Ondernemers doen (ogenschijnlijk) goede zaken rond de Kerstdagen
‘opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats’
RODEN – Of het een beetje druk was, één en twee dagen voor Kerst in Roden? Nou en of.!Zeker dinsdag was het vol in hartje Roden, waar toen ook de ondernemers van de weekmarkt (normaal op vrijdag) aanwezig waren. Iedereen leek – zoals altijd op het laatste moment- nog even snel kerstinkopen te moeten doen. De Krant nam een kijkje in dat centrum van Roden en ontmoette toevallig drie ex-wethouders, een kersverse vader en de Kerstman.
De Zuivelhoeve is zo’n winkeltje waar de lekkerbekjes nog snel even naar toe gaan. Nog net even dat kaasje en dat worstje. Dat pittige nootje. ‘Ik wil heksenkaas’, zegt Gonda Wolters, vooral bekend als vrouw van voormalig wethouder Geert Wolters, die ietwat stuurs de zaak binnenloopt. Geert lijkt geen man die graag winkelt. Geert moet mee. Voor de lieve vrede. ‘Het is druk, al is het wel met vlagen. Soms staat het vol, soms heb je even rust’, zegt Nicole, medewerkster van de zaak. Bas Feenstra kan niets gevraagd worden. Te druk. Eerder liet hij weten dat het wat zijn zaak betreft goede Kerstdagen waren. ‘Vooral de kerstpakketten, de wat luxere uitvoeringen, liepen erg goed.’ Behalve echtpaar Wolters (Gonda bestelt, Geert betaalt) is ook Lucas Schoonbeek van de partij. Schoonbeek moet op kerstavond aan de slag. ‘Ik moet koken. Italiaans. Gerechten uit onze vakantiestreek. Heerlijk man.’ En dus plant Schoonbeek zijn neus bijkans in allerlei verschillende kazen. Om te ruiken waarschijnlijk.
Hoewel het voor bepaalde winkeliers in de Heerestraat even schrikken was, werd ook de weekmarkt dinsdag gehouden. De familie Wilner was uiteraard van de partij. De duimen gingen omhoog, de drukte was groot geweest. Ook Kerstman Douwe- van Notenspecialist Van der Veen uit Kollum- kijkt gelukkig. ‘Een topdag’, zo zegt de Kerstman, die speciaal voor de fotograaf even zijn baard opplakt. ‘De nootjes gingen als een trein. We zijn blij dat we hier vandaag gestaan hebben.’ Douwe, een Fries maar desondanks heel aardig, deelt nootjes en andere lekkernijen uit aan het winkelend publiek.
Otto Huisman loopt ook over de markt. In straf tempo. De gewezen wethouder, hij gaat straks aan de slag voor Omgevingsdienst Groningen, heeft een groen en best grappig tasje bij zich. Een man met een missie dus. ‘We gaan niet koken vanavond. Hebben we even geen zin in. In plaats daarvan kiezen we voor Vietnamese loempia’s. Heerlijk man,’ zo laat hij opgewekt weten. Plots duikt ook Oeds Keizer op. De ook al gewezen wethouder heeft zijn handen vol. Met boeken en tijdschriften vooral. ‘Manon van Bergen is vanavond jarig, dit zijn de cadeaus’, zegt Oeds op de hem zo bekende wijze. Zijn stemgeluid wordt echt gemist op het gemeentehuis. ‘Het gaat helemaal goed met me’, zegt Oeds. ‘Ik werk weer aan de Hanzehogeschool. De politiek? Die volg ik op afstand. Nee, mijn handen jeuken niet. Er jeukt bij mij helemaal niets op dit moment’, lacht Keizer. Vervolgens gaan ze elk een kant op. Ook Geert Wolters loopt voorbij. Nog steeds stuurs. Het hoofd diep gebogen, de handen diep in de zakken.
De wellicht grootste drukte is bij de Jumbo. Er staat een file. Een bonte rij winkelwagentjes. Schots en scheef. Een mevrouw op een nogal groot uitgevallen scootmobiel blokkeert het pad. Niemand kan voor- of achteruit. Het is druk. Smoordruk zelfs. Geert Douwes trekt zich daar niet zo veel van aan. Hij heeft heel andere problemen: het weitebrood is op. Ook wil Geert nog even vertellen dat de vierkante theebiscuits toch echt lekkerder zijn dan de ronde die hij nu noodgedwongen in de kar heeft. Desondanks wenst Geert iedereen een fijne Kerst. Wouter Meertens, aardigere mensen kunnen bijkans niet bestaan, loopt stralend door de Jumbo. Hij duwt een wandelwagen voort. In die wandelwagen ligt een jongetje van twaalf weken heerlijk te slapen. Trekt zich helemaal niets aan van de drukte om hem heen. ‘Prachtig hè’, lacht Wouter. ‘We hoeven er ’s nachts maar één keer uit. Het valt me tot nu toe allemaal reuze mee.’ Wouter zou nog graag veel meer vertellen, maar de tijd dringt. De kleine moet gevoed worden. En regelmaat is (met rust en reinheid) van belang voor baby’s. Heeft ooit eens iemand zo bedacht.
De zeven kassa’s bij de Jumbo doen onverdroten hun werk. Wat zal er een geld in de kassa’s zitten. Daar zitten behoorlijk wat dertiende maandjes in. Van enige crisis lijkt zo op het oog geen sprake. Wat opvalt is de haast. Iedereen heeft ongelooflijke haast. Alsof iedereen achterna gezeten wordt. Door de Kerstman misschien?
