Noordenvelders; Richard Veurman

Afbeelding
actueel

Deel 20


Richard Veurman, volkvermaker pur sang. Als voorzitter van Volksvermaken Peize is hij een bekend figuur in het dorp. Maar ondanks zijn relatieve bekendheid, staat Richard niet graag in de spotlights. ‘Ik vond het nooit prettig om in de spotlights te staan. Als ik een spreekbeurt moest geven op school, dan was ik ontzettend zenuwachtig. Dat is – mede door toneel – beter geworden. Al houd ik er nog niet van als ik de hele dag in de belangstelling sta.’


Peize, 19 juni. Het is warm aan de Oude Velddijk. Het kwik nadert de 30 graden. Richard zet twee glazen cola op tafel en vertelt over zijn plekkie. Zijn achtertuin grenst aan het Evenemententerrein. Niet onhandig, geeft hij toe. ‘Na de Paardenshow kon ik zo het hekje overstappen en dan was ik weer thuis’, lacht hij. Vanuit het ooievaarsnest klinkt ondertussen de zang van een ooievaar. ‘Nee, het is een top plek. Zeker weten. Ik heb zelfs nog eens olifanten in mijn tuin gehad, toen het circus hier neerstreek.’


In het dagelijks leven is Richard hovenier en leraar. ‘Sinds kort ben ik invalkracht op de Ronerborg’, vertelt hij. ‘Ik geef drie dagen les en kruip op donderdag en vrijdag de tuin in. Het zijn twee hele andere takken van sport, dat geef ik toe. Maar de combinatie bevalt me heel goed.’ Richard groeide op in Altena. ‘Maar dat was vroeger één pot nat. Het maakte niet uit of je uit Altena of Peize kwam. Vanaf de herindeling is dat gevoel wat verminderd. Nu kom je écht uit Peize of uit Altena. Toen de gemeente Peize nog bestond, voelde iedereen zich gewoon Peizenaar.’


In Altena begon de vrijwilligerscarrière van de huidige voorzitter van Volksvermaken. ‘Ik was achttien toen ik secretaris van de belangenvereniging Altena werd. Daar begon het eigenlijk. Sindsdien heb ik altijd vrijwilligerswerk gedaan. Ik heb er veel van geleerd en ook veel fout gedaan’, herinnert Richard zich. ‘Zo vergat ik eens de jaarvergadering. Werd ik ’s avonds gebeld met de vraag waar ik bleef. Moest ik halsoverkop alles nog uitprinten.’


Zijn rol als secretaris vormde wel mooi de opmaat naar meer vrijwilligerswerk. Inmiddels is hij al jaren voorzitter van Volksvermaken. Daarmee treedt hij in de voetsporen van zijn opa, die eveneens Volksvermaker was. ‘Vrijwilligerswerk geeft mij energie’, zegt hij. ‘Natuurlijk is het vaak druk, maar ik houd er nu eenmaal niet van om niets te doen. Dan word ik onrustig.’ De agenda van Volksvermaken staat voor het komende jaar alweer bomvol. ‘En dat is voor de leefbaarheid in een dorp ook hartstikke belangrijk. Alle evenementen die hier worden georganiseerd, zijn zeer waardevol. Dat hoor je bijvoorbeeld ook van mensen die hier nog niet zolang wonen. Zij waarderen het misschien nog wel iets meer.’


Ieder jaar is de agenda van Volksvermaken uit te tekenen. Hierdoor is het lastig om vernieuwend te blijven. ‘We willen een goede mix vinden tussen enerzijds vernieuwing en anderzijds traditie’, zegt Richard. ‘Traditie is in dit land een beetje een vies woord geworden. Maar als ik kijk naar bijvoorbeeld het klootschieten hier in Peize en ik zie dat daar ieder jaar weer ontzettend veel mensen aan meedoen, dan kun je moeilijk zeggen dat het niet leeft. Hetzelfde geldt voor de Paardenshow. Ik heb niets met paarden, maar er komen toch mooi 1500 man op zo’n evenement af.’


Gelukkig heeft Richard ook buiten Volksvermaken om een leven. Zo onderhoud hij een goede band met Olivier, een stiefzoon uit een vorige relatie. ‘Hij voetbalt bij Peize en komt eens in de twee weken bij mij logeren. Die band is heel sterk. Ik gaf afgelopen jaar zijn team ook voetbaltraining. Misschien dat ik weer iets te snel ja heb gezegd, maar goed…’ Sinds drie jaar is Richard verder gelukkig met zijn nieuwe vriendin, Minke. ‘Volgend jaar gaan we zelfs trouwen’, vertelt Richard trots. ‘Al ben ik ook een beetje zenuwachtig. Dan staan we de hele dag in de spotlights. Maar goed, het is maar één keer. Ik kijk er vooral naar uit.’


Als raadslid is Richard ook op gemeentelijk niveau druk bezig. ‘Het bevalt goed’, zegt hij daarover. ‘Ik ben nu één jaar raadslid en leer veel. Ik denk dat het wel wat jaren duurt, voor je écht helemaal in je rol zit.’ De leraar annex tuinman houdt zich met enkele interessante portefeuilles bezig. ‘Onderwijs, afval, openbare ruimte, ICT veiligheid en het centrum in Peize, want ook die zal op de schop moeten.’ Dan, lachend: ‘Het draait natuurlijk niet allemaal om Roden.’

UIT DE KRANT