Oog voor detail
Enige tijd geleden was onze penningmeester (van IVN Roden) bij me op bezoek. Hij heeft verstand van computers, wat bepaald niet van mij kan worden gezegd. Ik ben een digibeet en maak er bij tijd en wijle een zootje van, vandaar zijn bezoek. Zijn ’handicap’ is dat hij een echte liefhebber van de computer is en mij er van alles over wil vertellen, terwijl ik er juist niets over wil horen; zo’n ding moet het gewoon doen. De kunst is dan het gesprek over een andere boeg te gooien. Het ging vervolgens over penningmeesters, voor hem toch ook een aantrekkelijk onderwerp.
Zeker van penningmeesters mag worden verwacht dat het integere lieden zijn. Onze financiële man vertelde dat de praktijk helaas weerbarstig is, vanwege malversaties komen ze regelmatig in opspraak. Je wilt ze niet de kost geven, zoveel zijn het er, wist hij. De verleiding is voor velen kennelijk te groot. We kregen het over de financiële positie van onze club en concludeerden dat er minstens twee nullen voor de komma bij moeten komen voordat er kans is dat we er met de poen vandoor gaan. Het was gekscherend, want zelfs dan zal dat niet gebeuren. Onze leden en donateurs hoeven dus niet te vrezen, met hun geld wordt zorgvuldig omgegaan. Je moet er trouwens niet aan denken met naam en toenaam negatief in het nieuws te komen. Het heeft mij er eens van weerhouden iets te doen waar vermoedelijk geen haan naar had gekraaid.
Vanwege mijn interesse voor paddenstoelen kom ik regelmatig op kerkhoven. Vaak zijn het terreinen met een schraal milieu waar veel verschillende soorten zwammen goed gedijen. Het is pakweg 10 jaar geleden dat ik op het kerkhof in Roden was en achter de opslagplaats twee stokoude houten grafzerken zag liggen. Ze waren al zo verweerd dat de tekst niet eens meer was te lezen. Kennelijk was het de bedoeling dat ze afgevoerd zouden worden en dat vond ik erg jammer. Daarom overwoog ik er één mee te nemen om een plekje achter in onze tuin te geven. Als metafoor om de eindigheid van het leven te symboliseren is er geen beter object. Maar ja, het was zeer de vraag of zo’n actie legitiem zou zijn en dus besloot ik als brave burger toestemming te vragen. Dat stelde ik eerst uit en toen ik er wel aan toe was ging ik eerst even kijken of ze er nog lagen. Helaas waren ze weg en dus viste ik achter het net. Het was trouwens nog de vraag of mijn vrouw het wel een goed idee had gevonden. Telkens als je ’s morgens de gordijnen opent met de dood geconfronteerd worden had ze misschien toch niet echt gewaardeerd. Afgelopen vrijdag was ik met onze paddenstoelenwerkgroep in Niekerk en bezochten we als eerste (uiteraard) het kerkhof. Ik houd de mensen altijd voor zich, uit piëteit, een beetje gedeisd te houden op zo’n gewijde plek, maar laat de teugels iets vieren als er geen andere bezoekers zijn. Soms zijn er spectaculaire vondsten en dat wordt dan luid gemeld. Bij één van onze leden is dat sowieso nodig, want hij is nog net niet stokdoof. Dat kan als je 80 bent. We waren al op weg terug naar de uitgang en er werd luidruchtig gediscussieerd bij een vondst en hadden even niet door dat er nog een bezoeker was. Hij liet blijken het niet erg te vinden dat we het terrein zouden verlaten, maar voegde er nog wel aan toe te begrijpen dat paddenstoelen een leuke hobby is. Op het kerkhof ontdekte ik het mini-tuintje met mos en wel 7 soorten korstmos (foto) op een oude grafzerk. Er zijn mensen die het nodig vinden zulke zerken ervan te ontdoen, maar ik zou ervoor willen pleiten het zo te laten. Als je er oog voor hebt is puur natuur wel zo mooi.
Vorige week meldde ik dat IVN Roden komende zaterdag van 10 - 17 uur met een kraam staat op de open dag van kwekerij de Baggelhof (Baggelveld in Terheijl). Het was nog de vraag of er voor de jeugd weidevogels zouden zijn te zien, maar dat gaat lukken en bovendien zijn er vlinders en waterbeestjes. Koen Vogt is ook aanwezig met zijn kerkuilen waar hij -jong en oud- alles over kan vertellen.
