Noordenvelders: Tineke Nieboer
Deze week werd bekend dat Tineke Nieboer, inmiddels al tien jaar raadslid namens Lijst Groen Noordenveld, zich in gaat zetten voor Code Oranje. ‘Lokaal een stem geven in Den Haag’, zo vat ze haar persoonlijke doel kort samen. Tijdens een wandeling in het Mensingebos (haar ‘kantoor’) laat de geboren Stadjer haar overpeinzende kant zien. Vaak met de welbekende kwinkslag.
Haar kantoor noemt ze het Mensingebos dus. Hier komt ze als psychosyntheticus vaak met haar klanten. Mensen die, zo noemt ze het zelf, bij zichzelf te rade willen gaan omdat ze merken tegen levensvragen aan te lopen die ze niet in hun eentje kunnen of willen beantwoorden. Het gaat hierbij om het vinden van zingeving, een stukje bezinning. Wat is dat voor degene met wie je praat? Ik noem het vaak zinvol werk.’
Nieboer maakte carrière binnen de uitzendbranche. Maar pas nadat ze opgroeide in Groningen, als oudste van drie kinderen. Haar moeder was modinette, haar vader zeeman. ‘Dankzij de extra inkomsten uit het naaiwerk van mijn moeder konden wij sporten’, zegt Nieboer, die als kind al gauw het zwemmen en waterpolo ontdekte. ‘Mijn vader was bij mijn geboorte, zijn eerste kind dus, zo trots als een pauw. Maar als zeeman was hij vaak weg. Toen ik één jaar was, realiseerde hij zich dat hij mij maar weinig zag opgroeien. Hij stopte en begon voor zichzelf. Draglinemachinist werd hij. Een zelfstandig ondernemer. Ook toen maakte hij veel uren, was hij veel op pad, maar hij zat tenminste niet op zee en kon meer bij zijn familie zijn. Ik vond het een dappere keuze.’ Nieboer lacht: ‘Eigenlijk lijkt mijn werk veel op dat van mijn vader. Maar waar hij de grond ontgon, ontgin ik het innerlijk van mensen.’
Na haar schooltijd wist Nieboer niet wat ze wilde. ‘Ik had iemand nodig als ik nu ben, maar die had je toen nog niet’, lacht ze. ‘Ik wilde binnenhuisarchitect worden, maar dat vonden mijn ouders niks. Ik kom uit een arbeidersgezin en, hoewel ik overal in gesteund werd, keken ze heel praktisch naar de zaken. “Daar is geen droog brood in te verdienen”, zeiden mijn ouders. Toen ben ik maar aan de slag gegaan als secretaresse bij de DOMO-fabriek in Beilen.’
Op haar twintigste stopte ze daar, om een halfjaar naar Zwitserland te gaan. Nogal een stap voor een jongedame, die aan het begin geregeld met heimwee te kampen kreeg. ‘Maar het was vooral een lesje in zelfstandigheid. Écht een leerschool.’
Daarna ging ze dus aan de slag in de uitzendbranche. Met mensen werken beviel uitstekend. Het ging haar bovendien goed af. Toen ze bij haar toenmalige bedrijf echter merkte dat de menselijke maat verdween, begon ze voor zichzelf. Ze werkte onder meer als dialoogbegeleider. ‘Ik heb dat ook in het Groningse aardbevingsgebied gedaan. Dat was de mooiste klus die ik ooit had. Maar ook heel heftig. Wanneer de emoties enigszins gingen liggen, merkte je dat het niet onmogelijk was om dichter bij elkaar te komen. Heel bijzonder.’
Haar eerste schreden in de politiek maakte ze bij Lijst Groen Noordenveld. Samen met Gemeentebelangen in Noordenveld de enige partij zonder landelijke link en dus ook zonder dogma, vindt Nieboer. In 2010 rolde ze er zo in. Voor haar ‘maiden speech’ was ze bloednerveus, zou ze later toegeven. Om alvast gewend te raken aan het laten horen van haar stem, begon ze bij Popkoor PUUR. ‘Dat heeft me echt geholpen. Ik ben daarna nog een paar jaar door blijven zingen.’
Voor Code Oranje wordt Nieboer nu hét gezicht van Drenthe. Ze blijft nuchter, maar zou het ondertussen fantastisch vinden in de Tweede Kamer te komen. ‘Ik zou best in Den Haag een ander geluid willen laten horen. “Wees moedig”, is vaak mijn motto. Dus waarom niet?’
Het voortzetten van de lokale lijn in de landelijke politiek, is volgens Nieboer goed mogelijk. ‘Nog te vaak wordt men iets opgelegd vanuit de staat. Een houding van: “wij weten wat goed voor u is.” Nou, ik denk dat de meeste mensen op lokaal gebied zélf wel weten wat goed voor hun is. Kijk alleen al naar de gemeenten die structureel te weinig geld ontvangen vanuit Den Haag. Dat moet anders!’
Naast haar werk voor Code Oranje, blijft ze actief als raadslid voor LGN. Want ook de grootste oppositiepartij in Noordenveld is nog lang niet uitgespeeld. ‘Oppositie is broodnodig, zeker in een raad waar 17 leden van de coalitie zijn en slechts 6 van de oppositie. Eigenlijk een ongezonde situatie. Verscheidenheid dient de mens en het politieke debat. De coalitie had ook prima met een partij minder kunnen regeren.’