Noordenvelders: Reinie Neef
RODEN – Eind 2020 stopte hij met werken. Vanaf dat moment zat hij thuis, maar verveelde hij zich nog geen dag. ‘Oké, het duurde een week’, moet Reinie Neef eerlijk bekennen, ‘maar toen had ik m’n draai gevonden.’ Hij begon met de verbouwing van zijn huis, deed daarbij heel veel zelf, en hielp ook in de woning van z’n dochter die in Roden kwam wonen. Maar bovenal geniet hij vanaf dat moment vooral van z’n zes kleinkinderen waar hij regelmatig op past. ‘Die lachende gezichtjes van ze, het mooiste wat er is.’
Bijna dertig jaar werkte hij voor KPN. Maar ooit begon hij als hulp postbesteller op de zaterdag in Roden. De liefde voor post. Het ontstond toen ze boven het oude postkantoor in Leek woonden, daar waar ook z’n vader bij de post werkte. In 1966, Reinie was toen tien jaar, verhuisde het gezin naar Roden. De Rôner, want zo voelt hij zich echt wel, werd fulltime postbode en genoot van de vrijheid die hij hierin voelde. ‘In de ochtenden sorteerden we met elkaar op het postkantoor in Roden, daarna ging ik lekker alleen de straat op.’ Hij vond ‘t het mooist dat hij niet wist waar hij de dag erna naartoe zou gaan. Hij kwam overal. Op de fiets, maar ook wel met de auto als de afstanden langer waren.
Op een gegeven moment kwam er een splitsing tussen post en postkantoren. Reinie stapte over op het laatste. Hij ging naar verschillende kantoren om te vervangen. ‘Daar waar iemand nodig was, ging ik naar toe en ik zat dus zelfs wel op Ameland.’ Weer overal en nergens, want je moest hem niet vertellen dat hij vier weken achter elkaar op eenzelfde plek zou zitten. ‘Ik hou van die afwisseling’, vertelt Reinie. Hij was zelfs nog een tijdje kassier, had hij al het geld in beheer. Dat kunnen we ons in deze tijd niet meer voorstellen.
Een heftige ervaring was de overval op een postagentschap in Selwerd. ‘Ik riep nog tegen iemand: ‘doe iets, pak hem’, bleek de man bij de deur een handlanger te zijn.’ De overval had veel impact. Want toen hij op de mat een briefkaart vond waar hij zich de maandag na een weekje vrij moest melden, kon hij even niet meer stoppen met huilen. Hij ging naar de huisarts die voor de zekerheid een hartfilmpje wilde maken. ‘Toen bleek nota bene dat ik een afwijking had aan m’n hart. Echt een geluk bij een ongeluk.’ Als er geen overval was geweest was de afwijking aan z’n hart nooit ontdekt. Na de operatie werd hij 100% genezen verklaard.
Na z’n carrière bij de post en postkantoren maakte Reinie de overstap naar KPN waar hij aan de wieg stond van ‘electronic billing’. Hij had aan het bedrijf lange tijd een goede werkgever, maar reorganisatie zorgde ervoor dat hij in 2008 voor zichzelf begon. In het nieuwe avontuur hield hij zich met twee compagnons bezig met track & trace voor auto’s. Het liep geweldig goed. Omdat ze geen opvolgers hadden besloten ze de aandelen enkele jaren daarna te verkopen. Reinie bleef nog totdat er iemand was gevonden om zijn werkzaamheden over te nemen.
In de nieuwe fase van zijn leven liet hij al snel z’n handen wapperen. Zoals gezegd, vooral bij een paar verbouwingen, maar ook bij de voetbalvereniging. Elke maandag- en vrijdagochtend gaat de wekker en is hij op tijd te vinden op en bij het veld. Het is vooral onderhoud plegen, maar ook het schoonhouden van de kleedkamers of het aanvegen van blad. ‘Er is altijd wat te doen en anders bedenkt onze opperman wel iets’. Verder staat hij eens in de vier weken in de kantine en was hij ook jarenlang secretaris van de club. Je zou toch denken dat daar een sportman spreekt. ‘Nee, niet echt’, lacht hij, ‘ik kijk liever’. Het 1e elftal wordt op de voet gevolgd en op dagen dat ze thuis spelen staat hij trouw langs de lijn.
Nu ook tijd om lekker op vakantie te gaan? ‘Een vakantieganger ben ik niet echt’, laat hij weten. Door de familie zijn Reinie en z’n vrouw op best een aantal bijzondere plekken geweest. Maar voor hen geldt vooral: Oost, west, thuis best. ‘Kijk eens hoe we wonen, dat geeft zo’n vrij gevoel.’ Rustmomenten vindt hij vooral in z’n fauteuil met een goed boek. Z’n favoriete boek? ‘Als het maar spannend is, een Scandinavische thriller bijvoorbeeld.’ Liever raadsels en tot het eind van een boek worden meegesleept dan al het nieuws op televisie waarbij hij zich vaak afvraagt of het wel waar is. Dat gooit hij maar liever over z’n schouders. Een nuchter man. ‘Op veel wat er in de wereld gebeurt heb je geen invloed. Ik laat alles maar op mij afkomen, het komt zoals het komt’, sluit Reinie af.
