Optreden blijkt toch té verslavend voor Duo NulenniX

‘Wat heb ik nog als ik stop met de muziek?’

TOLBERT – Het was december 2018 toen Lukas Aalders en Johan Hoff aangaven te stoppen met Duo NulenniX. De heren zaten op hetzelfde adres in Tolbert, ook toen met een kop koffie in hun handen. Het viel hen zwaar, deze beslissing. Maar ze konden niet anders. Althans, Lukas kon niet anders. ‘Na ieder optreden ben ik gesloopt. Ik kan niet uit mijn stoel komen en heb gigantisch last van mijn rug’, sprak hij. Per 1 oktober 2019 zouden ze stoppen. Toen al spraken ze de wens uit dat oktober nog jaren zou gaan duren. Die wens kon nog wel eens waarheid worden, want onlangs gaf Duo NulenniX tóch door te gaan.  
En dus zitten we er weer. De koffie is goed en het verhaal is een stuk vrolijker. Want waar in januari nog melancholie in de stemmen van Lukas en Johan klonk, klinkt nu plezier en strijdvaardigheid. ‘Het verbaast me van mezelf dat ik doorga’, begint Lukas. ‘Alles deed me zeer na een optreden. Ik was niet te genieten. Op het podium had ik nergens last van, maar ik zag alweer op tegen het moment dat we de spullen in de auto moesten gooien. Ik dacht bij mezelf: waarom doe ik het nog?’.
Hoeveel fysiotherapeuten Lukas door de jaren al heeft gezien, weet hij zelf niet eens meer. ‘Niets hielp. Nergens werd ik verder geholpen. Ik vertrouwde ze op den duur niet meer. Totdat iemand zei dat ik naar een bepaalde fysio in Leek moest. En warempel: hij hielp me zo van mijn pijn af.’
Daarnaast merkte het duo hoeveel plezier ze nog steeds beleefden aan de optredens. ‘We waren bijvoorbeeld in Veendam en daar was het hartstikke gezellig’, zegt Johan. Telkens kreeg de duo de vraag waarom ze in godsnaam stopten. Dat laatste komt volgens Johan ook omdat de voorstelling van Duo NulenniX nog steeds uniek is. ‘Muziek maken kan iedereen, maar de sketches die wij eromheen hebben verzonnen maken het tot een échte show.’
Hoe dan ook: het publiek gaf aan het doodzonde te vinden dat Lukas en Johan ermee zouden stoppen. ‘Na die mooie shows vroeg ik mezelf af: “wat heb ik nog als ik stop met de muziek?”. Ik heb verder geen hobby’s en wil niet achter de geraniums.’
De verbetering van zijn fysieke gesteldheid, gaf uiteindelijk de doorslag om door te gaan. Daarnaast is het leven aangenamer geworden. ‘Hij begint weer te leven’, lacht Johan. Toch legt het duo zich enige restricties op. ‘We gaan in principe niet meer optreden buiten de noordelijke provincies. Maximaal 75 kilometer rijden, niet meer.’ Ook is er een maximum van twee optredens per week ingesteld. Maar de twee willen ook nieuw materiaal aan hun repertoire toevoegen. Vooral om het leuk voor hunzelf te houden. ‘We hebben sommige stukken al zo vaak gespeeld.. Onze vrouwen, die er altijd bij zijn, zouden het zo over kunnen nemen. Om het leuk te houden moet je af en toe vernieuwen’, zegt Lukas.
Johan is blij dat zijn compagnon heeft besloten door te gaan. ‘Stoppen’ kwam bij Johan namelijk helemaal niet in zijn woordenboek voor. ‘Ik ben op zoek gegaan naar een nieuw iemand, maar vindt die maar eens. Dat valt niet mee. Solo? Nee, dat is niets voor mij. Ik heb iemand nodig die grapjes maakt, terwijl ik een typetje doe.’ Van de twee lijkt Lukas de prater, maar niets is minder waar. ‘Hoe vaak ik wel niet aan Johan heb gevraagd of hij z’n kop wil houden….’.
Het duo lacht. Hoeveel lol zij hebben beleefd op de planken is onbeschrijfelijk. ‘Het is een verslaving geworden’, geven ze toe. En die verslaving voelt zo goed, dat de twee er niet aan moeten denken om af te kicken. Hoelang ze nog doorgaan is de vraag. Het eeuwige leven hebben de artiesten immers niet. Een lot als Tommy Cooper? Lukas sluit niets uit. Hij is allang blij dat hij besloten heeft door te gaan. Wat komt, dat komt.