Noordenvelders – Paul van Geert

Afbeelding
actueel

WESTERVELDE - Barbecuefanaat, schilder, meubelmaker en oh ja, hoogleraar ontwikkelingspsychologie. Dat is de in Westervelde wonende Paul van Geert. De in Gent geboren Noordenvelder woont sinds 1976 in Nederland. Zijn vader had al grote belangstelling voor mensen, al werkte hij niet in de psychologie, maar in de textiel. Schilderen deed zijn vader ook. Wat duidelijk aanstekelijk werkte.
‘Ik wilde eigenlijk wel de Kunstacademie doen. Ik begon op mijn 15e met schilderen en mocht daarvoor de olieverf van mijn vader gebruiken. Mits ik héél zuinig was. Mijn vader vond de kunstacademie niet zo’n goed idee, daar was namelijk geen droog brood in te verdienen.’
Kunst was niet het enige wat de belangstelling van de jonge Paul wekte. ‘Ik had een zus met downsyndroom. Misschien was zij de inspiratie voor het feit dat ik psychologie ging studeren. Op mijn zeventiende, vlak voor ik ging studeren, werd ik gevraagd om een maand les te geven aan zwakbegaafde kinderen. Met als enige reden dat ik ging studeren en een zus met downsyndroom had. De intenties waren natuurlijk prima, maar ik heb daar alle fouten gemaakt die ik kon maken.’ Hij grinnikt bij de herinnering. ‘Ik merkte al snel dat wij mensen de neiging hebben alles in hokjes op te delen. Mensen met Down zijn leuk en sociaal. Maar dat zijn ze niet allemaal, mijn zus was erg atypisch. De mens is een van de meest complexe wezens die op aarde rondlopen. Ook door de mogelijkheden die ze hebben. Je kunt mensen niet in hokjes verdelen. Wat ik altijd een interessant onderwerp vond, was hoe kennis wordt overgedragen. Je hebt jaren nodig om kennis en vaardigheden over te dragen. En hoe leer je kinderen vaardigheden aan die ze pas veel later in hun leven nodig hebben?’
Voor een van zijn onderzoeken gebruikte hij zijn zoon. ‘Ik ben in 1975 gepromoveerd op onderzoek naar taalontwikkeling. Daar werd wel meer onderzoek naar gedaan, maar ik vind dat je beter één kind 1000 dagen kunt volgen, dan 1000 kinderen te testen op hun woordenschat. Dus elke dag schreef ik fonetisch op wat hij allemaal zei.’
Naast hoogleraar met een flink aantal publicaties, is van Paul van Geert schilder. Op de zolder van zijn huis hangt een collectie schilderijen, waarvan elk exemplaar een verhaal vertelt. Dat van Geert graag buiten de hokjes denkt, is te zien aan zijn materiaalkeuze; kastdeuren, hout op hout, panelen, alles wordt gebruikt om op te schilderen. En als er na jaren een barst in het hout ontstaat, onderstreept die barst het verhaal alleen maar. Sommige schilderijen bestaan uit meerdere delen waarvan er een deel weggevouwen kan worden. Hier en daar wordt tekst gebruikt. Tussen de werken door lopen geeft een gevoel alsof je bij mensen naar binnen gluurt, het effect van het soms perfect weergeven van een gezichtsuitdrukking hier, of een gebalde vuist daar. Ook de kunst is onderhevig aan de hokjesgeest, merkt van Geert. ‘Ik vraag me wel eens af wat er straks met mijn schilderijen moet gebeuren, als ik er niet meer ben. Ik heb wel eens contact opgenomen met een aantal musea, maar hoewel ze over het algemeen erg positief zijn, hebben ze geen belangstelling voor de collectie. Bij kunst speelt kwaliteit een relatief kleine rol. Er is veel willekeur. En kunst wordt enorm overgewaardeerd. Het lijkt wel of het de religie heeft overgenomen. Laten we het vooral niet groter maken dan het is. Neem nu die tentoonstelling over Frida Kahlo in Assen. Ik heb waardering voor de manier waarop de tentoonstelling is ingericht, maar we kijken bijna met religieuze gevoelens naar de schilderijen, ze worden enorm gehypet.’
Dat van Geert een bijzonder veelzijdig mens is, bewijzen ook de meubels die hij maakte. ‘Geïnspireerd op een kast die wij eens op de kop tikten. Dat bleek een kast van Gustave Serrurier-Bovy te zijn, een Belgische architect en meubelontwerper. Net zoals we nu Ikea hebben, bedacht hij een collectie meubels die wat betaalbaarder waren en door mensen zelf in elkaar konden worden gezet. Naast de kasten, heb ik ook een prieel gemaakt dat op de kast van Gustave Serrurier-Bovy gebaseerd is.’
Niet alleen de kasten die van Geert maakte ademen creativiteit uit, het hele huis staat vol met kunst. En dat begint al bij de vloeren, waarvoor echtgenote Marleen tegelpakketten gebruikte. Ze legde de tegels in een patroon zodat ze een tapijt vormen. ‘Mooi hè? En kijk, boven de tafel hangen de paasdecoraties nog.’ De decoraties boven de lange tafel geven vooral een gezellige zomersfeer. Bij het afscheid nemen wordt nog een kort rondje door de tuin gedaan, het domein van Marleen, die op dat moment op de kop in de tuin staat. ‘Mooi is de tuin hè?’ zegt van Geert trots. ‘Overal zijn hoekjes en verrassende dingen te zien.’ En dat verrassende weerspiegelt nu toevallig ook precies deze Noordenvelder.

UIT DE KRANT