Oranjegekte

|
| Foto: |
Puur natuur

Op zolder ligt een doos vol oranjeattributen. Die doos komt tevoorschijn als onze nationale voetbalhelden een Europees of Wereldkampioenschap dreigen te winnen. Dan kleuren de straten oranje evenals huizen en auto’s. Ook wappert overal onze vaderlandse driekleur. Hoe verder het elftal komt hoe gekker we worden. Positieve oranjegekte, we staan samen achter Oranje en ons land staat op z’n kop.


Het is voorjaar als ik door het ontluikende frisgroene Drentse landschap rijd. De zon staat al hoger boven de horizon en wint aan kracht. De temperatuur stijgt naar dubbele getallen. Ik zie op diverse plekken boeren het land bewerken. Want boerenwijsheden zeggen: ’Een droge maart en een natte april is de boeren naar hun wil’ en ‘die in ’t voorjaar niet zaait, in ’t najaar niet maait’.


Maar heb ik iets gemist? Is ons Nederlands elftal doorgedrongen tot een belangrijk voetbaltoernooi? Op het platteland zie ik meerdere oranje gekleurde grasvelden (foto) en feestelijk wapperende driekleuren. Meer dan gebruikelijk. Oh, ik zie dat het Duitse Sleeswijk-Holstein vlaggen zijn, onze nationale driekleur op z’n kop. Vast verkeerd begrepen. Ik mis iets… ach natuurlijk, het uit volle borst gezongen “Wij houden van oranje”.


Oranjegekheid natuurlijk. Ik kan en wil er niet aan wennen en begrijp het niet. Oranje gele gras- en akkerlanden die met het ‘gewasbeschermingsmiddel’ glyfosaat, ook bekend als Round-up, zijn doodgespoten. Regelmatig hoor ik vanuit de sector “boeren zijn natuurliefhebbers en de beste natuurbeschermers”, “boeren houden van weidevogels” “Boeren zorgen voor uw eten” en ‘zonder boer geen voer’. Na meerdere leuke en interessante gesprekken met boeren is me een ding wel duidelijk geworden, dé boer bestaat niet. Elke boer denkt en werkt anders.


Is het de boerenwijsheid ‘Hij laat er geen gras over groeien’ waarom ze het bouw- en grasland doodspuiten? Laten we duidelijk zijn. Gewasbeschermingsmiddelen zijn bestrijdingsmiddelen en het is gif. Gif is een stof die in kleine hoeveelheden een schadelijke invloed heeft op een organisme. In dit geval gras of een andere plant die men onkruid noemt. Steeds vaker wordt glyfosaat in relatie gebracht met ziektes zoals kanker, Parkinson en Alzheimer. Door diverse oorzaken worden steeds vaker gifstoffen in de bodem, ons voedsel en water gevonden. Ik ben geen producent maar wel consument en wil graag gezond eten en drinken. En ook mijn kinderen, wellicht straks kleinkinderen en (wilde) dieren.


Overigens, wettelijk gezien doet de boer niets fout. Boeren en telers mogen (nog) glyfosaat gebruiken om onkruid te bestrijden om daarna gewassen op dezelfde grond te verbouwen. Bijzonder is dat glyfosaat wél verboden is voor hoveniers en waterschappen. Binnenkort oordeelt de Europese Commissie of glyfosaat wel of niet helemaal verboden wordt.


Onlangs fotografeerde ik acht grazende reeën (zes staan op de foto) op een akker. Ze stonden er afgelopen wintermaanden elke dag. Enkele reegeiten waren drachtig. Een aantal dagen werd hetzelfde veld besproeid. Ik neem aan met een gewasbeschermingsmiddel maar weet het niet zeker. In de periode die volgde heb ik de reeën niet meer op het stuk land gezien.


Ik spreek gelukkig steeds vaker boeren die zich bewust inzetten voor de natuur en de biodiversiteit. Ik hoor hen praten over weidevogels en de waarde van een gezond bodemleven. Volgens deze boeren gaan natuur en landbouw heel goed samen. Natuurinclusief boeren noemen ze dat of agrarisch natuurbeheer en vormen van kringlooplandbouw.


Hoe dan ook, ik hoop dat we binnenkort weer oranje voetbalgekte mogen beleven en uit volle borst ‘wij houden van oranje’ zingen. Want voetballend gaat het momenteel bijna net zo goed als met het bodemleven in een doodgespoten grasland.



Andre Brasse, Puur Natuur nr. 95 april 2023

|

UIT DE KRANT