Noordenvelders - Wiebe Vorentholt
De verhuisdozen staan torenhoog opgestapeld in het gloednieuwe stulpje van Wiebe Vorentholt wanneer we hem bezoeken voor deze rubriek. De Nei-Roner is na 27 jaar Roden terug op zijn oude plek. Eenmaal op de tuinstoelen in de nog kale woonkamer komen de verhalen. Schitterende anekdotes, droevige gebeurtenissen. Wiebe staat met zijn zeventig jaar nog midden in het leven. Al dertig jaar is hij passievol leider van het eerste elftal van VV Nieuw-Roden en voert samen met Ad Witlox sinds jaar en dag allerlei klusjes uit op zijn cluppie. En sinds drie jaar is hij de helft van het beheerdersechtpaar van de idyllische Ot & Sien camping in Roden.
Wiebe Vorentholt (Wyb voor intimi) is blij dat hij terug is in Nieuw-Roden. Hij is er geboren en getogen, heeft een band met het dorp en de voetbalclub. De camping kwam min of meer toevallig voorbij. ‘Ik las een bericht in de krant dat ze een beheerdersechtpaar zochten. Zou dat niet wat voor ons zijn, zei ik tegen mijn vrouw. Geertje leek het ook wel wat. Uiteindelijk verdween het wat naar de achtergrond. Toen ik een poos later nog een keer oproep zag, wist ik dat ze nog steeds niemand hadden gevonden. Ik ben erachteraan gegaan en nog dezelfde avond zat het bestuur hier. Het is ontzettend leuk om te doen. ’s Avonds drinken we een borreltje bij elkaar of leggen een kaartje. Gezellig man. Sommige families staan hier al tientallen jaren. Er zijn Ot & Sien huwelijken gesloten, kinderen geboren die hier nu ook weer staan. Een familie uit Leeuwarden komt hier al sinds 1986 met een Bassie en Adriaan wagen, een bruine met veel koper. De wagen wordt gebracht, de familie komt zelf per trein en bus. Het eerste wat ze doen is een kroketje halen bij de Smulpaap. Daarna lopen ze hand in hand de camping op. Ot & Sien is een cultuur op zich.’ Na het allereerste campingseizoen voltrok zich een ramp voor de familie Vorentholt. ‘We waren nog maar net drie weken dicht, toen de schoondochter van Geertje belde. We moesten onmiddellijk komen, Geertjes zoon Willem was overleden. Tien weken daarvoor was hij getrouwd. In een witte koets met zwarte paarden. Nu konden we hem wegbrengen in een zwarte koets met dezelfde paarden. Verschrikkelijk. Willem speelde ook bij Nieuw-Roden, een goeie voetballer, ik heb hem zelf lid gemaakt. Hij is maar tweeëndertig jaar geworden.’
Wiebe werkte liefst 44 jaar voor de Roder Algemene Woningbouw Stichting, tegenwoordig de Woonborg. Een mooie tijd. Een tijd waarin hij als schilder woningen oplapte, maar ook een soort maatschappelijk werker was. ‘Mensen vertellen je alles. Dingen die ze zijn overkomen in hun leven. Zo was er eens een oudere man in Nietap. Die had een heel dominante, heersende vrouw. Hij wilde wel van haar af. De dominee moest eraan te pas komen om dat haar te vertellen. Die vrouw ging hem met een bijl ter lijf. Hij kon nog net op tijd op de fiets springen. Dat kun je je niet voorstellen. Wij waren er getuige van.’ Schrijnde dingen maakte Wiebe ook mee in zijn tijd bij de woningcorporatie. Een uithuiszetting van een familie. ‘Dat gezin had een huurschuld. Toen de kinderen thuis kwamen waren wij bezig om het huis leeg te halen. ‘Waar zijn papa en mama’ riepen ze. Die waren al weg. Dat heb ik één keer meegemaakt en gelukkig nooit weer. Ik heb er altijd met veel plezier gewerkt. Vooral Roden was een heel hechte groep. Werkte je bij ons, schilderden we je hele huis voor niets.’
Vanaf zijn tiende jaar voetbalde Wiebe bij VV Nieuw-Roden, vijftien jaar lang speelde hij in het eerste. Promotie van de vierde naar de derde klasse was het hoogtepunt. ‘Ik ben zestig jaar lid. De laatste dertig jaar ben ik leider van het eerste elftal. Een trainer raast over het veld, ik kijk naar andere dingen. Ik waak ervoor dat iemand die stinkend zijn best doet maar net niet presteert, niet wordt afgebrand. Goeie voetballers weten wel dat ze goed kunnen voetballen. Jongens die er tegenaan hangen hebben juist een schouderklopje nodig. Ik ben ook aanspreekpunt. Iedereen moet het naar z’n zin hebben op de club.’ Op 26 april 2016 is Wiebe geridderd tot Lid van Verdienste vanwege zijn enorme inzet op de voetbalclub. ‘Dat was een enorme verrassing. Voor mij is het heel normaal. Als er wat moet gebeuren pak ik het op. Samen met Ad Witlox. Ik heb met Adje in het eerste gevoetbald. De omgang met mensen vind ik geweldig. Dat komt nu weer terug op de camping.’ Wiebe is nog niet van plan te stoppen als leider. Wel doet hij het inmiddels samen met zijn zoon. Een droom heeft hij wel. ‘Nieuw-Roden heeft nog geen team dat tweede klasse speelt. Dat is altijd een streven van mij geweest. We hebben een leuke jonge ploeg nu. Misschien zit het erin als ze iets ouder zijn.’