Noordenvelders: Stijn Bodde

Afbeelding
actueel

Stijn Bodde is huisarts. Huisarts in coronatijd tegenwoordig, wat maakt dat hij bijna op ieder moment van de dag met het virus te maken heeft. Buiten zijn werk om – Bodde draagt als huisarts zorg voor 2300 inwoners in de omgeving van Roden – mijdt hij bijna ieder sociaal contact. De dagelijkse stroom aan nieuwe informatie houdt hem flink bezig, terwijl hij ondertussen probeert ook passies als vinyl en fietsen de nodige aandacht te geven.


Samen met zijn vrouw en twee vrolijke zoons, woont Bodde sinds een paar jaar in Roderwolde. ‘Daarvoor woonden we in Groningen. Ik kwam hier per toeval terecht, tijdens het fietsen. Ik zag mensen bij Peizermade oversteken en dacht: wat zal daar te doen zijn? Toen ontdekte ik de omgeving van Roderwolde en nam ik het op in mijn vaste trainingsrondje. Later kwam deze kavel vrij en besloten we hierheen te gaan.’


Toeval dus. Net zoals het toeval was dat Bodde überhaupt huisarts werd in Roden. Het was bij Vera, het kleine muziekhuis te Groningen, dat hij huisarts Joris van Mastrigt trof. ‘Hij vertelde dat hij ging stoppen als waarnemer bij huisarts Jongepier en polste mij. De rest is geschiedenis, zou je kunnen zeggen.’


Als zittende huisarts weet Bodde dat hij patiënten vaker zal zien. ‘Dat schept een band. Je ziet mensen in meerdere stadia van hun leven.’ En volgens de huisarts is het werk niet radicaal veranderd na het uitbreken van het coronavirus. ‘De zorg voor patiënten met ernstige ziekten gaat gewoon door. Ik heb het afgelopen jaar veel slechtnieuwsgesprekken moeten voeren. Dat viel mij op.’


Het is donderdag wanneer we Bodde spreken. De enige dag dat hij vrij is, al is vrij een breed begrip. De kinderen moeten zo af en toe geholpen worden bij het thuisonderwijs en natuurlijk blijft de informatie over de huidige pandemie binnenstromen. Zo ook vanochtend, toen Bodde op Teletekst last dat men volgende week begint met het vaccineren van de ouderen boven de 90 jaar. ‘Deels door de GGD, deels door de huisartsen. Hoe de verdeling is, weet ik nog niet. Zulke berichten roepen bij mij direct vragen op.’


Maar de bereidheid onder huisartsen om te vaccineren is hoog, benadrukt Bodde. ‘We willen heel graag helpen. Sterker nog: ik zou al mijn 2300 patiënten wel willen vaccineren. Ik denk dat meer autonomie voor de huisartsen de opkomst ook ten goede zou komen. Nu moet men waarschijnlijk naar Groningen om te prikken, terwijl wij het ook zouden kunnen doen. Dat doen we immers al jaren met de griepprik. Afgelopen jaar was de opkomst ontzettend hoog, maar ook toen ging het prima. Binnen onze praktijk zijn er nog maar twee mensen gevaccineerd, omdat zij in een woonzorginstelling zitten. In totaal moet minstens 70 procent van de bevolking gevaccineerd worden. Dan bereik je groepsimmuniteit. We hebben kortom nog een lange weg te gaan.’


De manier waarop huisartsen betrokken worden bij het coronabeleid, laat volgens Bodde te wensen over. Hij neemt de mondkapjes in zijn praktijk als voorbeeld. ‘Op stel en sprong moesten wij overal mondkapjes wegtoveren. Via Facebook en Twitter deed ik een oproep, waardoor menig Rodenaar mondkapjes van de bouwmarkt kwamen leveren. Daar doen we nog steeds mee. Maar eigenlijk zou dat vanuit de overheid moeten worden gefaciliteerd natuurlijk.’


Toch weet Bodde dat kritiek op het coronabeleid makkelijk is. Het is één van de redenen dat hij niet iedere talkshow volgt. ‘Daar schuift dan vaak een wetenschapper aan, die veel kan vertellen maar weinig zekerheid kan bieden. Dat is ook de basis van wetenschap: dat je altijd twijfelt. Maar als er vervolgens een corona-ontkenner tegenover zit, krijg je dat de corona-ontkenner allerlei ongefundeerde meningen kan geven met een bepaalde stelligheid, terwijl de wetenschapper gefundeerd allerlei onzekerheden op tafel legt. Dat geeft te denken.’


Niets menselijks is Bodde vreemd. Ook hij moet na een lange dag werken tot rust komen. Dat doet hij onder meer door één van zijn duizend vinylplaten op te zetten. ‘Ik luister de muziek die je vaak in Vera tegenkomt’, lacht hij. ‘Van garagerock tot punk. En natuurlijk soul. Al moet ik zeggen dat ik volwassener wordt in mijn smaak. Meer americana bijvoorbeeld. Dat is meteen wat toegankelijker voor mijn kinderen en vrouw. Als ik van die experimentele muziek opzet, zie je ze soms kijken met een blik van: wat is dit?’


Daarnaast is fietsen heel belangrijk voor Bodde. Op een racefiets of met de mountainbike: als er maar enig tempo in zit. En nee, dan schuwt hij de lange tochten niet. Zo herinnert hij zich de Drenthe200 van 2017. Een legendarische editie, die Bodde uiteindelijk niet zou voltooien. ‘187 kilometer had ik op mijn teller. Ik raakte onderkoeld en belandde in Norg in een EHBO-post. Gelukkig heb ik hem eerder al eens uitgereden. Afgelopen jaar heb ik bewust meer gefietst om gezond te blijven. 8500 kilometer. Aardig wat, vind ik. Maar als je dan ziet dat er mensen zijn die met gemak 15.000 kilometer fietsen, dan relativeert dat weer.’

UIT DE KRANT

Lees ook