Op bezoek bij de brandweer in Leek!
Leek – Het is een mooie dag om er vandaag op uit te trekken. En omdat de brandweer nog altijd een grote aantrekkingskracht heeft, besluit de ongenode gast eens een kijkje te nemen op De Dam in Leek. Want wie droomde er nu niet van om eens zo’n machtige brandweerspuit in de hand te hebben? Helaas, geen brandweerslangen, wel vrijwilligers bij een blinkende wagen die graag willen vertellen waarom het zo fijn is om te werken bij de brandweer.
“Nee, vandaag geen werk in uitvoering”, zegt Erik Huisman, “dat leidt af van de werving. Vandaag is het doel om nieuwe vrijwilligers te werven.” Erik, inmiddels al 30 jaar als vrijwilliger verbonden aan de brandweer, vertelt dat toen hij uit militaire dienst kwam, hij het kameraadschap erg miste. Toen de vacature bij de brandweer in Leek voorbijkwam, wist hij het. Dat moest het zijn. “Het leukste aan het vak? Het onverwachte, je weet nooit wat er staat te gebeuren. Maar vooral het met z’n allen een klus klaren.” Erik vertelt dat werken bij de brandweer betekent dat je geen vaste diensten hebt omdat ze de vrijwilligheid erin willen houden. Er wordt gewerkt met een rooster voor aan- en afmelden om de bezetting in de gaten te kunnen houden. “Natuurlijk moeten de essentiële functies, de chauffeur en de bevelvoerder, de man of vrouw rechts voorin die het bevel heeft over zijn of haar manschappen, altijd bezet zijn. Die hebben we nodig om de weg op te kunnen!”
Ziet de ongenode gast daar een dame bij de brandweer? Hoewel Tina er niet van houdt om zo in de belangstelling te staan wil ze wel graag laten weten dat ze zo’n 8 jaar geleden samen met haar man en zoontje een open dag van de brandweer bezocht. En terwijl iemand haar man paaide, ze zochten lange mannen, zei haar man dat het meer iets voor z’n vrouw zou zijn. “De kick kreeg ik toen ik een rondje in de brandweerauto mét sirene mee mocht rijden.” Ze geniet nu volop van de uitdaging: mensen en dieren helpen, ter plekke oplossingen zoeken. “Wat mij altijd bij blijft is het eerste dodelijke ongeval. De emotie van de familie op de plek des onheils vond ik heftig.” Op de kazerne werd ze goed opgevangen door collega’s. “Daar wordt er met elkaar, in de groep, voor gezorgd dat het plaatje compleet wordt.”
Dat een brandweerauto aantrekkingskracht heeft op kinderen, blijkt wel. Het zoontje van Niels Goedvolk mag in de grote auto en kijkt met grote ogen om zich heen naar al het moois. Ondertussen wordt Niels bijgepraat door aspirant brandweerman, Jan Rozema. Het lijkt hem ontzettend interessant om erbij te gaan, maar weet niet hoe hij dat nu zou kunnen combineren met z’n huidige werk. “Maar wie weet, in de toekomst, waarom niet?” Zoontje Lars wordt ongeduldig en wil ook graag nog voorin de auto. Op de bevelvoerdersstoel gaan beide duimen omhoog. En terwijl de broertjes Daan, Ruben en Bram worden getriggerd door de grote rode helmen wordt hun moeder aangesproken door een van de vrijwilligers. Helaas Anne Trip heeft geen belangstelling. “Het probleem zit ‘m vaak in de onregelmatigheid en de beschikbaarheid”, zegt Jan Rozema.
Ook Tim zet een grote rode helm op. “Oom Johan, kijk eens”, roept hij uit. Zijn opa blijkt bij de brandweer te hebben gezeten. “Of het iets voor mij is?” Johan Slotema, hij ziet er sterk uit, is resoluut. “Nee, daar heb ik geen conditie voor. En, het is niet alleen maar een brandje blussen, er komen ook andere dingen voorbij die heel heftig kunnen zijn.” Bij Paulien Schuiling daarentegen is de interesse wel degelijk gewekt. Maar helaas voldoet zij niet aan het profiel. Je moet namelijk wonen en tijdens kantooruren werken in Leek. “Jammer, het lijkt me wel wat, iets goed doen, een steentje bijdragen.”
“Als ik alles had geweten, was ik er 20 jaar eerder bij gegaan”, zegt bevelvoerder Jakob Dijk. Het is volgens hem de beleving, de groep en datgene wat je samen allemaal meemaakt. “Dat gevoel dat ’s nachts om 2 uur de pieper gaat, iedereen er staat, iedereen superscherp is en met z’n allen doet wat er in je macht zit.” Jakob heeft een fulltimebaan bij de gemeente Leek en zit dus dicht bij het vuur. Hij hoopt dat er zich vandaag meer mensen woonachtig in en werkend in Leek zullen aansluiten. Erik, druk bezig met het uitdelen van kleurplaten, zegt al één aanmelding in de broekzak te hebben, naast wat reacties die via de mail zijn binnengekomen. Voorzien van de nodige informatie en een flinke portie enthousiasme neemt de ongenode gast afscheid. Zo ontstaat er voor de vrijwilligers tijd om nog meer mensen aan te spreken over het werken bij de brandweer, want ‘hulpverlenen dat doe je samen!’
