Noordenvelders: Rudy Douwes

Wie kent hem niet? Jarenlang hielp hij met de bouw van de Rodermarktwagens van de Bomenbuurt. Heeft het laswerk gedaan van zeker zo’n twintig wagens. En als die wagen klaar was, trok hij die met zijn rode trekker zelf door het dorp. En als u hem daar niet van kent, dan is het waarschijnlijk wel in zijn functie van verkeersregelaar tijdens de Rodermarkt of een ander Volksvermaken event. Rudy Douwes doet namelijk graag iets voor een ander. En bovenal is hij een gezelligheidsmens. In zijn vrije tijd knutselt hij graag aan zijn Mc. Cormick trekker uit 1955.

Al heel wat jaren woont Rudy Douwes met zijn vrouw Antje aan de Zultereschweg in Roden. En hij is niet van plan er ooit weg te gaan. Rudy is graag thuis, hij heeft er alles. Die keer dat hij Vadertje Tijd was, dat was Rudy’s  allermooiste herinnering aan de Versierde wagenoptocht. Ondertussen scharrelt Antje de foto uit een doos op. ‘Geweldig was dat. Ik leek wel Sinterklaas. Ik vind het mooi om te doen. De sfeer, al die mensen aan de kant. Ik ken er zoveel, ze roepen van alles naar je.’ Ruim twintig jaar geleden raakte Rudy betrokken bij de bouw van de Rodermarktwagens. ‘Hilbrand van der Molen was fanatiek bouwer bij de Bomenbuurt. Hij zei op een gegeven moment: jij gaat mee. Een mooie tijd was dat. We deden alles samen, met elkaar. Ik heb bijna alle wagens in elkaar gelast. Nu bouw ik niet meer, maar rijd nog wel voor de wagens. De laatste jaren voor de bouwgroep Creatief.’ Antje valt bij: ‘maar dat doe je ook niet meer.’ Rudy neemt een slok van zijn Hertog Jan. ‘Nou, als ze me vragen doe ik het zo weer. ‘Ik ben ernstig ziek geweest in de coronaperiode. Ik was de laatste die geopereerd werd. Dan ga je wel anders denken. Je stelt helemaal niets voor als mens. Je moet het nu doen, er zelf wat van maken’,

Niet dat Rudy en zijn vrouw de koffers pakken naar een ver oord. Nee zeg. Vakantie is niet aan Rudy besteed. Antje gaat altijd met een vriendin en Rudy blijft thuis. ‘We zijn laatst drie dagen naar Vlieland geweest. Na een dag denk ik al: nog twee dagen. Ik ben het liefst thuis. Ik heb veel aanloop, vrienden die even een biertje komen drinken. Gezellig vind ik dat. We wonen in een volksbuurt. Al worden de huizen hier zo vlug verkocht dat ik soms niet eens meer weet wie er woont.’ Rudy heeft een voorliefde voor oude trekkers. Onlangs nog, heeft hij een oude Ferguson TEF uit 1953 helemaal gerestaureerd. Nu werkt hij aan een Mc. Cormick 322 uit 1955. Het rode trekkertje staat in zijn schuur achter het huis, het domein van de sympathieke Roner. Ieder onderdeel wordt vakkundig in originele staat teruggebracht. ‘Ik ben lid van de trekkerclub in Roderesch. Een paar keer per jaar maken we een trekkertocht. We sluiten altijd af met een barbecue, per toerbeurt bij iemand thuis.’ Nog een maandje heeft hij nodig om de Mc. Cormick weer helemaal tiptop te krijgen. Daarna staat –ie hoogstwaarschijnlijk niet lang meer in de schuur van Rudy. ‘Ze zeuren nu al: wanneer heb je hem klaar? Ze weten allemaal dat ik ermee bezig ben. De tamtam spreekt wel, haha.’

In zijn werkbare leven heeft Rudy van alles en nog wat gedaan. Hij is begonnen als smid bij een smederij in Nieuw-Roden. ‘Later ben ik naar Mebatherm gegaan en weer later naar Staalmeubel.’ Dan lachend: ‘En ik heb kippen gevangen voor een bedrijf in Oosterwolde. Dat deden we door heel Nederland. In Loenen aan de Vecht liepen zes miljoen kippen in een schuur. In de ene hand pakte ik er vijf, in de andere hand zes, daarna gooide ik ze in bakken. Mijn opa zei altijd: je moet alles een keer gedaan hebben in het leven. Het laatste wat ik gedaan heb zijn manometers maken bij VDH in Roden.’ Voor Volksvermaken zet hij zich graag in als verkeersregelaar. Al twintig jaar lang. ‘Het is zo gezellig, al die praatjes. We hebben een leuke club. Heel vaak krijgen we koekjes en drinken van mensen. We kregen er altijd een beetje geld voor. Op een goed moment zei ik: stop dat geld maar in een pot. Gaan we één keer per jaar van barbecueën met de vrouwen, dan hebben zij ook eens wat. Dat doen we nog steeds. Elk jaar bij Onder de Linden.’ Rudy Douwes geeft zijn leven een dikke tien. ‘Ik heb alles wat ik hebben wil. En alles wat ik heb, heb ik zelf betaald. Naar anderen kijken doe ik niet. Je moet doen wat je zelf kunt en gewoon lekker genieten. We zijn hier maar even.’