Ongelukken Maatlanden: gemeente tast in het duister

Afbeelding
actueel
‘Toen ik de auto terugzag bij het schadebedrijf, ben ik flink geschrokken’
RODEN - Afgelopen zondag was het wederom raak aan de Maatlanden in Roden. Een auto raakte in de slip en vloog de berm in. Voor de inzittende liep het goed af, maar de auto en een lantaarnpaal raakten zwaar beschadigd. Een andere auto raakte eerder in week van de weg en liep grote schade op. De inzittende moest voor onderzoek mee naar het ziekenhuis. Al geruime tijd klinkt er gemor in Roden en omstreken, als er weer een auto naast de weg belandt. Voor Marian Drenckhahn uit Peize is de maat vol. In september 2017 was zij zelf slachtoffer van een ongeluk aan de Maatlanden en sindsdien ziet zij dat het nog regelmatig misgaat. Dat de gemeente Noordenveld verklaart dat er niets mis is met het wegdek, betwijfelt zij ten zeerste.
De gedachten van Drenckhahn gaan geregeld terug naar 6 september 2017. ‘Even na tweeën zet ik mijn oudste zoon - die ik net van school heb gehaald - thuis af en rijd ik door naar mijn werk om oudergesprekken te gaan voeren. Havezathelaan, Slotlaan, rotonde driekwart de Maatlanden op. Ik voel het al in de eerste flauwe bocht…mijn achterband heeft geen grip op de weg. In mijn hoofd hoor ik de adviezen bij een slip: niet remmen, niet gas geven, kijken of je nog rustig kan sturen en veilig de auto onder controle kunt krijgen. Op het rechte stuk lijkt het of de auto luistert, maar dan komt de bocht naar rechts en voel ik dat de auto een eigen wil krijgt. Ik kijk voor me en zie de tegenliggers aankomen van achter de bosrand. Ik heb geen controle meer en ben inmiddels op de verkeerde helft beland. Ik probeer nog bij te sturen maar voel dat de achterkant van de auto naast de auto probeert te komen, ik zie de bestelauto en besef dat we gaan botsen…’, herinnert Marian zich.
Pas als Marian even later haar ogen opent, beseft ze wat er gebeurd is. Een indringende, verbrande geur vult haar neusholtes. De airbag is ontploft en ze hoort mensen buiten de auto praten. De hulpdiensten worden op de hoogte gesteld en men vraagt hoe het met Marian zelf is. Na afgevoerd te zijn in een ambulance en een volledige check-up in het ziekenhuis, mag ze de dag erna weer naar huis. Marian: ‘Dan komt de impact en de verwerking pas. Lichamelijk ben ik gekneusd, bont en blauw van de gordel en de klap tegen het dashboard. Geestelijk sta ik op de automatische piloot. Ik praat met meerdere instanties en met de tegenligger. Iedereen bevestigt dat de auto niet meer bestuurbaar was, aan de glij was. Ik krijg de bevestiging dat ik nog niet eens 40 heb gereden. De verzekering wordt ingeschakeld en er worden afspraken gemaakt voor de auto. Alle betrokken bedrijven die de auto zien, zijn verbaasd dat ik er zo uit ben gekomen.’ Bij Marian groeit het besef dat haar auto haar leven heeft gered. De auto zelf is echter total-loss. ‘Toen ik de auto terugzag bij het schadebedrijf, ben ik flink geschrokken’, laat Marian weten. ‘Van binnen zag het er toch minder erg uit.’ De verzekeringsmaatschappij van Marian wilde er wel werk van maken, zo bleek al gauw. Op de Maatlanden gebeuren namelijk wel vaker ongelukken, zij het meestal eenzijdig. ‘Vanuit de omgeving kwamen er verhalen los van mensen die soortgelijke glijervaringen hebben gehad’, aldus Marian. Een jaar lang maakte de verzekering er werk van, tot bleek dat ze niet verder kwamen. ‘Omdat er geen blijvend letsel was, is er geen proces verbaal opgemaakt van het technisch onderzoek.’ Gevolg: Marian hoefde niet op enige compensatie te rekenen, terwijl ze er heilig van overtuigd is dat zij geen blaam treft.
Over de houding van de gemeente Noordenveld – die altijd met de vinger naar Marian hebben gewezen – is de Peizenaar allerminst te spreken. ‘Hoe kun je de schuld hebben als je auto opeens gaat glijden? Hoe kan het dat de gemeente zegt dat er niets met de weg aan de hand is, terwijl er de afgelopen vijftien maanden geregeld schade is ontstaan op de Maatlanden?’, vraagt zij zich hardop af. Om aandacht voor de zaak te vragen, schreef Marian een brief aan de gemeenteraad. Zij hoopt dat het voor bewustwording in de gemeentelijke politiek zorgt.
‘We tasten tot nu toe in het duister’
Verantwoordelijke wethouder Alex Wekema zegt dat de gemeente Noordenveld tot nu toe geen idee heeft wat alle ongelukken veroorzaakt op de Maatlanden. ‘Het afgelopen jaar zijn er tien ongelukken gebeurt, zo vertelde de gemeente’, aldus Wekema. ‘Ik ben er zelf nog een aantal keer langsgereden om het wegdek te testen. Ik reed vijftig per uur en merkte weinig van een verslechterd wegdek. Daarnaast is er onder andere een remtest uitgevoerd. Hieruit zijn geen bijzonderheden naar voren gekomen. We tasten echt in het duister.’ Desondanks besloot de gemeente op maandag 14 januari een gedeelte van de weg aan de Maatlanden diep te laten reinigen. ‘We gaan kijken of er veel vuil naar boven komt. Wellicht dat dit invloed heeft op de ongelukken.’ Omdat de oorzaak van de vele ongelukken nog ongewis is, valt er ook nog niets te zeggen over de manier hoe het opgelost moet worden. ‘Meer flitsen? Dat is aan de politie’, zeg Wekema. Ook in het plaatsen van extra borden om de maximum snelheid (vijftig kilometer per uur) te onderstrepen, ziet Wekema weinig. ‘In de Wegenverkeerswet is geregeld dat we niet zomaar extra borden mogen plaatsen om de maximum snelheid aan te geven.’ Wel wil de wethouder onderstrepen dat de gemeente uitvoerig onderzoek doet naar de aanleiding van de ongelukken. ‘We maken er zeker werk van. Ik ben zeer benieuwd wat de oorzaak is’, aldus Wekema.
 
 
 

UIT DE KRANT