de ouders zijn gestorven aan aids. Toen de zus van Nancy overleed vond ze het niet meer dan logisch om datgene waar zij haar ziel en zaligheid had ingelegd, voort te zetten. Ze beheert nu de webshop en ze staat zo nu en dan op een marktje. ‘En’, zegt ze blij, ‘binnenkort gaat ook de wereldwinkel producten verkopen.’
Nancy wil zichzelf vooral typeren als organisator. Ze mag graag samenwerken en mensen om zich heen verzamelen die ze in kan zetten om de juiste zorg te geven. ‘Mantelzorgmakelaar, het klinkt misschien wat commercieel, maar ‘makelen’ betekent wel verbinden.’ En Nancy is dat ten voeten uit, een echte verbinder. Bij haar staat de mens centraal en niet het systeem.
In haar vrije tijd is Nancy vooral buiten. In de zomer gaat ze er samen met haar man op de mountainbike op uit en in de winter maken ze samen lange wandelingen. En zet ze zich als ambulant begeleider vrijwillig in voor een dame die eenzaam is. ‘Het enige wat ze buiten de deur nog heeft is een uitje naar een winkelcentrum en dat doe ik graag voor haar.’ Ze wil het belang van vrijwilligerswerk en mantelzorgers daarmee nog even aankaarten. ‘Zonder vrijwilligers komen we er niet en zonder mantelzorgers valt de hele zorg in duigen.’