Noordenvelders: Tim van der Meulen
NORG - Dit is wat hij altijd al wilde. Een eigen horecazaak. Samen met een compagnon stapte Tim van der Meulen drie jaar geleden in de uitdaging die Norgerhout heet. Door corona waren het pittige jaren, maar beide eigenaren staken de handen uit de mouwen. Tim werd in die periode varkensboer en zat maandenlang werkelijk van top tot teen onder de varkensmest. Het geld wat hij verdiende werd gebruikt om alle tekorten van het personeel aan te vullen. En zo kon iedereen uiteindelijk in dienst blijven.
Z’n eerste stappen in de horeca zette Tim bij een feestje van een oom en tante waar hij als tiener voor de gasten biertjes mocht tappen. Daarna deed hij een snuffelstage bij De Kruisweg in Marum. ‘Geloof me, toen al wist ik dat dit was wat ik wilde.’ Het ontmoeten van mensen en ze een mooie avond bezorgen, dat is waar hij van genoot. En nog steeds. ‘Ik ben bij het moment dat gasten ontspannen zijn. Dat ik daar een bijdrage aan mag leveren én van mag meegenieten, dat is toch prachtig.’ Een echte gastheer dus, die graag dat stapje extra zet. ‘Ik zou niets anders willen’, zijn z’n woorden. Bovendien is het volgens Tim goed om op de werkvloer te staan. Om te zien en te horen wat daar gebeurt en om snel te kunnen schakelen.
Om zover te komen, bewandelde Tim een route die toch wat anders was. Hij deed verschillende opleidingen, maar maakte eigenlijk niets af. Een deeldiploma, dat was voor hem echt het maximaal haalbare. ‘Ik was nogal eigenwijs en ging docenten wel even uitleggen hoe het moest.’ Niet de meest handige manier en Tim adviseert jongelui dan ook een diploma te halen. Het ontbreken van het papiertje heeft hem namelijk wel eens parten gespeeld. Toch denkt hij dat dit zijn weg moest zijn. ‘Ik heb veel geleerd door hard te werken én van verschillende ondernemers.’ Hij hoorde van een interimmer, bij een zaak waar hij werkte, over de 80-20 regel. Voor 80% moet je op één lijn zitten met je collega’s, in die andere 20% mag je er boven staan. Om bijvoorbeeld beslissingen te nemen. Bij Pino leerde hij hoe belangrijk het is dat je altijd hard meewerkt en dat je je gasten moet leren kennen. ‘En met een oom kan ik goed sparren. Hij houdt mij andere inzichten voor.’
En wat betreft z’n eigenwijsheid? ‘Ja, ik was best sturend en zelfs soms dwingend, maar ik kwam er achter dat een andere benadering beter werkt. Niet alleen voor jezelf is dat prettiger, maar vooral ook voor je collega’s. Het komt de sfeer ten goede en daarmee wordt een hoger doel behaald.’ Tim is blij dat hem deze spiegel is voorgehouden.
Een eigen onderneming, het was zijn jongensdroom. Toch had hij die eerste zaak eerder al in een heel andere vorm, namelijk een frietkraam. Het mocht vanwege vergunningen helaas maar een jaar duren. Wat dat betreft was dat misschien nog wel z’n grootste leerschool. Het was een pittige tijd, maar hij kan er nu goed op terugkijken. ‘Sterker nog, misschien was dat wel de ‘schoolperiode’ van vier jaar die ik in één jaar deed’, concludeert Tim lachend.
Tim ontmoette zijn vriendin Melle, hoe kan het ook anders, in de horeca. Nu z’n compagnon weggaat, pakt zij in de zaak steeds meer op. Het is volgens Tim fijn dat zij weet wat werken in de horeca inhoudt. Samen hebben ze een heel voor de hand liggende hobby, uit eten gaan. ‘Genieten terwijl we overal kunnen kijken hoe ze het daar doen.’
Sporten? Dat staat volgens Tim op een wat lager pitje. Kijkend naar zijn lijf baalt hij daar wel wat van. ‘Een excuus in de trant van geen tijd is lekker makkelijk. Als je wilt kun je namelijk overal tijd voor maken.’ Wel eerlijk.
Luisterend naar de jonge dertiger die zelf altijd een duidelijke mening had, zien we nu een milder wordende Tim. Hij vindt het truttig klinken, maar het raakt hem dat er in het land zo weinig acceptatie meer is. Wat zou hij graag hebben dat we meer begrip hebben voor elkaars mening. Dat milde zien we ook meer terug in hoe hij naar z’n medewerkers kijkt. Zo stond hij altijd aan de voorkant en vond hij het bijzonder dat hij nog nooit in de keuken had gestaan. Hij deed een opleiding tot basiskok en deed enige ervaring op. Het deed hem beseffen dat er over de logistiek door hem tot dan toe veel te simpel was gedacht. De horeca, het heeft volgens Tim veel impact op het dagelijks leven. ‘Het is zaak om zuinig te zijn op onze mensen. Daarom hebben alle koks altijd een vrije weekenddag en -avond. Als ik daarom iemand extra moeten aannemen? Dan is mij dat het geld wel waard.’